| 1 | "Lurtið, tit Himlar, eg skal tala, og lat jørðina hoyra orð muns míns! |
|
| 2 | Læra mín streymi sum regnið, orð mítt flóti sum døggin, sum regnskúrir á grønar nálir, sum æl á urtir og gras! |
|
| 3 | Tí navn HARRANS skal eg kunngera - gevið Gudi okkara dýrd! |
|
| 4 | Kletturin - fullkomið er verk Hansara; tí allir vegir Hansara eru rættferð! Trúfastur og svikaleysur Gud, rættvísur og sannorðaður er Hann! |
|
| 5 | Man Hann hava ført oyðing yvir fólk Sítt! Nei, børn Hansara, teirra er skommin - rangvørg og svikafull ætt! |
|
| 6 | Løna tit HARRANUM so, tú fólk av dárum og býttlingum! Er Hann ikki faðir tín, sum skapti teg, sum skapti teg og myndaði teg! |
|
| 7 | Minst dagarnar í forðum, hugsa um ár farna ætta! Spyr faðir tín - hann skal kunngera tær tað, hinar gomlu hjá tær - teir skulu siga tær tað! |
|
| 8 | Táið hin Hægsti skifti ogn millum fólkini, táið Hann setti mark millum menniskjabørnini, setti Hann landamark tjóðanna eftir tali Ísraels sona. |
|
| 9 | Tí lutur HARRANS er fólk Hansara, Jákup er arvalutur Hansara. |
|
| 10 | Hann fann hann í oyðilandi, har óbygt var, har dýrini í oyðimørkini ýldu; Hann gjørdist vernd hansara, Hann vakti yvir honum, Hann varðveitti hann sum eygnastein Sín. |
|
| 11 | Sum ørnin vekur reiður sítt og sveimar yvir ungum sínum, soleiðis breiddi Hann út veingir Sínar, tók hann upp og bar hann á flogfjaðrum Sínum. |
|
| 12 | Tað var HARRIN eina, ið leiddi hann, eingin fremmandur gudur var við Honum. |
|
| 13 | Hann førdi hann fram yvir hæddir landsins og læt hann njóta grøði akursins; Hann læt hann súgva hunang úr klettinum, olju úr harðasta steini. |
|
| 14 | Hann fostraði hann við róma undan kúm og mjólk undan óm, við tí feita av lombum og veðrum, av tarvum úr Basan og bukkum, við feitasta mergi hveitinnar; og av vínberjablóði drakst tú vín. |
|
| 15 | Tá varð Jesurun feitur og sparkaði aftur undan sær, tú vart hyldligur, tjúkkur og feitur. - Tá vendi hann Gudi, skapara sínum, bakið og vanvirdi frelsuklett sín. |
|
| 16 | Tey vaktu vreiði Hansara við fremmandum gudum; við viðurstyggiligum avgudum eggjaðu tey Hann til vreiði. |
|
| 17 | Tey ofraðu til illar andar, sum ikki eru Gud, til gudar, ið tey ikki kendu, til nýggjar, sum nýliga vóru uppkomnir, og sum fedrar tykkara ikki óttaðust. |
|
| 18 | Klettin, upphav títt, Hann legði tú einki í; tú gloymdi Gud, sum hevði givið tær lívið! |
|
| 19 | Táið HARRIN sá hetta, vrakaði Hann tey; tí Hann varð vreiður við synir og døtur Sínar. |
|
| 20 | Hann segði: "Eg skal fjala andlit Mítt fyri teimum, Eg skal síggja, hvat endi teirra verður; tí rangvørg ætt eru tey, børn, sum eingin trúskapur er í. |
|
| 21 | Tey vaktu vreiði Mína við tí, sum ikki er Gud; við tómu avgudum sínum eggjaðu tey Meg til vreiði; Eg skal eisini vekja vreiði teirra við tí, sum ikki er eitt fólk; við dáratjóð skal Eg eggja tey til vreiði. |
|
| 22 | Tí eldur er farin at loga í vreiði Míni og brennur niður í djúpasta deyðaríki; hann oyðir landið av og grøði tess og setur eld á grundvøllir fjallanna. |
|
| 23 | Eg skal dunga vanlukkur oman yvir tey; allar pílarnar, ið Eg havi, skal Eg nýta móti teimum. |
|
| 24 | Tey skulu verða sogin út av svongd og tærd upp av brennandi fepri og eitrandi sótt; villdýratenn skal Eg senda móti teimum og eitur úr orminum, sum í dustinum skríður. |
|
| 25 | Svørðið skal herja tey uttanfyri, og ræðslan inni í húsinum - bæði unglingar og moyggjar, bæði bróstabørn og gráhærdar menn. |
|
