1 | HARRIN hevði sagt við Móses: "Eina plágu enn skal Eg lata koma yvir Farao og Egyptaland; so skal hann lata tykkum fara hiðani; ja, táið hann letur tykkum fara, skal hann enntá reka tykkum avstað hiðani við øllum, ið tit hava. |
|
2 | Sig nú við fólkið, at hvør maður skal biðja granna sín, og hvør kvinna grannkonu sína, um stás av silvuri og gulli!" |
|
3 | HARRIN gjørdi, at fólkið varð væl lýtt av Egyptum, og so var Móses eisini ógvuliga nógv umhildin maður í Egyptalandi, bæði av tænarum Faraos og av fólkinum. |
|
4 | Móses segði: "So sigur HARRIN: "Um midnátt fari Eg ígjøgnum Egyptaland; |
|
5 | og so skal alt frumborið í Egyptalandi doyggja, líka frá hinum frumborna hjá Farao, sum í hásætinum situr, til hin frumborna hjá trælkvinnuni, ið stendur við kvørnina, og alt frumborið av fænum. |
|
6 | Tá skal í øllum Egyptalandi verða slíkt róp, sum aldri hevur verið hoyrt og aldri aftur skal verða hoyrt. |
|
7 | Men ikki ein hundur skal goyggja eftir nøkrum Ísraelsmanni, hvørki eftir fólki ella fæi - so tit skulu sanna, at HARRIN setur mark millum Egyptar og Ísrael! |
|
8 | Tá skulu allir hesir tænarar tínir koma til mín og kasta seg til jarðar fyri mær og siga: "Farið avstað, bæði tú og alt fólkið, ið fylgir tær eftir!" - Og so skal eg fara avstað!" - So fór hann út frá Farao í brennandi vreiði. |
|
9 | Sum HARRIN hevði sagt við Móses og Áron: "Farao fer ikki at lurta eftir tykkum - fyri at undur Míni kunnu verða mong í Egyptalandi!" |
|
10 | so gjørdu Móses og Áron øll hesi undur fyri Farao; men HARRIN herdi hjarta Faraos, so hann læt ikki Ísraelsmenn fara av landi sínum. |
|
|