| 1 | Ádam helt seg til konu sína Evu, og hon varð við barn og átti Káin; tá segði hon: "Eg havi fingið son við hjálp HARRANS." |
|
| 2 | Framvegis átti hon bróður hansara Ábel. Ábel varð seyðamaður, men Káin dýrkaði jørðina. |
|
| 3 | Táið ein tíð var liðin, bar Káin HARRANUM fram eitt offur av grøðini av jørðini. |
|
| 4 | Eisini Ábel bar offur fram - av teimum frumbornu í fylgi sínum og av fiti teirra. HARRIN hugdi á Ábel og offur hansara. |
|
| 5 | Men á Káin og offur hansara hugdi Hann ikki. Tá kom ógvuliga ilt í Káin, og andlit hansara varð dapurt. |
|
| 6 | HARRIN segði tá við Káin: "Hví ert tú illur, og hví er andlit títt so dapurt? |
|
| 7 | Er tað ikki so, at gert tú rætt, so kanst tú treystliga hyggja upp! Og gert tú ikki rætt, so liggur syndin fyri durunum, og hon tráar eftir tær; men tú skalt ráða yvir henni." |
|
| 8 | Men Káin segði við Ábel, bróður sín: "Lat okkum fara út á markina!" Og meðan teir vóru úti á markini, leyp Káin á Ábel, bróður sín, og drap hann. |
|
| 9 | Tá segði HARRIN við Káin: "Hvar er Ábel, bróðir tín?" Hann svaraði: "Tað veit eg ikki! Skal eg ansa eftir bróður!" |
|
| 10 | Men Hann segði: "Hvat er tað, ið tú hevur gjørt! Blóð bróður tíns rópar til Mín av jørðini. |
|
| 11 | So skalt tú nú vera bannlýstur av jørðini, sum læt upp munn sín og av hond tíni tók ímóti blóði bróður tíns. |
|
| 12 | Táið tú dýrkar jørðina, skal hon ikki longur geva tær grøði sína; umflakkandi og heimleysur skalt tú vera á jørðini." |
|
| 13 | Tá segði Káin við HARRAN: "Straff mín er størri, enn eg eri mentur at bera! |
|
| 14 | Táið Tú nú rekur meg burtur av jørðini, og eg má krógva meg fyri ásjón Tíni og fjakka heimleysur um á jørðini, so verður tað jú so, at hvør tann, ið hittir meg, hann drepur meg!" |
|
| 15 | Men HARRIN segði við hann: "Nei! Tí drepur nakar Káin, so skal hann verða hevndur sjeyfalt." Og HARRIN gav Káini merki, fyri at eingin, ið hitti hann, skuldi drepa hann. |
|
| 16 | So fór Káin burtur frá ásjón HARRANS og búsettist í landinum Nod, eystan fyri Eden. |
|
| 17 | Káin helt seg til konu sína, og hon varð við barn og átti Hanok. Hann bygdi bý og kallaði hann Hanok eftir syni sínum. |
|
| 18 | Hanok fekk son, Irad; Irad fekk Mehujael; Mehujael fekk Metusael; Metusael fekk Lemek. |
|
| 19 | Lemek fekk sær tvær konur; onnur æt Ada, onnur Zilla. |
|
| 20 | Ada átti Jabal; hann varð ættarfaðir teirra, sum búgva í tjøldum og hava fæ. |
|
| 21 | Bróðir hansara æt Jubal; hann varð ættarfaðir at øllum teimum, ið spæla á hørpu og floytu. |
|
| 22 | Eisini Zilla fekk son, Tubalkáin; hann varð ættarfaðir at øllum teimum, ið smíða kopar og jarn. Systir Tubalkáin var Na’ama. |
|
| 23 | Lemek segði við konur sínar: "Ada og Zilla, hoyrið orð míni, konur Lemek, lurtið eftir tí, ið eg sigi: Eg drepi ein mann fyri hvørt sár, ið eg fái, og ein drong fyri hvørt skursl, ið eg fái! |
|
| 24 | Tí verður Káin hevndur sjeyfalt, so verður Lemek hevndur 77 ferðir!" |
|
| 25 | Ádam helt seg aftur til konu sína, og hon átti son, sum hon gav navnið Set; "tí" - segði hon - "Gud hevur givið mær ein annan son í staðin fyri Ábel, sum Káin drap." |
|
| 26 | Eisini Set fekk son, og hann gav honum navnið Enos; um ta tíðina varð byrjað at ákalla navn HARRANS. |
|
|
