| 1 | Kvinnuvísdómur byggir hús sítt, men dárskapur rívur tađ niđur viđ hondum sínum. |
|
| 2 | Tann, iđ sannhjartađur gongur fram, óttast HARRAN, men tann, iđ gongur sniđgřtur, vanvirđir Hann. |
|
| 3 | Í munni dárans er koyril hugmóđs hansara, men varrar hinna vísu eru vernd teirra. |
|
| 4 | Har sum eingir tarvar eru, er krubban tóm, men ríkligur vinningur kemur viđ styrki tarvsins. |
|
| 5 | Trúfast vitni lýgur ikki, men tann, iđ talar lygn, er falskt vitni. |
|
| 6 | Spottarin leitar eftir vísdómi, men finnur hann ikki, men hinum vitiga er liđuligt at vinna kunnskap. |
|
| 7 | Far frá dáranum - ei fanst tú vit á vřrrum hansara! |
|
| 8 | Vísdómur hins klóka er, at hann skilir veg sín, men dárskapur dáranna er, at teir dára seg sjálvar. |
|
| 9 | Dárar verđa spottađir av sínum egna skyldofri, men vćlvild rćđur millum rćttsint. |
|
| 10 | Hjartađ kennir sjálvt beisku sorg sína, og í gleđi tess blandar eingin fremmandur seg. |
|
| 11 | Hús gudleysra skal verđa lagt í oyđi, men tjald hinna sannhjartađu skal blóma. |
|
| 12 | Mangur vegur tykist manni beinur - og so er endi hansara kortini leiđir deyđans! |
|
| 13 | Ja, mitt í látrinum pínist hjartađ, og endin á gleđini er sorg. |
|
| 14 | Av atburđi sínum skal hin fráfalni verđa mettađur, og góđur mađur heldur seg burtur frá honum. |
|
| 15 | Hin fávitskuti trýr hvřrjum orđi, men hin klóki gevur sćr far um, hvussu hann stígur. |
|
| 16 | Hin vísi óttast og heldur seg frá illum, men dárin loypur framav og heldur seg vera tryggan. |
|
| 17 | Hin bráđsinti ger dárskap, og svikafullur mađur verđur hatađur. |
|
| 18 | Hini fávitskutu fáa dárskap í arv, men klók verđa krýnd viđ kunnskapi. |
|
| 19 | Hini óndu verđa noydd at boyggja seg fyri hinum góđu, og hini gudleysu viđ portur rćttvísra. |
|
| 20 | Hin fátćki verđur hatađur, enntá av vini sínum, men mong eru tey, sum elska ríkmannin. |
|
| 21 | Tann, iđ vanvirđir nćsta sín, syndar, men sćlur er tann, sum tykist synd í hinum řrmu. |
|
| 22 | Skulu ikki tey villast, sum upphugsa tađ, iđ ilt er! - Men miskunn og trúfesti finna tey, sum upphugsa gott. |
|
| 23 | Av řllum mřđsomum arbeiđi vinst okkurt, men tómt tos voldir einki uttan tap. |
|
| 24 | Ríkdómur hinna vísu er krúna teirra, men dárskapur dáranna er og verđur dárskapur. |
|
| 25 | Sannorđađ vitni bjargar lívum, men tann, iđ talar lygn, er fullur av sviki. |
|
| 26 | Í ótta HARRANS hevur mađurin sterka vernd, og břrn hansara skulu eiga skjól. |
|
| 27 | Ótti HARRANS er kelda lívsins, so ein sleppur undan snerrum deyđans. |
|
| 28 | Nógv fólk er heiđur kongsins, men fólkatrot er fall hřvdingans. |
|
| 29 | Tann, iđ seinur er til vreiđi, hevur nógv vit, men hin bráđsinti vísir stóran dárskap. |
|
| 30 | Spakfřrt hjarta er lív likamsins, men illsinni er rot í beinunum. |
|
| 31 | Tann, sum kúgar hin arma, háđar skapara hansara, men tann, sum tykist synd í hinum fátćka, ćrir skaparan. |
|
| 32 | Táiđ vanlukkan rámar hin gudleysa, fer hann umkoll, men hin rćttvísi er treystur í deyđanum. |
|
| 33 | Í hjarta hins vitiga heldur vísdómurin seg stillan, men hjá dárunum vísir hann seg fram. |
|
| 34 | Rćttvísi lyftir tjóđina upp, men syndin er vanćra tjóđanna. |
|
| 35 | Klókur tćnari verđur vćl kendur hjá konginum, men yvir ringan tćnara kemur vreiđi hansara. |
|
|
