| 1 | "Hinir levitisku prestar - øll ætt Levi - skulu hvørki hava part ella arvalut saman við Ísrael; av eldofrum HARRANS og av tí, ið Honum lutast, skulu teir liva. |
|
| 2 | Arvalut skulu teir ongan hava millum brøður sínar; HARRIN er arvalutur teirra - soleiðis sum Hann hevur sagt við teir. |
|
| 3 | Hetta skal vera tað, ið prestarnir hava rætt at krevja fólkið eftir - krevja teir eftir, sum ofra sláturoffur, tað veri av neytunum ella smáfænum: Teir skulu geva prestinum annan bógvin, báðar kjálkarnar og vinstrina. |
|
| 4 | Frumgróðurin av korni tínum, víni tínum og olju tíni og ta fyrstu ullina av seyði tínum skalt tú geva honum. |
|
| 5 | Tí hann hevur HARRIN Gud tín útvalt av øllum ættum tínum at standa og gera prestatænastu í navni HARRANS allar dagar - hann og synir hansara. |
|
| 6 | Táið Levitur kemur úr einum av býum tínum onkustaðni í Ísrael - hvar hann nú hevur havt tilhald - kemur til staðið, ið HARRIN útvelur - og hann hevur frítt at koma, um hann vil - |
|
| 7 | og hann so ger prestatænastu í navni HARRANS Guds síns, eins og allir brøður hansara, hinir Levitarnir, sum standa fyri ásjón HARRANS har, |
|
| 8 | so skulu teir allir fáa sama part av gávunum - tað, ið hann kann hava fingið við at selja fedraarv sín, skal ikki roknast uppí. |
|
| 9 | Táið tú kemur inn í landið, sum HARRIN Gud tín gevur tær, mást tú ikki taka eftir teimum viðurstyggiligu siðum, ið fólkini har hava. |
|
| 10 | Eingin má vera hjá tær, sum letur son sín ella dóttur sína ganga gjøgnum eldin, eingin gandakallur ella spámaður, eingin, sum fæst við at leggja út tekin ella við svartakunst, |
|
| 11 | eingin andamanari, eingin, sum spyr deydningar ella hamar, ella sum leitar sær ráð frá deyðum. |
|
| 12 | Tí ein og hvør, ið slíkt ger, hann er HARRANUM andstygd, og fyri alt slíkt viðurstyggiligt er tað, HARRIN Gud tín rekur tey burtur fyri tær. |
|
| 13 | Ólastandi skalt tú vera fyri HARRANUM Gudi tínum. |
|
| 14 | Tí hesi fólk, ið tú skalt reka burtur, tey lurta eftir teimum, ið leggja út tekin og ganda, men tær hevur HARRIN Gud tín ikki loyvt slíkt. |
|
| 15 | HARRIN Gud tín skal lata Profet sum meg stíga upp ímillum tykkara, ein av brøðrum tínum; Hann skulu tit hoyra. |
|
| 16 | Tað skal verða júst so, sum tú við Horeb baðst HARRAN Gud tín um, tann dagin tit vóru savnað har, og tú segði: "Lat meg ikki hoyra rødd HARRANS Guds míns longur, og lat meg sleppa frá at síggja henda stóra eld longur, tí annars doyggi eg!" |
|
| 17 | Tá segði HARRIN við meg: "Tey hava rætt í tí, sum tey hava sagt! |
|
| 18 | Eg skal lata teimum profet sum teg stíga upp, ein av brøðrum teirra, og leggja Honum orð Míni í munnin; og Hann skal tala til teirra alt tað, ið Eg gevi Honum boð um. |
|
| 19 | Og ein og hvør, ið ikki hoyrir orð Míni, sum Hann skal tala í navni Mínum, skal koma at svara Mær fyri tað! |
|
| 20 | Men tann profetur, ið vágar sær í navni Mínum at tala nakað, sum Eg ikki havi álagt honum at tala, ella sum talar í navni annara guda, tann profetur skal doyggja!" |
|
| 21 | Sigur tú nú við tær sjálvum: "Av hvørjum skulu vit kenna orðið, ið HARRIN ikki hevur talað?" |
|
| 22 | - so skalt tú vita: Táið tað, ið profeturin talar í navni HARRANS, ikki hendir og ikki verður uppfylt, so eru tað orð, ið HARRIN ikki hevur talað; tað er eitt orð, sum profeturin í hugmóði hevur vágað sær at tala, og tú skalt ikki ræðast hann!" |
|
|
