| 1 | Ráð hjartans hoyra menniskjanum til, men svarið, ið tungan gevur, kemur frá HARRANUM. |
|
| 2 | Allar leiðir mansins eru reinar í hansara egnu eygum, men HARRIN vigar andarnar. |
|
| 3 | Gev HARRANUM verk tíni í hond, so skulu ráð tíni fáa framgongd! |
|
| 4 | Alt skapti HARRIN, hvørt til sítt, hin gudleysa við - til vanlukkudagin! |
|
| 5 | Ein og hvør hugmóðigur er HARRANUM andstygd; vissuliga, slíkur verður ikki órevsaður. |
|
| 6 | Við kærleika og trúfesti verður misgerð javnað, og við ótta HARRANS flýggjar ein frá illum. |
|
| 7 | Táið HARRANUM líkar atburð mansins, ger Hann, at um tað so eru fíggindar hansara, binda teir frið við hann. |
|
| 8 | Betri er lítið við rættvísi enn stórur vinningur við órætti. |
|
| 9 | Hjarta menniskjans upphugsar veg tess, men HARRIN stýrir fetum tess. |
|
| 10 | Gudsdómur er á vørrum kongsins; ei ger muður hansara mistak, táið hann dømir. |
|
| 11 | Rættur bismari og rættar vektskálir hoyra HARRANUM til; øll loddini í posanum eru verk Hansara. |
|
| 12 | Gudleysur atburður er kongum andstygd; tí við rættvísi verður hásætið grundfest. |
|
| 13 | Rættvísar varrar líkar kongum; teir elska tann, ið talar av sonnum hjarta. |
|
| 14 | Vreiði kongsins er boð deyðans, men vísur maður dugir at stilla hana. |
|
| 15 | Í ljósi ásjónar kongsins er lív, og náði hansara er sum regnskýggj um várið. |
|
| 16 | At vinna vísdóm - hvussu mangan betri er ikki tað enn gull! Og at vinna vit er meiri vert enn silvur. |
|
| 17 | Vegur hinna sannhjartaðu er at halda seg frá illum; tann, ið aktar eftir leið síni, varðar lív sítt. |
|
| 18 | Framman undan undirgangi gongur hugmóð, og framman undan falli stoltleiki. |
|
| 19 | Betri er at vera eyðmjúkur saman við neyðstøddum enn at skifta fong við stoltum. |
|
| 20 | Væl gongst honum, ið gevur orðinum gætur; sælur tann, ið lítur á HARRAN! |
|
| 21 | Tann, sum er vísur í hjartanum, verður kallaður vitigur, og søtleiki varranna eykar lærdóm. |
|
| 22 | Klókskapur er teimum kelda lívsins, sum eiga hann, men straff dáranna er teirra egni dárskapur. |
|
| 23 | Hjarta hins vísa ger munn hansara vitigan og leggur meiri og meiri lærdóm á varrar hansara. |
|
| 24 | Mild orð eru sum rennandi hunangur, sálini søt og likaminum heilsubót. |
|
| 25 | Mong leið tykist manninum røtt - og so er endi hennara kortini leiðir deyðans! |
|
| 26 | Svongd arbeiðsmansins arbeiðir fyri hann, tí muður hansara koyrir undir hann. |
|
| 27 | Níðingurin grevur vanlukkugravir; tað er, sum eldur hevði brent á vørrum hansara. |
|
| 28 | Falskur maður elvir stríð, og oyratutl skilir vin frá vini. |
|
| 29 | Yvirgangskroppurin lokkar næsta sín og leiðir hann inn á veg, sum ikki er góður. |
|
| 30 | Tann, ið letur eyguni saman fyri at upphugsa svik, og tann, ið læsir saman varrarnar, hevur longu fullført hitt illa. |
|
| 31 | Grá hár eru vøkur krúna; hon er at finna á rættvísivegi. |
|
| 32 | Hin tolni er betri enn veldigur kappi; størri er at stýra sinni sínum enn at taka ein stað. |
|
| 33 | Í barminum verður luturin ristur, men hann fellur altíð, sum HARRIN vil. |
|
|
