| 1 | Tá segði HARRIN við Móses: "Eg seti teg til ein gud fyri Farao; og Áron, bróðir tín, skal vera profetur tín. |
|
| 2 | Tú skalt tala alt tað, ið Eg áleggi tær; síðani skal Áron, bróðir tín, siga tað við Farao, fyri at hann skal lata Ísraelsmenn fara av landi sínum. |
|
| 3 | Men Eg skal herða hjarta Faraos, og Eg skal gera mong tekin og undur í Egyptalandi. |
|
| 4 | Farao fer ikki at lurta eftir tykkum; men Eg skal leggja hond Mína á Egyptaland og leiða herar Mínar, fólk Mítt, Ísraelsmenn, út av Egyptalandi - við stórum revsidómum. |
|
| 5 | Og Egyptar skulu sanna, at Eg eri HARRIN, táið Eg rætti út hond Mína móti Egyptalandi og leiði Ísraelsmenn út frá teimum!" |
|
| 6 | Móses og Áron gjørdu so; sum HARRIN hevði álagt teimum, so gjørdu teir. |
|
| 7 | Móses var 80 ár, og Áron 83, táið teir talaðu við Farao. |
|
| 8 | HARRIN segði við Móses og Áron: |
|
| 9 | "Táið Farao sigur so við tykkum: "Latið okkum fáa okkurt undur at síggja!" tá skalt tú siga við Áron: "Tak stav tín og blaka hann framman fyri Farao!" - So skal hann verða ormur!" |
|
| 10 | Móses og Áron fóru tá til Farao og gjørdu, sum HARRIN hevði sagt; Áron blakaði stavin framman fyri Farao og tænarum hansara, og hann varð til orm. |
|
| 11 | Men Farao sendi boð eftir vísmonnum og gandakøllum sínum, og hesir, teir egyptisku spámenninir, gjørdu við gandabrøgdum sínum tað sama; |
|
| 12 | teir blakaðu hvør stav sín, og stavirnir vórðu ormar; men stavur Árons gloypti teirra støvum. |
|
| 13 | Men hjarta Faraos var hart við sama lagi, og hann lurtaði ikki eftir teimum - sum HARRIN hevði sagt. |
|
| 14 | HARRIN segði nú við Móses: "Hjarta Faraos er hart; hann setur seg ímóti at lata fólkið fara! |
|
| 15 | Far tí í morgin árla til Farao - táið hann fer oman at ánni - og statt fyri honum á áarbakkanum! Stavin, ið varð umskaptur til orm, skalt tú taka í hondina. |
|
| 16 | Og sig við hann: "HARRIN, Gud Hebreara, sendi meg til tín við hesum boðum: Lat fólk Mítt fara, so tey fáa dýrkað Meg í oyðimørkini! - Men higartil hevur tú ikki aktað. |
|
| 17 | So sigur HARRIN: Av hesum skalt tú sanna, at Eg eri HARRIN: Hygg, nú slái eg við hesum stavi, sum eg havi í hondini, vatnið í Nilá, og tað skal verða blóð! |
|
| 18 | Fiskurin í ánni skal doyggja, og Nilá skal stinka, so Egyptar skulu vamlast við at drekka vatnið í ánni."" |
|
| 19 | HARRIN segði við Móses: "Sig við Áron: "Tak stav tín og rætt út hondina yvir vøtnini hjá Egyptum, yvir áir, gravir, tjarnir og hyljar teirra! So skal vatnið verða blóð; í øllum Egyptalandi skal blóð vera, bæði í træíløtum og í steiníløtum!"" |
|
| 20 | Móses og Áron gjørdu, sum HARRIN segði; hann lyfti stavinum og sló vatnið í Nilá fyri eygum Faraos og tænara hansara; tá varð alt vatnið í ánni blóð; |
|
| 21 | fiskurin í ánni doyði, og Nilá stinkaði, so at Egyptar kundu ikki drekka vatnið í ánni; í øllum Egyptalandi var blóð. |
|
| 22 | Men teir egyptisku spámenninir gjørdu við gandabrøgdum sínum tað sama - og hjarta Faraos var hart við sama lagi; hann lurtaði ikki eftir teimum - sum HARRIN hevði sagt. |
|
| 23 | Farao vendi sær burtur og fór til hús og legði sær heldur ikki hetta á hjarta. |
|
| 24 | Men allir Egyptar gróvu fram við Nilá eftir drekkivatni; tí vatnið í ánni var ikki drekkandi. |
|
| 25 | So gingu nú sjey dagar, eftir at HARRIN hevði sligið ánna. |
|
|
