| 1 | Jesus tók til orða og talaði aftur til teirra í líknilsum. Hann segði: |
|
| 2 | "Ríki Himmiríkis er líkt kongi, ið gjørdi brúdleyp sonar síns. |
|
| 3 | Og hann sendi tænarar sínar út at biðja hini bodnu koma í brúdleypið; men tey vildu ikki koma. |
|
| 4 | Aftur sendi hann út aðrar tænarar og segði: "Sigið við hini bodnu: "Eg havi gjørt máltíð mína til; oksar mínir og feitineyt míni eru dripin, og alt er til reiðar - komið í brúdleypið!"" |
|
| 5 | Men tey løgdu ikki í tað og fóru avstað, eitt út á bø sín, annað í handil sín; |
|
| 6 | hini løgdu hond á tænarar hansara, háðaðu teir og drópu teir. |
|
| 7 | Tá varð kongurin illur og sendi út herar sínar og drap hesar manndráparar og setti eld á stað teirra. |
|
| 8 | So segði hann við tænarar sínar: "Tilgjørt er til brúdleypið; men hini bodnu vóru tað ikki verd. |
|
| 9 | Farið tí út á vegamótini og bjóðið í brúdleyp øllum, sum tit hitta!" |
|
| 10 | So fóru hesir tænarar út á vegirnar og savnaðu saman øll, ið teir hittu, bæði ónd og góð; og brúdleypshúsið varð fult av gestum. |
|
| 11 | Táið nú kongurin fór inn at síggja gestirnar, sá hann har mann, sum ikki var í brúdleypsklæðum. |
|
| 12 | Hann segði við hann: "Vinur! Hvussu ert tú komin inn higar og ert ikki í brúdleypsklæðum?" Men hann tagdi. |
|
| 13 | Tá segði kongurin við tænararnar: "Bindið hendur og føtur hansara og kastið hann út í myrkrið uttanfyri!" - Har skal vera grátur og tannagrísl. |
|
| 14 | Tí mong eru kallað, men fá eru útvald." |
|
| 15 | Tá fóru Fariseararnir og hildu ráð um, hvussu teir kundu fanga Hann í orðum. |
|
| 16 | So sendu teir lærisveinar sínar til Hansara saman við Heródingum og lótu teir siga: "Meistari! Vit vita, at Tú ert sannorðaður og lærir veg Guds í sannleika og leggur ongan í; tí Tú gert ikki mannamun. |
|
| 17 | Sig okkum tí, hvat heldur Tú: Er loyviligt at lata skatt til keisaran, ella ikki?" |
|
| 18 | Men Jesus var varur við óndskap teirra og segði: "Hyklarar tykkara! Hví freista tit Meg! |
|
| 19 | Vísið Mær skattapeningin!" Tá fingu teir Honum denar. |
|
| 20 | Hann spurdi teir: "Hvørs mynd og yvirskrift er hetta?" |
|
| 21 | Teir svaraðu: "Keisarans." Tá segði Hann við teir: "So gevið keisaranum tað, ið keisarans er, og Gudi tað, ið Guds er!" |
|
| 22 | Táið teir hoyrdu hetta, undraðust teir, og teir fóru frá Honum og fóru avstað. |
|
| 23 | Sama dag komu nakrir Saddukearar til Hansara, teir, sum siga, at eingin uppreisn er; teir spurdu Hann: |
|
| 24 | "Meistari! Móses hevur sagt: "Táið ein doyr og eingi børn hevur, skal bróðir hansara giftast við konu hansara og reisa bróður sínum upp avkom." |
|
| 25 | Nú vóru hjá okkum sjey brøður; hin fyrsti giftist og doyði; og við tað at hann einki avkom átti, læt hann bróður sínum konuna eftir seg. |
|
| 26 | Á sama hátt hin annar og hin triði, líka til hin sjeynda. |
|
| 27 | Seinast av øllum doyði konan. |
|
| 28 | Hvør av hesum sjey skal nú hava hana til konu í uppreisnini? Teir hava jú havt hana allir." |
|
| 29 | Jesus svaraði teimum: "Tit villast, tí tit kenna ikki skriftirnar, ei heldur mátt Guds. |
|
| 30 | Tí í uppreisnini taka tey ikki til ekta, verða ei heldur givin til ekta; nei, tey eru sum einglar Guds í Himli. |
|
| 31 | Men viðvíkjandi tí, at hini deyðu rísa upp aftur, hava tit tá ikki lisið tað, sum talað er til tykkara av Gudi, táið Hann sigur: |
|
| 32 | "Eg eri Gud Ábrahams, Gud Ísaks og Gud Jákups"? Hann er ikki Gud hinna deyðu, men hinna livandi." |
|
| 33 | Táið fólkið hoyrdi hetta, vórðu tey sligin av undran yvir læru Hansara. |
|
| 34 | Táið Fariseararnir hoyrdu, at Hann hevði tept Saddukeararnar, komu teir saman. |
|
| 35 | Og ein teirra, ein lógkønur, spurdi Hann - fyri at freista Hann -: |
|
| 36 | "Meistari! Hvat er hitt stóra boðið í lógini?" |
|
| 37 | Hann svaraði honum: ""Tú skalt elska Harran Gud tín av øllum hjarta tínum, av allari sál tíni og av øllum huga tínum." |
|
| 38 | Hetta er hitt stóra og fyrsta boðið. |
|
| 39 | Men annað er hesum líkt: "Tú skalt elska næsta tín sum teg sjálvan." |
|
| 40 | Á hesum báðum boðum hvíla øll lógin og profetarnir." |
|
| 41 | Meðan nú Fariseararnir vóru savnaðir, spurdi Jesus teir: |
|
| 42 | "Hvat halda tit um Kristus? Hvørs sonur er Hann?" Teir svaraðu Honum: "Dávids." |
|
| 43 | Tá segði Hann við teir: "Hvussu kann Dávid tá í Andanum kalla Hann Harra! Hann sigur jú: |
|
| 44 | "Harrin segði við Harra mín: "Set Teg við høgru hond Mína, inntil Eg fái lagt fíggindar Tínar undir føtur Tínar!"" |
|
| 45 | Táið nú Dávid kallar Hann Harra, hvussu kann Hann tá vera sonur hansara!" |
|
| 46 | Og eingin fekk svarað Honum orð; ei heldur tordi nakar aftur at seta Honum spurningar eftir tann dag. |
|
|
