| 1 | Betri er fátækur við lýtaleysum atburði, enn tann, ið gongur sniðgøtur, um hann so er ríkur. |
|
| 2 | Tann, ið ikki hugsar seg um, eisini honum gongst illa, og tann, ið kvikur er við fótinum, hann stígur skeivt. |
|
| 3 | Menniskjans egni dárskapur forkemur vegi hansara, men í hjartanum ilskast hann á HARRAN. |
|
| 4 | Ríkidømi skapir nógvar vinir, men hin fátæki verður skildur frá vini sínum. |
|
| 5 | Falskt vitni skal ikki verða óstraffað, og tann, ið talar lygn, skal ikki komast undan. |
|
| 6 | Mong royna at gera seg væl kend hjá stórmanninum, og ein og hvør er vinur við hin gávumilda. |
|
| 7 | Allir skyldmenn hins fátæka hata hann, og enn meiri halda vinir hansara seg frá honum; hann fer eftir lyftum, sum ikki eru at finna. |
|
| 8 | Tann, ið vinnur vit, elskar lív sítt; tann, ið heldur fast við vísdóm, finnur lukku. |
|
| 9 | Falskt vitni skal ikki verða óstraffað, og tann, ið gongur við lygn, skal ikki komast undan. |
|
| 10 | Ikki sømir seg fyri dáran at hava góðar dagar, og enn minni fyri træl at ráða yvir høvdingum. |
|
| 11 | Klókskapur menniskjans ger hann tolnan; tað er honum æra at látast sum einki, um onkur gongur honum ov nær. |
|
| 12 | Vreiði kongsins er sum brøl leyvunnar, men yndi hansara er sum døgg á urtum. |
|
| 13 | Sonurin, ið er dári, er einki til uttan vanlukku fyri faðir sín, og kvinnukjak er sum takdropi, ið aldri heldur uppat. |
|
| 14 | Hús og góðs eru arvur frá foreldrum, men vitig kvinna er gáva frá HARRANUM. |
|
| 15 | Leti søkkir niður í fastan svøvn, og letingin kemur at hungra. |
|
| 16 | Tann, ið heldur boðið, heldur sær sjálvum á lívi; tann, ið ikki aktar eftir, hvussu hann ber seg at, skal lata lív. |
|
| 17 | Tann, ið ger miskunn móti hinum fátæka, lænir HARRANUM, og HARRIN skal løna honum tað góða, ið hann ger. |
|
| 18 | Tykta son tín, tí enn er vón - annars stílar tú eftir at volda deyða hansara! |
|
| 19 | Tann, ið illsintur er, má bøta; tí hjálpir tú honum, gert tú tað bert verri. |
|
| 20 | Lurta eftir ráðum og tak við tykt, so tú kanst verða vísur til endan! |
|
| 21 | Mangar hugsanir eru í hjarta mansins, men ráð HARRANS er tað, ið fast stendur. |
|
| 22 | Miskunn menniskjans er gleði hansara, og lukkuligari er fátækur maður enn lygnari. |
|
| 23 | Ótti HARRANS leiðir til lív; mettur hvílir ein og verður ikki heimsøktur av vanlukku. |
|
| 24 | Letingin rættir seg at fatinum, men tímir ikki at lyfta hondini at munninum. |
|
| 25 | Slá spottaran - so verður hin fávitskuti klókur! Hav at hinum vitiga, so fær hann kunnskap! |
|
| 26 | Tann, ið fer illa við faðir sínum og koyrir móður sína út, er ringur, skammleysur sonur. |
|
| 27 | Sonur mín! Halt uppat at lurta eftir áminning - so villist tú burt frá orðum kunnskapar! |
|
| 28 | Gudleyst vitni spottar tað, ið rætt er; muður gudleysra gloypir órætti. |
|
| 29 | Sløg eru spottaranum til reiðar, høgg ryggi dárans. |
|
|
