| 1 | Vín er spottari, sterkur drykkur heldur gang; tann, ið sløðrar av tí, verður ikki vísur. |
|
| 2 | Ræðslan, ið kongur vekur, er sum leyvubrøl; at vekja vreiði hansara er at vága lívið. |
|
| 3 | Tað er manninum æra, at hann heldur seg frá trætu, men allir dárar elva klandur. |
|
| 4 | Um veturin vil letingin ikki pløga; tí leitar hann um heystið eftir grøði, men finnur onga. |
|
| 5 | Ráð í hjarta mansins eru djúp vøtn; men vitigur maður dregur tey upp. |
|
| 6 | Mong eru tey, sum rópa hart, hvør um kærleika sín; men hvør finnur trúfastan mann? |
|
| 7 | Hin rættvísi gongur ólastandi fram; lukkulig eru børn hansara eftir hann. |
|
| 8 | Kongurin, ið situr á dómstólinum, skilir út alt ilt við eygnakasti sínum. |
|
| 9 | Hvør kann siga: "Eg havi reinsað hjarta mítt, eg eri reinur frá synd"! |
|
| 10 | Tvey sløg av vekt og tvey sløg av máli - bæði eru HARRANUM andstygd. |
|
| 11 | Longu smádrongurin kennist á tí, sum hann ger, um atferð hansara verður rein og røtt. |
|
| 12 | Oyrað, ið hoyrir, og eygað, ið sær - HARRIN hevur skapt bæði. |
|
| 13 | Elska ikki svøvn, tí so verður tú fátækur! Lat eyguni upp, so fært tú nóg mikið av breyði at eta. |
|
| 14 | "Vánaligt, vánaligt!" sigur keyparin, men táið hann fer avstað, rósar hann sær. |
|
| 15 | Víst finnast bæði gull og nógvar perlur, men kunnskaparvarrar eru dýrabart prýði. |
|
| 16 | Tak klæðini frá honum, tí hann er gingin í ábyrgd fyri ein annan, og panta hann fyri fremmand! |
|
| 17 | Breyð, vunnið við sviki, smakkar søtt í munninum, men aftaná fyllist muðurin av smásteinum. |
|
| 18 | Ætlanir fáa framgongd við ráðlegging; søk tær góð ráð, táið tú fert í bardaga! |
|
| 19 | Baktalarin sigur frá tí, sum undir hann er lagt, og tann, ið ikki dugir at tiga, skalt tú einki hava við at gera. |
|
| 20 | Tann, ið bannar faðir sínum og móður síni, í bølamyrkri skal lampa hansara sløkna. |
|
| 21 | Arvur, sum ein av fyrstum hevur skrætt til sín, verður til endan uttan signing. |
|
| 22 | Sig ikki: "Eg skal løna ilt við illum!" - Bíða eftir HARRANUM, so hjálpir Hann tær! |
|
| 23 | Tvey sløg av loddum eru HARRANUM andstygd; svikavekt er ikki góð. |
|
| 24 | Frá HARRANUM eru stig mansins; hvussu skuldi menniskjað skilt veg sín! |
|
| 25 | Tað er menniskjanum vandafult í gáloysni at halga okkurt og so ikki fyrrenn aftaná at hugsa um tað, ið hann hevur lovað. |
|
| 26 | Vísur kongur skilir út hini gudleysu og letur hjólið ganga yvir tey. |
|
| 27 | Andi menniskjans er lampa HARRANS, sum rannsakar øll kømur í hjarta hansara. |
|
| 28 | Kærleiki og trúfesti eru vakt um kongin; hann styðjar hásæti sítt við kærleika. |
|
| 29 | Prýði hinna ungu er styrki teirra, og heiður hinna gomlu er hini gráu hár. |
|
| 30 | Svíðandi sár reinsa burt hitt ónda, ja, sløg reinsa hjartað innast inni. |
|
|
