| 1 | Táið Jesus hevði endað hesa talu, fór Hann úr Galilea og kom til landið hinumegin Jordan, sum hoyrir til Judea. |
|
| 2 | Og nógv fólk fylgdi Honum, og Hann grøddi tey har. |
|
| 3 | Tá komu Fariseararnir til Hansara, freistaðu Hann og søgdu: "Er loyviligt at skilja seg frá konu síni av eini og hvørji grund?" |
|
| 4 | Hann svaraði: "Hava tit ikki lisið, at Skaparin av fyrstum gjørdi tey til mann og kvinnu |
|
| 5 | og segði: "Tí skal maðurin fara frá faðir og móður og halda seg til konu sína, og tey bæði skulu verða eitt hold!" |
|
| 6 | So eru tey ikki longur tvey, men eitt hold. Tað, sum tí Gud hevur bundið saman, má menniskja ikki skilja sundur." |
|
| 7 | Tá søgdu teir við Hann: "Hví beyð tá Móses at geva skilnaðarbræv og skiljast frá henni?" |
|
| 8 | Hann svaraði teimum: "Tí hjørtu tykkara eru so hørð, gav Móses tykkum loyvi at skiljast frá konum tykkara; men av fyrstum hevur ikki verið so. |
|
| 9 | Og Eg sigi tykkum, at tann, ið skilst frá konu síni, táið tað ikki er fyri hor, og giftist við aðrari, drívur hor; og tann, ið giftist við fráskildari kvinnu, drívur hor." |
|
| 10 | Lærisveinar Hansara søgdu við Hann: "Eru viðurskiftini so millum mann og konu, tá er ikki ráðiligt at giftast!" |
|
| 11 | Hann svaraði teimum: "Ikki øll fata hetta orð, nei, bert tey, sum tað er givið. |
|
| 12 | Tí geldingar eru, sum eru føddir so úr móðurlívi; geldingar eru, sum eru geldir av menniskjum; og geldingar eru, sum hava gelt seg sjálvar fyri Himmiríkis ríkis skuld. Tann, ið kann fata hetta orð, hann fati tað!" |
|
| 13 | Tá vórðu smá børn førd til Hansara, fyri at Hann skuldi leggja hendurnar á tey og biðja; men lærisveinarnir høvdu at teimum. |
|
| 14 | Tá segði Jesus: "Latið hini smáu børn koma, forðið teimum ikki at koma til Mín! Tí ríki Himmiríkis hoyrir slíkum til." |
|
| 15 | So legði Hann hendurnar á tey og fór haðani. |
|
| 16 | Tá kom ein til Hansara og segði: "Meistari! Hvat gott skal eg gera fyri at fáa ævigt lív?" |
|
| 17 | Hann segði við hann: "Hví spyrt tú Meg um hitt góða? Bert ein er, sum er góður. Men vilt tú ganga inn til lívið, so halt boðini!" |
|
| 18 | Hann spurdi: "Hvørji?" Jesus svaraði: ""Tú mást ikki drepa; tú mást ikki dríva hor; tú mást ikki stjala; tú mást ikki bera rangan vitnisburð"; |
|
| 19 | "ær faðir tín og móður tína!" og: "Tú skalt elska næsta tín sum teg sjálvan."" |
|
| 20 | Hin ungi maðurin segði við Hann: "Alt hetta havi eg hildið; hvat fattast mær enn?" |
|
| 21 | Jesus svaraði honum: "Vilt tú vera fullkomin, so far og sel tað, ið tú eigur, og gev fátækum tað! Tá skalt tú eiga skatt í Himli; kom so og fylg Mær!" |
|
| 22 | Men táið hin ungi maðurin hoyrdi hetta, fór hann tungur avstað; tí hann var ógvuliga ríkur. |
|
| 23 | Tá segði Jesus við lærisveinar Sínar: "Sanniliga, sigi Eg tykkum: Torført er ríkum at koma inn í ríki Himmiríkis. |
|
| 24 | Ja, Eg sigi tykkum: Lættari er kameli at fara gjøgnum nálareyga, enn ríkum at fara inn í ríki Guds!" |
|
| 25 | Táið lærisveinarnir hoyrdu hetta, vórðu teir ógvuliga slignir av ótta og søgdu: "Hvør kann tá verða frelstur!" |
|
| 26 | Men Jesus hugdi uppá teir og segði við teir: "Menniskjum er hetta ómøguligt; men Gudi er alt møguligt." |
|
| 27 | Tá tók Pætur til orða og segði við Hann: "Vit eru farnir frá øllum og hava fylgt Tær - hvat skulu vit tá fáa?" |
|
| 28 | Jesus segði við teir: "Sanniliga, sigi Eg tykkum: Í endurføðingini, táið Menniskjasonurin situr í hásæti dýrdar Sínar, skulu eisini tit, sum hava fylgt Mær, sita í tólv hásætum og døma hinar tólv ættir Ísraels. |
|
| 29 | Og hvør tann, ið er farin frá húsum, brøðrum, systrum, faðir, móður, konu, børnum ella jørð fyri navns Míns skuld, skal fáa tað mangar ferðir aftur og arva ævigt lív. |
|
| 30 | Men mong, sum fyrst eru, skulu verða síðst, og mong, sum síðst eru, skulu verða fyrst." |
|
|
