1 | "Tí ríki Himmiríkis er líkt húsbónda, ið fór út árla á morgni at biðja sær arbeiðsmenn í víngarð sín. |
|
2 | Og táið hann var komin ásamt við arbeiðsmenninar um denar um dagin, sendi hann teir út í víngarð sín. |
|
3 | Táið hann nú fór út um triðja tíman, sá hann aðrar standa fyri einki á torginum. |
|
4 | Hann segði við teir: "Farið eisini tit út í víngarðin, og eg skal lata tykkum fáa tað, ið rætt er!" Teir fóru tá. |
|
5 | Aftur fór hann út um sætta og níggjunda tíman og gjørdi tað sama. |
|
6 | Og um ellivta tíman fór hann út og fann aðrar standandi har; hann segði tá við teir: "Hví standa tit her fyri einki allan dagin?" |
|
7 | Teir svaraðu honum: "Tí eingin hevur biðið okkum." Hann segði við teir: "Farið eisini tit út í víngarðin!" |
|
8 | Táið so kvøldið var komið, segði víngarðsharrin við arbeiðsformann sín: "Rópa arbeiðsmenninar inn og lat teir fáa lønina! Byrja við hinum síðstu, og enda við hinum fyrstu!" |
|
9 | Teir, ið vóru bidnir um ellivta tíman, komu so, og fingu denar hvør. |
|
10 | Táið tá hinir fyrstu komu, hugsaðu teir, at teir fóru at fáa meir; men eisini teir fingu denar hvør. |
|
11 | Táið teir fingu hann, knarraðu teir móti húsbóndanum og søgdu |
|
12 | "Hesir síðstu hava ikki arbeitt meir enn ein tíma, og tú hevur mett teir javnt við okkum, sum hava borið byrði og hita dagsins!" |
|
13 | Men hann svaraði einum teirra: "Vinur! Eg geri tær ongan órætt; komst tú ikki ásamt við meg um ein denar! |
|
14 | Tak títt og far! Men eg skal geva hesum síðsta líka mikið sum tær. |
|
15 | Ella havi eg ikki loyvi at gera við mítt, sum eg vil! Ella er eyga títt ilt, fyri tað at eg eri góður?" |
|
16 | Soleiðis skulu hini síðstu verða fyrst, og hini fyrstu síðst; [tí mong eru kallað, men fá eru útvald."] |
|
17 | Táið Jesus nú fór niðan til Jerúsalem, tók Hann hinar tólv lærisveinarnar burturfrá og segði við teir á vegnum |
|
18 | "Vit fara nú niðan til Jerúsalem, og Menniskjasonurin skal verða givin høvuðsprestunum og hinum skriftlærdu upp í hendur; og teir skulu døma Hann til deyða |
|
19 | og geva Hann heidningunum upp í hendur at verða spottaðan, húðflongdan og krossfestan; og triðja dagin skal Hann rísa upp aftur." |
|
20 | Tá kom móðir Zebedeussonanna til Hansara saman við sonum sínum, fall niður fyri Honum og bað Hann um eitt. |
|
21 | Hann segði við hana: "Hvat vilt tú?" Hon svaraði Honum: "Sig, at hesir báðir synir mínir skulu sita, annar við høgru og annar við vinstru lið Tína í ríki Tínum!" |
|
22 | Men Jesus svaraði: "Tit vita ikki, hvat tit biðja um! Kunnu tit drekka kalikin, ið Eg skal drekka!" Teir svaraðu Honum: "Tað kunnu vit!" |
|
23 | Tá segði Hann við teir: "Víst skulu tit drekka kalik Mín; men at sita við høgru og vinstru lið Mína hoyrir ikki Mær til at geva; tað verður givið teimum, ið tað er ætlað av Faðir Mínum." |
|
24 | Táið hinir tíggju hoyrdu hetta, vórðu teir illir inn á teir báðar brøðurnar. |
|
25 | Tá rópti Jesus teir til Sín og segði: "Tit vita, at høvdingar tjóðanna valda teimum, og at stórmenn teirra lata tær kenna vald sítt. |
|
26 | So skal ikki vera hjá tykkum; nei, tann av tykkum, sum stórur vil vera, skal vera tænari tykkara; |
|
27 | og tann, ið fremstur vil vera av tykkum, skal vera trælur tykkara - |
|
28 | eins og Menniskjasonurin ikki er komin at lata onnur tæna Sær, men at tæna sjálvur og geva lív Sítt sum loysigjald fyri mong." |
|
29 | Táið teir nú fóru út úr Jeriko, fylgdi nógv fólk Honum. |
|
30 | Tveir blindir sótu við vegin; táið teir hoyrdu, at tað var Jesus, sum gekk framvið, róptu teir: "Harri, miskunna okkum, sonur Dávids!" |
|
31 | Fólkið hevði at teimum, at teir skuldu tiga; men teir róptu enn harðari og søgdu: "Harri, miskunna okkum, sonur Dávids!" |
|
32 | Tá steðgaði Jesus, kallaði á teir og segði: "Hvat vilja tit, at Eg skal gera fyri tykkum?" |
|
33 | Teir svaraðu: "Harri, at eygu okkara verða latin upp!" |
|
34 | Tá tykti Jesusi hjartaliga synd í teimum, og Hann nam við eygu teirra. Við tað sama fingu teir sjónina aftur; og teir fylgdu Honum. |
|
|