| 26 | Eg hevði sagt: "Eg skal blása tey burt, Eg skal gera enda á minninum um tey millum menniskjuni!" |
|
| 27 | - um Eg ikki hevði óttast fyri, at fíggindarnir skuldu ganga Mær ov nær, at mótstøðumenn teirra skuldu leggja tað øðrvísi út og siga: "Tað var hond okkara, ið var so sterk, tað var ikki HARRIN, sum gjørdi alt hetta!" |
|
| 28 | Tí tey eru ráðleys tjóð; vit er ikki í teimum. |
|
| 29 | Vóru tey vís, so høvdu tey skilt hetta, dugað at sæð, hvat endin varð av teimum. |
|
| 30 | Hvussu kundi ein jagstra túsund, og tveir fáa tíggjutúsund at halda undan, um ikki klettur teirra hevði selt teir, og HARRIN givið teir yvir! |
|
| 31 | Tí klettur teirra er ikki sum klettur okkara - tað kunnu fíggindar okkara sjálvir vitna! |
|
| 32 | Víntræ teirra er av víntræi Sodoma og av markum Gomorra; vínber teirra eru eiturvínber, beisk eru vínberjatyssini. |
|
| 33 | Vín teirra er brennandi drekaeitur og øgiligt ormaeitur. |
|
| 34 | Er ikki hetta goymt hjá Mær, innsiglað í goymslum Mínum! |
|
| 35 | Mær hoyrir hevnd og endurgjald til, tann dag fótur teirra ekur; tí undirgangsdagur teirra stundar til, og skjótt kemur tað, ið bíðar teimum." |
|
| 36 | Tí HARRIN skal fáa fólki Sínum rætt, og Honum skal tykjast synd í tænarum Sínum, táið Hann sær, at megi teirra er brotin, og at tað er úti við bæði stórum og smáum. |
|
| 37 | Tá skal Hann spyrja: "Hvar eru nú gudar teirra, kletturin, ið teir litu á! |
|
| 38 | Hvar eru teir, ið ótu fiti sláturofra teirra og drukku drykkjuoffurvín teirra! Reisi teir seg nú og hjálpi tykkum, veri teir tykkum nú vernd! |
|
| 39 | Nú síggja tit, at Eg eri Hann - at eingin Gud er uttan Eg! Eg deyði, og Eg geri livandi, Eg særi, og Eg grøði, og eingin er, sum frelsir av hond Míni. |
|
| 40 | Tí Eg lyfti hond Míni mót himli og sigi: So satt sum Eg livi í allar ævir - |
|
| 41 | táið Eg hvessi skyggjandi svørð Mítt, og hond Mín tekur at døma, skal Eg lata hevnd koma yvir fíggindar Mínar og løna teimum, ið hata Meg! |
|
| 42 | Eg skal gera pílar Mínar druknar av blóði - og svørð Mítt skal eta kjøt - av blóði falna og hertikna, av høvdum høvdinga fíggindans!" |
|
| 43 | Prísið fólki Hansara, tit fólkasløg! Tí Hann hevnir blóð tænara Sína; Hann letur koma hevnd yvir fíggindar Sínar og ger bót fyri land Sítt, fyri fólk Sítt." |
|
| 44 | Móses kom tá og bar fólkinum fram allan henda song, hann og Hosea, sonur Nun. |
|
| 45 | Táið Móses var liðugur at tala øll hesi orð til alt Ísrael, |
|
| 46 | segði hann við tey: "Leggið tykkum í huga øll orðini, sum eg í dag geri til vitni móti tykkum, so tit kunnu geva børnum tykkara boð um tey, at tey skulu halda øll orðini í hesi lóg og gera eftir teimum! |
|
| 47 | Tí hetta er ikki tómt orð, sum ikki kemur tykkum við - nei, hetta er lív tykkara, og við hesum orði skulu tit liva leingi í landinum, sum tit nú fara inn í og skulu taka í ogn, táið tit eru farin um Jordan!" |
|
| 48 | Henda sama dag talaði HARRIN við Móses og segði: |
|
| 49 | "Far niðan higar á Abarimsfjall, Nebofjall í Móabslandi, beint yvir av Jeriko, og hygg út yvir Kána’ansland, sum Eg gevi Ísraelsmonnum í ogn! |
|
| 50 | So skalt tú doyggja har á fjallinum, ið tú fert niðan á, og savnast til fedrar tínar, eins og Áron, bróðir tín, doyði á Horsfjalli og varð savnaður til fedrar sínar |
|
| 51 | - aftur fyri at tit syndaðu móti Mær millum Ísraelsmenn við Meribavatn við Kades í Zinsoyðimørk og halgaðu Meg ikki millum Ísraelsmenn. |
|
| 52 | Tú skalt fáa landið at síggja beint yvir av tær, men tú skalt ikki koma inn í landið, sum Eg gevi Ísraelsmonnum!" |
|
|
