| 1 | Jesus fór nú út úr templinum og burtur haðani, og lærisveinar Hansara komu til Hansara at vísa Honum tempulbygningarnar. |
|
| 2 | Men Hann tók til orða og segði við teir: "Síggja tit ikki alt hetta? Sanniliga, sigi Eg tykkum: Her skal ikki verða latin steinur eftir á steini, sum ikki skal brótast niður." |
|
| 3 | Táið Hann sat á Oljufjallinum, komu lærisveinar Hansara til Hansara einsæri og søgdu: "Sig okkum, nær hetta fer at henda! Og hvat er tekinið fyri, at Tú kemur, og endi er á tíðini?" |
|
| 4 | Jesus svaraði teimum: "Síggið til, at eingin villleiðir tykkum! |
|
| 5 | Tí mangir skulu koma í navni Mínum og siga: "Eg eri Kristus!" Og teir skulu villleiða mong. |
|
| 6 | Og tit skulu hoyra um hernaðir og frætta hernaðatíðindi. Síggið til, at tit lata tykkum ikki ræða! Tí so má verða; men endin er ikki enn. |
|
| 7 | Tí tjóð skal reisast móti tjóð, og ríki móti ríki, og hungur og jarðskjálvti skal vera víða hvar. |
|
| 8 | Men alt hetta eru hinir fyrstu verkirnir. |
|
| 9 | Tá skulu tey geva tykkum upp at verða illa viðfarnar og drepa tykkum, og tit skulu verða hataðir av øllum fólkasløgum fyri navns Míns skuld. |
|
| 10 | Tað skal verða mongum til fall, og tey skulu svíkja hvørt annað og hata hvørt annað. |
|
| 11 | Og mangir lygiprofetar skulu stíga fram og villleiða mong. |
|
| 12 | Og av tí at lógloysið fær yvirhond, skal kærleikin kølna hjá hinum flestu. |
|
| 13 | Men tann, ið heldur út líka til endan, skal verða frelstur. |
|
| 14 | Hetta evangelium ríkisins skal verða prædikað um alt jarðarríki, øllum fólkasløgum til vitnisburð; og tá skal endin koma. |
|
| 15 | Táið tit tá síggja viðurstygd oyðingarinnar, sum talað er um av Dániel profeti, standa á heilagari grund - tann, ið lesur tað, gevi tí gætur! - |
|
| 16 | skulu tey, sum í Judea eru, flýggja í fjøllini; |
|
| 17 | tann, ið á takinum er, má ikki fara niður eftir nøkrum, sum er í húsi hansara, |
|
| 18 | og tann, ið úti á markini er, má ikki venda aftur eftir klæðum sínum. |
|
| 19 | Men vei teimum, sum eru við barn og geva bróst, á teimum døgum! |
|
| 20 | Biðið eftir, at tit skulu ikki koma at flýggja um veturin, ei heldur sabbat! |
|
| 21 | Tí tá skal vera slík trongd, sum ikki hevur verið, frá tí heimurin varð til inntil nú, og sum heldur ikki skal verða. |
|
| 22 | Og vórðu hesir dagar ikki styttir, varð einki hold frelst, men fyri teirra skuld, sum útvald eru, skulu hesir dagar verða styttir. |
|
| 23 | Sigur tá onkur við tykkum: "Hyggið, her er Kristus!" ella: "Har er Hann!" skulu tit ikki trúgva tí. |
|
| 24 | Tí lygikristar og lygiprofetar skulu stíga fram og gera stór tekin og undur, so eisini hini útvaldu skuldu verðið villleidd - hevði tað verið møguligt. |
|
| 25 | Nú havi Eg sagt tykkum tað frammanundan. |
|
| 26 | Um tá verður sagt við tykkum: "Hann er í oyðimørkini!" so farið ikki út hagar! - "Hann er í kømurunum!" so trúgvið tí ikki! |
|
| 27 | Tí eins og snarljósið skyggir í eystri og lýsir líka í vestur, so skal vera, táið Menniskjasonurin kemur. |
|
| 28 | Har sum ræið er, flykkjast ørnirnar. |
|
| 29 | Men alt fyri eitt eftir trongdina á teimum døgum skal sólin myrkna, og mánin ikki geva skin sítt; stjørnurnar skulu falla niður av himli, og kreftir himmalsins vikast. |
|
| 30 | Tá skulu tekin Menniskjasonarins síggjast á himli, og tá skulu allar ættir jarðarinnar vena seg; og tey skulu síggja Menniskjasonin koma á skýggjum himmalsins við mátti og miklari dýrd. |
|
| 31 | Hann skal senda út einglar Sínar við veldigum lúðraljóði; teir skulu savna hini útvaldu Hansara úr hinum fýra ættunum, úr øðrum enda himmalsins í annan. |
|
| 32 | Lærið líknilsi av fikutrænum! Táið greinar tess longu eru blotnaðar og bløðini spretta, vita tit, at summarið er nær. |
|
| 33 | Soleiðis skulu eisini tit, táið tit síggja alt hetta, vita, at Hann er nær fyri durunum. |
|
| 34 | Sanniliga, sigi Eg tykkum: Henda ætt skal als ikki forganga, fyrrenn alt hetta hevur hent. |
|
| 35 | Himmal og jørð skulu forganga, men orð Míni skulu als ikki forganga. |
|
| 36 | Men tann dag og tíma veit eingin, heldur ikki einglarnir í Himli, heldur ikki Sonurin - eingin uttan Faðirin. |
|
| 37 | Men eins og var á døgum Nóa, so skal eisini verða, táið Menniskjasonurin kemur. |
|
| 38 | Sum tey á døgunum fyri flóðina ótu og drukku, giftust og giftu, líka til tann dag Nóa fór inn í ørkina, |
|
| 39 | og tey vitstu av ongum, fyrrenn flóðin kom og tók tey øll - so skal eisini vera, táið Menniskjasonurin kemur. |
|
| 40 | Tá skulu tveir vera úti á markini; annar verður tikin við, og annar verður latin eftir. |
|
| 41 | Tvær kvinnur skulu mala á kvørnini; onnur verður tikin við, og onnur verður latin eftir. |
|
| 42 | Vakið tí! Tit vita jú ikki, hvønn dag Harri tykkara kemur. |
|
| 43 | Men tað má vera tykkum greitt, at vitsti húsbóndin, í hvørji náttarvøku tjóvurin fór at koma, so vakti hann og læt ongan sleppa at bróta inn hjá sær. |
|
| 44 | Verið tí eisini tit til reiðar! Tí Menniskjasonurin kemur, tann tíma tit ikki hugsa. |
|
| 45 | Hvør er so hin trúgvi og skilagóði tænarin, ið húsbóndi hansara hevur sett yvir húsfólk Sítt, at geva teimum at eta í rættari tíð? |
|
| 46 | Sælur er tann tænari, ið Harri hansara, táið Hann kemur, finnur bera seg so at! |
|
| 47 | Sanniliga, sigi Eg tykkum: Hann skal seta hann yvir alt, ið Hann eigur. |
|
| 48 | Men sigur hin óndi tænarin so í hjarta sínum: "Harri mín drálar!" - |
|
| 49 | og fer so at sláa samtænarar sínar og eta og drekka við drykkjumonnum, |
|
| 50 | so skal Harrin hjá hesum tænara koma, ein dag hann ikki væntar, og ein tíma hann ikki veit, |
|
| 51 | og høgga hann sundur og lata hann fáa lut saman við hyklarunum. Har skal vera grátur og tannagrísl." |
|
|
