| 1 | Nú segði HARRIN við Móses: "Far til Farao og sig við hann: "So sigur HARRIN, Gud Hebreara: Lat fólk Mítt fara, so tey fáa dýrkað Meg! |
|
| 2 | Setur tú teg ímóti at lata tey fara, og heldur tú teimum longur, |
|
| 3 | so skal hond HARRANS koma yvir fæ títt á markini, yvir rossini, eslini, kamelarnar, neytini og smáfæið, við einum øgiligum pesti. |
|
| 4 | Men HARRIN skal seta mark millum fæ Ísraels og fæ Egypta, so at einki skal doyggja av tí, ið menn Ísraels eiga."" |
|
| 5 | Og HARRIN ásetti eina tíð og segði: "Í morgin skal HARRIN lata hetta henda í landinum." |
|
| 6 | Dagin eftir gjørdi HARRIN tá, sum Hann hevði sagt; alt fæið hjá Egyptum doyði, men av fænum hjá Ísraelsmonnum doyði ikki so mikið sum eitt kríatúr; |
|
| 7 | táið Farao sendi boð, fekk hann at vita, at ikki so mikið sum eitt kríatúr av fænum hjá Ísraelsmonnum var deytt. - Men hjarta Faraos varð hart, hann læt ikki fólkið fara. |
|
| 8 | Tá segði HARRIN við Móses og Áron: "Takið upp í nevarnar av sóti úr ovninum! Móses skal so kasta tað upp í loft, meðan Farao sær. |
|
| 9 | Tað skal verða dustskýggj yvir øllum Egyptalandi, og tað skal taka ilt fyri seg og gera seg til svullir, bæði á fólki og fæi, í øllum Egyptalandi." |
|
| 10 | Teir tóku so sót úr ovninum og stigu fram fyri Farao, og Móses kastaði tað upp í loft; og tað tók ilt fyri seg og gjørdi seg til svullir, bæði á fólki og fæi. |
|
| 11 | Svullirnir noyddu spámenninar at víkja fyri Mósesi; tí spámenninir høvdu svullir, tað sama sum allir aðrir Egyptar. |
|
| 12 | Men HARRIN herdi hjarta Faraos, so hann lurtaði ikki eftir teimum - soleiðis sum HARRIN hevði sagt við Móses. |
|
| 13 | Nú segði HARRIN við Móses: "Stíg í morgin árla fram fyri Farao og sig við hann: "So sigur HARRIN, Gud Hebreara: Lat fólk Mítt fara, so tey fáa dýrkað Meg! |
|
| 14 | Hesa ferð skal Eg senda allar plágur Mínar, yvir teg sjálvan, yvir tænarar tínar og yvir fólk títt - fyri at tú skalt sanna, at eingin er sum Eg á allari jørðini. |
|
| 15 | Eg hevði longu rætt hond Mína út og sligið teg og fólk títt við pesti, so tú vart oyddur av jørðini; |
|
| 16 | men tí havi Eg latið teg sloppið at liva, fyri at lata teg síggja mátt Mín, og fyri at navn Mítt kann verða kunngjørt á allari jørðini. |
|
| 17 | Tú stendur enn og forðar fólki Mínum og vilt ikki lata tey fara! |
|
| 18 | So nú lati Eg um hesa tíðina í morgin øgiligan hegling bresta á, slíkan, sum aldri hevur verið í Egyptalandi, líka frá tí degi tað varð til og inntil nú. |
|
| 19 | Send tí nú fólk at bjarga fæi tínum og øllum, ið tú hevur á markini! Alt fólk og fæ, ið úti á markini er og ikki er komið undir tak, skal verða rakt av heglinginum og doyggja!"" |
|
| 20 | - Teir av tænarum Faraos, sum óttaðust orð HARRANS, fingu nú trælir sínar og fæ sítt undir tak; |
|
| 21 | men teir, ið ikki løgdu sær orð HARRANS á hjarta, lótu trælir sínar og fæ sítt verða verandi úti á markini. |
|
| 22 | Tá segði HARRIN við Móses: "Rætt upp hondina móti himli, so skal heglingur koma yvir alt Egyptaland, bæði yvir fólk og fæ og yvir allar urtir á markini í Egyptalandi!" |
|
| 23 | So rætti Móses stavin upp móti himli; og HARRIN læt koma toru og hegling, og eldur sló niður á jørðina - HARRIN læt hegla yvir Egyptaland. |
|
| 24 | Heglingur kom, og eldur logaði í heglinginum - so øgiligt, at slíkt hevði aldri verið í øllum Egyptalandi, síðani fólk kom hagar at búgva. |
|
| 25 | Alt, ið á markini var í øllum Egyptalandi, tað sló heglingurin niður, bæði fólk og fæ; allar urtir á markini fóru í sor av heglinginum, og øll trø á markini breyt hann. |
|
| 26 | Bert í Gosen, har sum Ísraelsmenn búðu, var eingin heglingur. |
|
| 27 | Tá sendi Farao boð eftir Mósesi og Áron og segði við teir: "Hesa ferð havi eg syndað! Tað er HARRIN, sum hevur rætt, eg og fólk mítt, vit hava órætt! |
|
| 28 | Biðið til HARRAN, at nú skal vera nóg mikið av toru og heglingi Hansara! So skal eg lata tykkum fara, tit skulu ikki verða verandi longur." |
|
| 29 | Móses svaraði honum: "Táið eg eri komin út úr býnum, skal eg breiða út hendurnar til HARRAN; so skal toran halda uppat, og eingin heglingur koma meir - fyri at tú skalt sanna, at jørðin hoyrir HARRANUM til. |
|
| 30 | Men tað veit eg, at tú og tænarar tínir, tit óttast ikki Gud HARRAN enn!" |
|
| 31 | - Hørur og bygg var farið í sor; tí byggið var aksaskotið, og knappar vóru komnir á hørin; |
|
| 32 | men hveiti og spelt vóru ikki sligin niður, tí tey koma seinni. |
|
| 33 | Táið so Móses var farin avstað frá Farao og var komin út úr býnum, breiddi hann út hendurnar til HARRAN; tá hildu toran og heglingurin uppat, og regnið streymaði ikki niður longur. |
|
| 34 | Men táið Farao sá, at regnið, heglingurin og toran vóru uppathildin, tá syndaði hann við sama lagi og herdi hjarta sítt, bæði hann og tænarar hansara. |
|
| 35 | Hjarta Faraos var tá hart við sama lagi, hann læt ikki Ísraelsmenn fara - soleiðis sum HARRIN hevði sagt við Móses. |
|
|
