| 1 | Síðani segði hann við tann, ið stóð fyri húsi hansara: "Lat korn í sekkirnar hjá monnunum, so mikið, sum í teir gongur, og legg peningin hjá hvørjum ovastan í sekk hansara! |
|
| 2 | Og bikar mítt, silvurbikarið, skalt tú leggja ovast í sekkin hjá tí yngsta, saman við peninginum fyri korn hansara." - Hann gjørdi nú, sum Jósef segði við hann. |
|
| 3 | Um morgunin, táið ljóst var vorðið, lótu teir so menninar fara avstað við eslum sínum. |
|
| 4 | Men táið teir vóru komnir eitt sindur út um býin, segði Jósef við tann, ið stóð fyri húsi hansara: "Far avstað, halt eftir monnunum, og táið tú fært teir aftur, skalt tú siga við teir: "Hví hava tit lønt gott við illum? |
|
| 5 | Hatta er jú nettupp bikarið, ið harri mín drekkur av, og sum hann er vanur at spáa í! Hetta var illa gjørt av tykkum!"" |
|
| 6 | Táið hann nú fekk teir aftur, segði hann hetta við teir. |
|
| 7 | Men teir svaraðu honum: "Hví sigur harri mín so? Tað er minni enn so, at tænarar tínir skuldu gjørt nakað slíkt! |
|
| 8 | Peningin, ið vit funnu ovast í sekkjum okkara, hann høvdu vit jú aftur til tín úr Kána’anslandi; hvussu skuldu vit tá farið og stolið silvur ella gull úr húsi harra tíns! |
|
| 9 | Tann av tænarum tínum, sum tað verður funnið hjá, hann skal doyggja, og síðani skulu vit vera trælir hjá harra mínum, hinir!" |
|
| 10 | Hann svaraði: "Ja, latið tað verða, sum tit hava sagt! Tann, ið bikarið verður funnið hjá, hann skal vera trælur mín, men tit, hinir, skulu vera fríir." |
|
| 11 | So skundaðu teir sær og lyftu hvør sekk sín niður á jørðina, og hvør loysti av sekki sínum. |
|
| 12 | Hann fór so at leita, fyrst hjá tí elsta, og hann endaði hjá tí yngsta - og bikarið varð funnið í sekki Benjamins. |
|
| 13 | Tá skræddu teir klæðini, løgdu á aftur eslini og fóru aftur til býin. |
|
| 14 | Juda og brøður hansara komu inn hjá Jósefi - sum ikki var farin frá húsum enn - og teir kastaðu seg til jarðar fyri honum. |
|
| 15 | Men Jósef segði við teir: "Hvat er tað fyri nakað, ið tit hava gjørt! Vitstu tit ikki, at ein maður sum eg dugir at spáa?" |
|
| 16 | Juda svaraði: "Hvat skulu vit svara harra mínum, hvat skulu vit siga, og hvussu skulu vit rættvísgera okkum! Gud hevur funnið misgerð tænara tína! - Ja, vit eru trælir hjá harra mínum, bæði vit og tann, ið bikarið varð funnið hjá!" |
|
| 17 | Men hann svaraði: "Tað er minni enn so, at eg geri slíkt! Tann maður, ið bikarið varð funnið hjá, hann skal vera trælur mín, men tit, hinir, kunnu í friði fara heimaftur til faðir tykkara." |
|
| 18 | Tá steig Juda fram til hansara og segði: "Hoyr meg, harri! Lat tænara tín tala eitt orð, meðan harri mín hoyrir, og lat ikki vreiði tína tendrast upp móti tænara tínum - tú ert jú sum Farao! |
|
| 19 | Harri mín spurdi tænarar sínar: "Eiga tit faðir ella bróður?" |
|
| 20 | Og vit svaraðu harra mínum: "Ja, vit eiga ein gamlan faðir, og hann eigur ein ungan son, sum varð føddur í elli hansara, bróðir henda sonin er deyður, og nú er eingin uttan hann eftir móðurina, og faðir hansara er so góður við hann." |
|
| 21 | So segði tú við tænarar tínar: "Komið við honum higar til mín, so eg kann fáa hann at síggja við mínum egnu eygum!" |
|
| 22 | Men vit svaraðu harra mínum: "Drongurin kann ikki fara frá faðir sínum, tí faðir hansara doyr, fer hann frá honum!" |
|
| 23 | Tá segði tú við tænarar tínar: "Kemur hin yngsti bróðir tykkara ikki higar við tykkum, so koma tit mær ikki fyri eygu aftur!" |
|
| 24 | Táið vit so komu heimaftur til pápa - tænara tín - søgdu vit honum tað, ið harri mín hevði sagt. |
|
| 25 | Táið pápi so seinni segði: "Farið avstað aftur og keypið okkum eitt sindur av korni!" |
|
| 26 | so svaraðu vit: "Vit kunnu ikki fara hagar, uttan yngsti bróðir okkara kemur við - tá skulu vit fara hagar - tí vit koma ikki manninum fyri eygu, uttan yngsti bróðir okkara er við!" |
|
| 27 | Tá segði pápi - tænari tín - við okkum: "Tit vita sjálvir, at eg átti tveir synir við konu míni. |
|
| 28 | Annar fór frá mær, og eg segði: "Hann er óivað sundurskræddur!" - Og eg havi ikki sæð hann síðani tá. |
|
| 29 | Taka tit nú eisini henda frá mær, og ein vanlukka hendir hann, so gera tit, at gráu hár míni fara við sorg niður í deyðaríkið!" |
|
| 30 | - Komi eg tí nú heimaftur til pápa - tænara tín - uttan at drongurin, sum øll sál hansara er so fast bundin til, er við, |
|
| 31 | so verður tað deyði hansara, við tað sama sum hann sær, at drongurin er ikki við, og tænarar tínir gera tá, at gráu hár faðirs okkara - tænara tíns - við sorg fara niður í deyðaríkið. |
|
| 32 | Tí tænari tín tók á seg at svara pápa fyri drongin og segði: "Havi eg hann ikki við aftur til tín, so skal eg vera ein skuldari fyri pápa allar dagar mínar!" |
|
| 33 | - Lat tí tænara tín verða eftir sum træl hjá harra mínum í staðin fyri drongin, men lat drongin fara heimaftur við brøðrum sínum! |
|
| 34 | Tí hvussu skal eg kunna fara heim aftur til pápa, uttan at drongurin er við! Eg orki ikki at síggja sorgina, ið tá kemur yvir pápa!" |
|
|
