| 1 | Um ta tíðina gekk Jesus gjøgnum akur sabbat, og lærisveinar Hansara vóru svangir og fóru at slíta øks og eta. |
|
| 2 | Táið Fariseararnir sóu tað, søgdu teir við Hann: "Hygg, lærisveinar Tínir gera tað, sum ikki er loyviligt at gera sabbat!" |
|
| 3 | Hann svaraði teimum: "Hava tit ikki lisið, hvat Dávid gjørdi, táið hann var svangur, og teir, ið við honum vóru |
|
| 4 | - hvussu hann fór inn í hús Guds og át sýnisbreyðini, sum ikki hann hevði loyvi at eta, ei heldur teir, ið við honum vóru, men prestarnir eina? |
|
| 5 | Ella hava tit ikki lisið í lógini, at prestarnir sabbat vanhalga sabbatin í templinum og eru tó ikki sekir? |
|
| 6 | Men Eg sigi tykkum, at her er tað, sum størri er enn templið. |
|
| 7 | Men høvdu tit vitað, hvat hetta er: "Eg vil hava miskunn og ikki offur," so høvdu tit ikki dómfelt teir, ið sakleysir eru. |
|
| 8 | Tí Menniskjasonurin er harri sabbatsins." |
|
| 9 | So fór Hann haðani og kom inn í sýnagogu teirra. |
|
| 10 | Har var maður, ið hevði visna hond. Teir spurdu Hann nú: "Er loyviligt at grøða sabbat?" - fyri at teir kundu fáa okkurt at klaga Hann fyri. |
|
| 11 | Tá segði Hann við teir: "Um onkur tykkara eigur seyð, sum sabbat dettur í eina grøv - hvør er hann, sum tá ikki tekur í hann og dregur hann uppúr aftur! |
|
| 12 | Hvussu mangan meir er nú ikki menniskja enn seyður! Tí er loyviligt at gera væl sabbat." |
|
| 13 | So segði Hann við mannin: "Rætt út hondina!" Hann rætti hana út, og hon varð frísk aftur sum hin. |
|
| 14 | Tá fóru Fariseararnir út og løgdu saman ráð móti Honum, hvussu teir skuldu fáa beint fyri Honum. |
|
| 15 | Men táið Jesus fekk hetta at vita, fór Hann burtur haðani. Og mong fylgdu Honum, og Hann grøddi tey øll. |
|
| 16 | Men Hann beyð teimum strangliga ikki at gera Hann kendan |
|
| 17 | - fyri at tað skuldi ganga út, sum talað er við Esaiasi profeti, ið sigur: |
|
| 18 | "Hygg tænari Mín, sum Eg havi útvalt, elskaði Mín, sum sál Mín hevur tokka til! Eg skal lata Anda Mín koma yvir Hann, og Hann skal kunngera heidningunum rætt. |
|
| 19 | Hann skal ikki træta og ikki rópa, og eingin skal hoyra mál Hansara á gøtunum. |
|
| 20 | Hann skal ikki sora hitt brotna rørið og ikki sløkkja hitt rúkandi skarið, inntil Hann hevur ført rættin fram til sigur. |
|
| 21 | Til navn Hansara skulu heidningarnir seta vón sína." |
|
| 22 | Nú varð ein, ið settur var av illum anda, og sum var blindur og stummur, leiddur til Hansara; og Hann grøddi hann, so hin stummi talaði og sá. |
|
| 23 | Tá stóð alt fólkið ovfarið og segði: "Man tað vera so, at hetta er Dávidssonurin?" |
|
| 24 | Men táið Fariseararnir hoyrdu hetta, søgdu teir: "Tað er bert við Be’elzebul, høvdinga hinna illu anda, hesin rekur út illar andar!" |
|
| 25 | Men Jesus, sum vitsti, hvat teir hugsaðu, segði við teir: "Hvørt ríki, sum kemur í stríð við seg sjálvt, legst í oyði, og eingin býur, sum kemur í stríð við seg sjálvan, verður standandi, einki hús heldur. |
|
| 26 | