| 1 | Nú talaði HARRIN við Móses og Áron í Egyptalandi og segði: |
|
| 2 | "Hesin mánaðurin skal vera fyrsti mánaður hjá tykkum; við hesum mánaði skal árið byrja hjá tykkum. |
|
| 3 | Talið til samkomu Ísraels og sigið: "Tann tíggjunda í hesum mánaði skal hvør húsbóndi taka eitt lamb - eitt lamb fyri hvørt hús! |
|
| 4 | Og eru ov fá í húsinum til eitt lamb, so skulu hann og næsti granni hansara taka eitt lamb saman, eftir talinum á húsfólki sínum; hvussu mong ið skulu vera um eitt lamb, skulu tit rokna eftir tí, ið hvør etur. |
|
| 5 | Tað skal vera lýtaleyst veðurlamb, veturgamalt; av seyðinum ella av geitunum skulu tit taka tað. |
|
| 6 | Tit skulu hava tað standandi inntil tann fjúrtanda í hesum mánaði; tá skal øll somul samkoma Ísraels drepa tað um sólsetur. |
|
| 7 | Og tey skulu taka av blóðinum og smyrja á báðar durastavirnar og á træið yvir durunum í húsunum, sum tey eta tað í. |
|
| 8 | Somu nátt skulu tit eta kjøtið; steikt við eld og aftur við ósúrgaðum breyði og beiskum urtum skulu tit eta tað. |
|
| 9 | Tit mugu einki av tí eta rátt ella kókað í vatni; tað skal vera steikt við eld, og við høvdinum, fótunum og innvølunum. |
|
| 10 | Einki av tí mugu tit leiva til morgunin eftir; er nakað leivt av tí til morgunin eftir, so skulu tit brenna tað. |
|
| 11 | Soleiðis skulu tit eta tað: Við gyrdum lendum, við skóm á fótunum og við stavi í hond; tit skulu eta tað í skundi - tað eru páskir fyri HARRANUM. |
|
| 12 | Tí somu nátt skal Eg ganga gjøgnum Egyptaland og drepa alt frumborið í Egyptalandi, bæði fólk og fæ; og yvir øllum gudum Egyptalands skal Eg halda dóm - Eg eri HARRIN! |
|
| 13 | Men hjá tykkum skal blóðið á húsunum, sum tit eru í, verða til tekin; táið Eg síggi blóðið, skal Eg leypa tykkum um, og einki oyðandi slag skal koma yvir tykkum, táið Eg slái Egyptaland. |
|
| 14 | Hesin dagur skal vera tykkum minnisdagur, og tit skulu halda hann sum høgtíð fyri HARRANUM; tað skal vera tykkum ævig fyriskipan at halda hann, mann eftir mann. |
|
| 15 | Í sjey dagar skulu tit eta ósúrgað breyð. Alt fyri eitt fyrsta dagin skulu tit fáa alt súrdeiggj burtur úr húsum tykkara; ein og hvør, ið etur súrgað breyð, líka frá fyrsta degi til sjeynda, skal verða týndur úr Ísrael. |
|
| 16 | Fyrsta dagin skulu tit halda heilaga samkomu, og sjeynda dagin skulu tit eisini halda heilaga samkomu; einki arbeiði má verða gjørt teir dagarnar; bert matin, ið einum og hvørjum tykkara tørvar, hann kunnu tit gera til, men einki annað. |
|
| 17 | Tit skulu halda høgtíðina hini ósúrgaðu breyðini; tí henda sama dag leiddi Eg herar tykkara út av Egyptalandi; tað skal tí vera tykkum ævig fyriskipan at halda henda dag, mann eftir mann. |
|
| 18 | Um kvøldið tann fjúrtanda í fyrsta mánaði skulu tit eta ósúrgað breyð, og tað skulu tit halda á at gera, líka til um kvøldið tann fyrsta og tjúgunda í sama mánaði. |
|
| 19 | Í sjey dagar má ikki súrdeiggj finnast í húsum tykkara; ein og hvør, ið etur nakað súrgað, hann skal verða týndur úr samkomu Ísraels, veri hann so fremmandur ella føddur í landinum. |
|
| 20 | Einki súrgað mugu tit eta; í hvørjum húsi skulu tit eta ósúrgað breyð."" |
|
| 21 | Móses kallaði nú saman allar teir elstu í Ísrael og segði við teir: "Farið og fáið tykkum eitt lamb fyri hvørt húshald, og drepið páskalambið! |
|
| 22 | Og takið tykkum isopkustar, drepið teir í blóðið í fatinum, og smyrjið á træið yvir durunum og á báðar durastavirnar av blóðinum í fatinum! Eingin av tykkum má fara út um dyrnar í húsi sínum fyrrenn morgunin eftir. |
|
| 23 | Tí HARRIN fer at ganga gjøgnum landið og sláa Egyptar, og táið Hann tá sær blóðið á trænum yvir durunum og á báðum durastøvunum, skal Hann leypa dyrnar um og ikki geva oyðaranum loyvi at koma inn í hús tykkara og sláa tykkum. |
|
| 24 | Hetta skulu tit halda; tað skal til ævigar tíðir vera tær og børnum tínum ein fyriskipan. |
|
| 25 | Og táið tit koma inn í landið, sum HARRIN fer at geva tykkum, soleiðis sum Hann hevur lovað, skulu tit halda hesa gudstænastu. |
|
| 26 | Táið tá børn tykkara spyrja tykkum: "Hvat hevur henda gudstænasta at týða, sum tit halda?" |
|
| 27 | so skulu tit svara: "Hetta er páskaoffur fyri HARRANUM, sum í Egyptalandi leyp hús Ísraelsmanna um; Hann sló Egyptar, men spardi hús okkara!"" - Tá boygdi fólkið seg og tilbað. |
|
| 28 | Ísraelsmenn fóru nú og gjørdu hetta; sum HARRIN hevði sagt við Móses og Áron, so gjørdu teir. |
|
| 29 | So um midnátt drap HARRIN alt frumborið í Egyptalandi, líka frá hinum frumborna hjá Farao, sum í hásætinum sat, til hin frumborna hjá fanganum, sum sat í fangahúsinum, og alt frumborið av fænum. |
|
| 30 | Tá fór Farao upp um náttina, hann og allir tænarar hansara og allir Egyptar, og ógvuligt róp varð í Egyptalandi; tí ikki var tað hús, sum eingin deyður var í. |
|
| 31 | Og hann sendi um náttina boð eftir Mósesi og Áron og segði: "Gerið tykkum til og farið avstað frá fólki mínum, bæði tit og Ísraelsmenn, farið avstað og dýrkið HARRAN, sum tit hava sagt! |
|
| 32 | Takið við tykkum bæði smáfæ og neyt tykkara, sum tit hava sagt - farið, og biðið eisini gott yvir meg!" |
|
| 33 | Og Egyptar strongdu á fólkið, at fáa tey sum skjótast av landinum; tí teir søgdu: "Vit doyggja, hvør ein!" |
|
| 34 | So tók fólkið deiggj sítt, áðrenn tað var súrgað; tey ballaðu deigtrogini inn í klæði síni og bóru tey á herðunum. |
|
| 35 | Ísraelsmenn høvdu gjørt, sum Móses hevði sagt; tey høvdu biðið Egyptar um stás av silvuri og gulli og um klæði; |
|
| 36 | og HARRIN hevði gjørt, at fólkið var væl lýtt av Egyptum, so tey góvu teimum tað, ið tey bóðu um. Tey tóku soleiðis fong frá Egyptum. |
|
| 37 | So fóru Ísraelsmenn tá avstað úr Rameses og tóku leiðina til Sukkot, til gongu, okkurt um 600 000 mans, umframt kvinnur og børn. |
|
| 38 | Við teimum fór eisini stórur hópur av alskyns fólki, hartil smáfæ og neyt, ófør mongd av fæi. |
|
| 39 | Av deignum, ið tey høvdu við sær úr Egyptalandi, bakaðu tey ósúrgað breyð; tað var ikki súrgað, tí tey vóru rikin av Egyptalandi og høvdu ikki fingið drálað; heldur ikki høvdu tey matgjørt til ferðina. |
|
| 40 | Tíðin, ið Ísraelsmenn høvdu búð í Egyptalandi, var 430 ár. |
|
| 41 | Júst tann dagin tey 430 árini vóru á enda, fóru allir herar HARRANS av Egyptalandi. |
|
| 42 | Ein vøkunátt HARRANS var henda, táið Hann skuldi leiða tey út av Egyptalandi. Henda nátt er vígd HARRANUM, ein vøkunátt hjá øllum Ísraelsmonnum, mann eftir mann. |
|
| 43 | HARRIN segði við Móses og Áron: "Hetta er fyriskipanin um páskalambið: Eingin fremmandur má eta av tí. |
|
| 44 | Men trælur, ið er keyptur fyri pening, hann kann eta av tí, um tú hevur umskorið hann. |
|
| 45 | Eingin útlendingur, ið býr í landinum, má eta av tí, ei heldur nakar dagløntur maður. |
|
| 46 | Tað skal verða etið í einum og sama húsi; einki av kjøtinum má verða borið út úr húsinum; og tit mugu einki bein bróta í tí. |
|
| 47 | Øll samkoma Ísraels skal halda hetta. |
|
| 48 | Er ein fremmandur hjá tær at vera, og hann hevur hug at halda páskir fyri HARRANUM, so skal alt mannkyn hjá honum verða umskorið; so kann hann sleppa at vera við at halda tær; hann skal tá vera sum ein, ið føddur er í landinum. Men eingin óumskorin má eta av tí. |
|
| 49 | Ein og sama lóg skal galda fyri tann, ið føddur er í landinum, og tann fremmanda, ið er at vera hjá tykkum." |
|
| 50 | Ísraelsmenn so gjørdu; sum HARRIN hevði álagt Mósesi og Áron, so gjørdu teir. |
|
| 51 | So leiddi tá HARRIN henda sama dag Ísraelsmenn út av Egyptalandi, her eftir her. |
|
|
