| 1 | Eisini hetta eru orðtøk Sálomos; menn Ezekiasar judakongs hava savnað tey. |
|
| 2 | Gudi er tað heiður at dylja mál, men kongum er tað heiður at granska mál. |
|
| 3 | Hædd Himmalsins, dýpd jarðarinnar og hjørtu konga - hesi kann eingin granska út. |
|
| 4 | Skil ilskuna frá silvurinum, so fær gullsmiðurin ílat burtur úr tí! |
|
| 5 | Fá hin gudleysa burt frá konginum, so verður hásæti hansara grundfest við rættvísi! |
|
| 6 | Ger teg ikki stóran fyri ásjón kongsins, og far ikki og statt á staði stórmanna! |
|
| 7 | Tí betri er, at sagt verður við teg: "Kom upp higar!" enn at tú verður fluttur niður fyri eygum stórmansins. Hvat tú so hevur sæð, |
|
| 8 | ver ikki ov skjótur at geva teg í stríð við nakran! Tí hvat skalt tú gera til endan, táið næsti tín ger teg til skammar! |
|
| 9 | Før søk tína við mótpart tín, men opinbera ikki loyndarmál annars mans |
|
| 10 | - fyri at ikki tann, sum hoyrir tað, skal deila teg, og tú samt og javnt hava ringt orð á tær! |
|
| 11 | Sum gullepli í silvurskálum er orð, talað í rættari tíð. |
|
| 12 | Sum gullringur, sum prýði av fínum gulli, er vísmaður, ið talar revsandi orð fyri hoyrandi oyra. |
|
| 13 | Sum svalandi kavi ein dag um heystið er álítandi sendiboð honum, ið sendir hann - hann lívgar sál harra síns. |
|
| 14 | Sum skýggj og vindur við ongum regni er tann maður, ið reypar av, at hann ætlar at geva, men heldur ikki orð. |
|
| 15 | Við spakføri verður høvdingi yvirtalaður, og mild tunga brýtur sundur bein. |
|
| 16 | Hevur tú funnið hunang, so et av honum, so mikið sum tær tørvar - so tær býður ikki ímóti, og tú spýrt hann upp aftur! |
|
| 17 | Set sjáldan fót á gátt hjá vinmanni tínum - so hann keðist ikki av tær og hatar teg! |
|
| 18 | Sum hamari, svørð og hvassur pílur er tann, ið vitnar rangt móti næsta sínum. |
|
| 19 | Sum rotin tonn og riðandi fótur er álit á svikara neyðardagin. |
|
| 20 | Sum tann, ið letur seg úr klæðunum kuldadag, sum edikur á pottøsku - so er at kvøða vísur fyri sorgarbundnum hjarta. |
|
| 21 | Hungrar fíggindi tín, so gev honum at eta, tystir hann, so gev honum at drekka! |
|
| 22 | Tí tá dungar tú kolgløður á høvd hansara, og HARRIN skal løna tær tað. |
|
| 23 | Høgætt føðir regn, og tunga, sum teskar í loyndum, voldir súrt andlit. |
|
| 24 | Betri er at búgva í horni á takinum enn í húsi saman við klandrutari kvinnu. |
|
| 25 | Tað, ið kalt vatn er maktarleysari sál, eru gleðiboð úr landi langt burtur. |
|
| 26 | Sum gruggut kelda og spiltur brunnur er rættvísur maður, ið gevur eftir fyri gudleysum manni. |
|
| 27 | At eta ov mikið av hunangi er ikki gott - ver sparin við rósandi orðum! |
|
| 28 | Sum opin býur við niðurbrotnum múrum er tann maður, ið ikki fær stýrt sinni sínum. |
|
|
