| 1 | Táið Hann nú fór oman av fjallinum, fylgdi nógv fólk Honum. |
|
| 2 | Nú kom ein spitalskur, fall niður fyri Honum og segði: "Harri! Vilt Tú, so kanst Tú gera meg reinan." |
|
| 3 | Tá rætti Hann út hondina, nam við hann og segði: "Eg vil; verð reinur!" Við tað sama varð hann reinsaður frá spitalsku síni. |
|
| 4 | Jesus segði nú við hann: "Síggj til, at tú ongum sigur tað! Men far og lat prestin sýna teg og ber fram gávuna, ið Móses hevur givið boð um, teimum til vitnisburð!" |
|
| 5 | Táið Hann so var komin inn í Kapernaum, kom høvuðsmaður til Hansara, bað Hann og segði: |
|
| 6 | "Harri! Drongur mín liggur lamin heima við hús í svárari pínu." |
|
| 7 | Jesus segði við hann: "Eg skal koma og grøða hann!" |
|
| 8 | Høvuðsmaðurin svaraði: "Harri! Eg eri ikki verdur, at Tú skalt koma undir tak mítt! Nei; sig bert orð, so verður drongur mín frískur! |
|
| 9 | Eg eri jú sjálvur maður, ið standi undir øðrum, og eg havi uppaftur hermenn undir mær; sigi eg nú við ein: "Far!" so fer hann, og við annan: "Kom!" so kemur hann, og við tænara mín: "Ger hetta!" so ger hann tað." |
|
| 10 | Táið Jesus hoyrdi hetta, undraðist Hann og segði við tey, sum fylgdu Honum: "Sanniliga, sigi Eg tykkum: Eg havi ikki funnið so stóra trúgv - nei, ikki í Ísrael heldur! |
|
| 11 | Men Eg sigi tykkum, at mong skulu koma eystaneftir og vestaneftir og sita til borðs við Ábrahami, Ísaki og Jákupi í ríki Himmiríkis. |
|
| 12 | Men børn ríkisins skulu verða koyrd út í myrkrið uttanfyri; har skal vera grátur og tannagrísl." |
|
| 13 | So segði Jesus við høvuðsmannin: "Far! Tær verði, sum tú trúði!" Og drongurin varð frískur í somu stund. |
|
| 14 | Táið Jesus kom inn í hús Pæturs, sá Hann, at vermóðir hansara lá og hevði fepur. |
|
| 15 | Tá nam Hann við hond hennara, og hon slapp frá feprinum; og hon fór upp og borðreiddi fyri Honum. |
|
| 16 | Men táið kvøldið var komið, førdu tey til Hansara mong, sum sett vóru av illum andum; og Hann rak út andarnar við orði og grøddi øll hini sjúku - |
|
| 17 | fyri at tað skuldi ganga út, sum talað er við Esaiasi profeti, ið sigur: "Hann tók veikleikar okkara og bar sjúkur okkara." |
|
| 18 | Táið Jesus nú sá nógv fólk rundan um Seg, beyð Hann, at yvirum skuldi verða farið. |
|
| 19 | Har kom ein skriftlærdur og segði við Hann: "Meistari! Eg skal fylgja Tær, hvar Tú so fert." |
|
| 20 | Jesus svaraði honum: "Revar hava holur, og fuglar himmalsins reiður; men Menniskjasonurin hevur ikki tað, sum Hann kann halla høvdinum at." |
|
| 21 | Ein annar, ein av lærisveinum Hansara, segði við Hann: "Harri! Loyv mær fyrst at fara og jarða faðir!" |
|
| 22 | Men Jesus segði við hann: "Fylg Mær, og lat hini deyðu jarða deyðu síni!" |
|
| 23 | Hann fór nú í bátin, og lærisveinar Hansara fylgdu Honum. |
|
| 24 | Og harður stormur varð á vatninum, so báturin fjaldist av aldunum; men Hann svav. |
|
| 25 | Tá fóru teir til Hansara, vaktu Hann og søgdu: "Harri, bjarga okkum! Vit ganga burtur." |
|
| 26 | Hann segði við teir: "Hví eru tit ræddir, tit trúarveiku!" So reistist Hann og hótti vind og aldur, og blikalogn varð. |
|
| 27 | Tá undraðust menninir og søgdu: "Hvør er tó hesin, síðani bæði vindar og vatn akta Hann?" |
|
| 28 | Táið Hann so var yvirum komin, til land Gadarena, møttu Honum tveir, sum vóru settir av illum andum; teir komu út úr grøvunum og vóru ógvuliga óðir, so eingin slapp fram tann vegin. |
|
| 29 | Teir róptu: "Hvat hava vit við Teg at gera, Tú Sonur Guds! Ert Tú komin higar at pína okkum, áðrenn tíð er?" |
|
| 30 | Langt frá teimum lá stórt svínafylgi og át. |
|
| 31 | Hinir illu andarnir bóðu Hann nú: "Rekur Tú okkum út, so loyv okkum at fara í svínafylgið!" |
|
| 32 | Hann segði við teir: "Farið!" Tá fóru teir út og fóru í svínini. Og alt fylgið leyp út av bakkanum í vatnið og druknaði í vatninum. |
|
| 33 | Men hirðarnir flýddu og fóru inn í býin og søgdu frá øllum - og hvussu gingist hevði við teimum, ið settir høvdu verið av illum andum. |
|
| 34 | Tá fór allur býurin út at møta Jesusi, og táið tey sóu Hann, bóðu tey Hann fara burt av leiðum sínum. |
|
|
