| 1 | Framvegis talaði HARRIN við Móses og segði: |
| | 2 | "Eg havi kallað Bezalel, son Uri, son Hur, av ætt Juda, |
| | 3 | og Eg havi fylt hann við Anda Guds, við vísdómi, viti og kunnskapi og við hegni til alskyns arbeiði, |
| | 4 | at upphugsa listarverk, at arbeiða í gulli, silvuri og kopari, |
| | 5 | at brýna steinarnar, ið inn skulu fellast, og at skera út í træi, skjótt at siga, at útinna alskyns arbeiði. |
| | 6 | Til hjálparmann havi Eg givið honum Oholiab, son Ahisamak, av ætt Dans; og øllum teimum monnum, ið gott hegni hava til listarverk, havi Eg givið vísdóm í hjartað, so teir duga at gera alt tað, ið Eg havi álagt tær, |
| | 7 | samkomutjaldið, vitnisburðarørkina, náðistólin oman á henni og alt, ið hoyrir til tjaldið, |
| | 8 | borðið við tí, ið til hoyrir, ljósastakan av reinum gulli við øllum tí, ið til hoyrir, roykilsisaltarið, |
| | 9 | brennioffuraltarið við øllum tí, ið til hoyrir, vatnílatið við fótinum, ið tað stendur á, |
| | 10 | embætisklæðini og hini heiløgu klæði Árons prests, prestaklæði sona hansara, |
| | 11 | salvuoljuna og hitt angandi roykilsið til halgidómin; teir skulu í einum og øllum gera, sum Eg havi álagt tær." |
| | 12 | HARRIN talaði framvegis við Móses; Hann segði: |
| | 13 | "Tú skalt tala við Ísraelsmenn og siga: "Gloymið nú ikki at halda sabbatar Mínar, tí sabbaturin er tekin millum Meg og tykkum, mann eftir mann - fyri at tit skulu sanna, at Eg, HARRIN, eri tann, sum halgar tykkum! |
| | 14 | Sabbatin skulu tit halda, hann skal vera tykkum heilagur; tann, ið vanhalgar hann, skal lata lív, ja, ein og hvør, ið ger nakað arbeiði sabbatsdagin; tað menniskja skal verða týnt úr fólki sínum! |
| | 15 | Seks dagar skal verða arbeitt, men sjeyndi dagurin skal vera háheilagur sabbatur, heiligdagur HARRANS; hvør tann, ið ger nakað arbeiði sabbatsdagin, skal lata lív! |
| | 16 | Ísraelsmenn skulu minnast sabbatin, so teir halda hann heilagan, mann eftir mann, í allar ævir; |
| | 17 | hann skal vera ævigt tekin millum Meg og Ísraelsmenn. Tí í seks dagar gjørdi HARRIN himmal og jørð, men sjeynda dagin hvíldi Hann og helt Seg stillan."" |
| | 18 | Táið Hann nú var liðugur at tala við Móses á Sinaifjalli, fekk Hann honum tær báðar vitnisburðartalvurnar, steintalvurnar, ið skrivað var á við fingri Guds. |
| |
|
