| 1 | "Táið HARRIN Gud tín hevur leitt teg inn í landið, sum tú nú fert inn í og skalt taka í ogn, og Hann rekur út fyri tær mong fólkasløg - Hetitar, Girgasitar, Amoritar, Kána’anitar, Perizitar, Hevitar og Jebusitar, sjey fólk, sum eru størri og sterkari enn tú - |
|
| 2 | táið HARRIN Gud tín gevur tey í hendur tínar, so tú vinnur á teimum, skalt tú sláa tey við banni; tú mást ikki gera sáttmála við tey og ikki vísa teimum náði. |
|
| 3 | Tú mást ikki ganga í svágarskap við tey; tú mást ikki geva sonum teirra døtur tínar og ikki taka sonum tínum døtur teirra til konur; |
|
| 4 | tí so fáa tær synir tínar at víkja burtur frá Mær, so teir dýrka aðrar gudar, og tá fer vreiði HARRANS at tendrast móti tykkum, so Hann ger enda á tykkum, og tað skjótt. |
|
| 5 | Nei, soleiðis skulu tit gera við tey: Altar teirra skulu tit ríva niður, minnissteinar teirra skulu tit bróta sundur, Asjerur teirra skulu tit høgga niður, og skurðgudamyndir teirra skulu tit brenna. |
|
| 6 | Tí tú ert eitt fólk, ið er HARRANUM Gudi tínum halgað; teg hevur HARRIN Gud tín útvalt at vera ognarfólk Sítt fram um øll fólk á jørðini. |
|
| 7 | Ikki fyri tað at tit vóru størri enn øll onnur fólk, legði HARRIN kærleik Sín á tykkum, so Hann valdi tykkum út; tí tit eru hitt minsta av øllum fólkum; |
|
| 8 | nei, tað var, tí HARRIN elskaði tykkum, og tí Hann vildi halda eiðin, ið Hann hevði svorið fedrum tykkara; tí leiddi HARRIN tykkum út við sterkari hond og loysti teg úr trælahúsinum, úr hondum Faraos egyptakongs. |
|
| 9 | Tú skalt tí nú vita, at HARRIN Gud tín, Hann er Gud, hin trúfasti Gud, sum í túsund ættarlið heldur fast við sáttmála Sín og miskunn Sína móti teimum, ið elska Hann og halda boð Hansara, |
|
| 10 | men sum lønir teimum aftur, ið hata Hann, so Hann forkemur teimum; Hann drálar ikki við teimum, ið hata Hann, men lønir teimum og sparir ikki. |
|
| 11 | Tí mást tú akta væl eftir boðnum, lógunum og fyriskipanunum, sum eg í dag áleggi tær at halda. |
|
| 12 | Táið tit nú hoyra hesi boð og akta eftir teimum og halda tey, skal HARRIN Gud tín halda fast við sáttmála Sín og náði Sína - tað, ið Hann við eiði lovaði fedrum tínum. |
|
| 13 | Hann skal elska teg, signa teg og lata teg nørast; Hann skal signa lívsfrukt tína og ávøkst lands tíns - korn títt, vín títt og olju tína - tað, ið kýr tínar kálva, og tað, ið smáfæ títt lembir - í landinum, sum Hann við eiði hevur lovað fedrum tínum at geva tær. |
|
| 14 | Signað skalt tú vera fram um øll onnur fólk; eingin skal vera ófruktbarur hjá tær, hvørki maður ella kvinna, ei heldur fæ títt. |
|
| 15 | HARRIN skal halda alla sjúku burtur frá tær; onga av óndu sjúkum Egyptalands, sum tú kennir, skal Hann leggja á teg - nei, Hann skal leggja tær á øll tey, ið hata teg. |
|
| 16 | Øll fólkini, ið HARRIN Gud tín gevur í hendur tínar, skalt tú týna - tú mást ikki spara tey. Tú mást ikki dýrka gudar teirra, tí tað verður tær snerra. |
|
| 17 | Men hugsar tú sum so: "Hesi fólk eru størri enn eg - hvussu skal eg vera mentur at reka tey út!" |
|
| 18 | - so ræðst tey ikki, men minst tað, ið HARRIN Gud tín gjørdi við Farao og allar Egyptar, |
|
| 19 | hinar stóru plágur, ið tú sást fyri eygum tínum, tekinini og undrini, hina sterku hond og hin útrætta arm, ið HARRIN Gud tín leiddi teg út við! - Sama skal HARRIN Gud tín gera við øll fólkini, ið tú ræðist. |
|
| 20 | Haraftrat skal HARRIN Gud tín senda hvepsar ímóti teimum, inntil øll tey eru týnd, sum eftir eru og hava fjalt seg fyri tær. |
|
| 21 | Ver ikki ræddur fyri teimum, tí HARRIN Gud tín er við tær, stórur og øgiligur Gud! |
|
| 22 | So við og við skal HARRIN Gud tín reka hesi fólk út fyri tær; tú skalt ikki vera mentur at gera enda á teimum í bræði, tí so høvdu villdýrini verðið tær ov mong. |
|
| 23 | Men HARRIN Gud tín skal geva tey í hendur tínar; Hann skal sláa tey við miklari ræðslu, inntil tey eru týnd. |
|
| 24 | Hann skal geva kongar teirra í hendur tínar, og tú skalt oyða navn teirra undir himli; eingin skal kunna standa seg móti tær, inntil tú hevur gjørt enda á teimum. |
|
| 25 | Gudamyndir teirra skulu tit brenna; tú mást ikki girnast silvurið og gullið, ið á teimum er, ella taka tær tað; tað verður tær snerra, tí tað er HARRANUM Gudi tínum andstygd, |
|
| 26 | og tú mást onga andstygd lata koma inn í hús títt, so tú verður sligin við banni sum hon; hon skal bjóða tær ímóti, og tú skalt rokna hana fyri andstygd, tí hon er sligin við banni." |
|
|
