| 1 | Milt svar stillar bręši, men sęrandi orš vekur vreiši. |
|
| 2 | Kunnskapur drżpur av tungu hinna vķsu, men mušur dįranna letur streyma śt dįrskap. |
|
| 3 | Eygu HARRANS eru allastašni; tey hyggja bęši eftir óndum og góšum. |
|
| 4 | Spakfųr tunga er trę lķvsins, men rangvųrg tunga sęrir hjartaš. |
|
| 5 | Dįrin vanviršir tykt faširs sķns, men tann, iš aktar eftir revsing, er klókur. |
|
| 6 | Ķ hśsi hins ręttvķsa er nógv góšs, men inntųka hins gudleysa veršur honum til undirgang. |
|
| 7 | Varrar hinna vķsu stroya śt kunnskap, men hjarta dįranna er ikki rętt. |
|
| 8 | Offur gudleysra er HARRANUM andstygd, men bųn hinna sannhjartašu lķkar Honum. |
|
| 9 | Leiš hins gudleysa er HARRANUM andstygd, men tann, sum stevnir eftir ręttvķsi, elskar Hann. |
|
| 10 | Hųrš straff rįmar tann, iš fer av hinum beina vegi; tann, sum hatar revsing, skal doyggja. |
|
| 11 | Deyšarķkiš og avgrundin liggja HARRANUM opin - hvussu mikiš meiri tį ikki hjųrtu menniskjabarnanna! |
|
| 12 | Spottara dįmar ikki at verša revsašur; til hini vķsu fer hann ikki. |
|
| 13 | Glatt hjarta ger andlitiš ljóst, men hjartasorg brżtur mótiš. |
|
| 14 | Hjarta hins vitiga leitar eftir kunnskapi, men ķ munni dįranna er einki uttan dįrskapur. |
|
| 15 | Hin armi hevur aldri glašan dag, men glatt hjarta hevur gestaboš samt og javnt. |
|
| 16 | Betri er lķtiš viš ótta HARRANS enn stórir skattir viš ófriši. |
|
| 17 | Betri er fat av kįli viš kęrleika enn fitašur oksi og hatur afturviš. |
|
| 18 | Illsintur mašur vekur split, men hin tolni stillar kjak. |
|
| 19 | Vegur letingans er sum tornastik, men vegur hinna sannhjartašu er slęttašur. |
|
| 20 | Vķsur sonur glešir fašir sķn, men menniskja, sum er dįri, vanviršir móšur sķna. |
|
| 21 | Tann, iš einki vit hevur, glešist um dįrskap, men vitigur mašur gongur beint fram. |
|
| 22 | Verša ikki rįš hildin, bresta ętlanir, men har sum nógvir rįšgevarar eru, fįa tęr framgongd. |
|
| 23 | Mašur glešist, tįiš mušur hansara eigur svar at geva, og hvussu gott er ikki orš, sagt ķ ręttari tķš! |
|
| 24 | Hin vitigi gongur veg lķvsins uppeftir fyri at komast undan deyšarķkinum nišanfyri. |
|
| 25 | Hśs hinna hugmóšigu rķvur HARRIN nišur, men markaskjal einkjunnar stašfestir Hann. |
|
| 26 | Rįš hins ónda eru HARRANUM andstygd, men mild orš eru Honum rein. |
|
| 27 | Tann, sum vinningur er alt hjį, fęr hśs sķtt ķ ólag, men tann, sum hatar mutur, skal liva. |
|
| 28 | Hjarta hins ręttvķsa hugsar, įšrenn taš svarar, men mušur gudleysra letur streyma śt ilt. |
|
| 29 | HARRIN er langt burtur frį hinum gudleysu, men bųn ręttvķsra hoyrir Hann. |
|
| 30 | Mild eygu gleša hjartaš; góš tķšindi geva merg ķ beinini. |
|
| 31 | Oyraš, sum lurtar eftir revsing til lķviš, vil fegin vera saman viš vķsum. |
|
| 32 | Tann, iš ikki vil vita av tykt, vanviršir lķv sķtt, men tann, iš lurtar eftir revsing, vinnur sęr vit. |
|
| 33 | Ótti HARRANS er tykt til vķsdóm, og undan heišur gongur eyšmjśkleiki. |
|
|
