| 1 | "Dømið ikki, fyri at tit skulu ikki verða dømd! Tí við dóminum, ið tit døma við, skulu tit verða dømd, |
|
| 2 | og við málinum, ið tit mála við, skal tykkum verða mált. |
|
| 3 | Hví sært tú flísina í eyga bróður tíns, men verður ikki varur við bjálkan í tínum egna eyga? |
|
| 4 | Ella hvussu fært tú sagt við bróður tín: "Lat meg taka flísina út úr eyga tínum!" - tú, sum sjálvur gongur við bjálka í eyganum! |
|
| 5 | Hyklari tín! Tak fyrst bjálkan út úr tínum egna eyga, og tá kanst tú síggja væl at taka flísina út úr eyga bróður tíns! |
|
| 6 | Gevið ikki hundum hitt heilaga! Og kastið ikki perlur tykkara fyri svín - fyri at tey skulu ikki traðka tær niður við fótum sínum - og venda sær og skræða tykkum sundur! |
|
| 7 | Biðið, so skal tykkum verða givið! Leitið, so skulu tit finna! Bankið uppá, so skal tykkum verða latið upp! |
|
| 8 | Tí hvør tann, ið biður, fær; tann, ið leitar, finnur; tann, ið bankar uppá, honum skal verða latið upp. |
|
| 9 | Ella hvør er tann maður tykkara millum, sum gevur syni sínum stein, táið hann biður hann um breyð, |
|
| 10 | ella gevur honum orm, táið hann biður hann um fisk! |
|
| 11 | Vita nú tit, sum ónd eru, at geva børnum tykkara góðar gávur, hvussu mikið meiri skal tá ikki Faðir tykkara, sum í Himli er, geva teimum góðar gávur, sum biðja Hann! |
|
| 12 | Alt, sum tit tí vilja, at menniskju skulu gera tykkum, skulu tit eisini gera teimum; tí hetta er lógin og profetarnir. |
|
| 13 | Farið inn um hitt tronga portrið! Tí portrið er vítt, og vegurin er breiður, sum førir til undirgang, og tey eru mong, sum fara inn um tað; |
|
| 14 | og portrið er trongt, og vegurin er smalur, sum førir til lívið, og tey eru fá, sum finna hann. |
|
| 15 | Varðið tykkum fyri lygiprofetunum, sum koma til tykkara í seyðaklæðum, men eru glúpskir úlvar innan! |
|
| 16 | Av ávøkstum teirra skulu tit kenna teir. Hentar nakar vínber av tornum ella fikur av tistlum! |
|
| 17 | Soleiðis ber hvørt gott træ góðan ávøkst; men hitt ringa træið ber ringan ávøkst. |
|
| 18 | Gott træ kann ikki bera ringan ávøkst, og ringt træ kann ikki bera góðan ávøkst. |
|
| 19 | Hvørt træ, sum ikki ber góðan ávøkst, verður høgt niður og kastað í eldin. |
|
| 20 | Tí skulu tit kenna teir av ávøkstum teirra. |
|
| 21 | Ikki ein og hvør, sum sigur við Meg: "Harri, Harri!" skal koma inn í ríki Himmiríkis - nei, tann, ið ger vilja Faðirs Míns, sum er í Himli. |
|
| 22 | Mong skulu siga við Meg hin dag: "Harri, Harri! Hava vit ikki profeterað við navni Tínum, rikið út illar andar við navni Tínum og gjørt mangar kraftargerðir við navni Tínum!" |
|
| 23 | Og tá skal Eg vitna fyri teimum: "Eg havi aldri kent tykkum; farið burtur frá Mær, tit, sum gjørdu órætt!" |
|
| 24 | Hvør tann, sum tí hoyrir hesi orð Míni og ger eftir teimum, verður líkur vitigum manni, ið bygdi hús sítt á hellu. |
|
| 25 | Grovregnið kom, áirnar vuksu, og vindarnir blástu og raktu hetta hús; men tað fall ikki, tí tað var grundað á hellu. |
|
| 26 | Men hvør tann, ið hoyrir hesi orð Míni og ger ikki eftir teimum, verður líkur dára, ið bygdi hús sítt á sandi. |
|
| 27 | Grovregnið kom, áirnar vuksu, og vindarnir blástu og raktu hetta hús; og tað fall, og fall tess var stórt." |
|
| 28 | Táið Jesus var liðugur at tala hesi orð, var fólkið ovfarið av læru Hansara; |
|
| 29 | tí Hann lærdi tey sum ein, ið vald hevði, og ikki sum hinir skriftlærdu teirra. |
|
|
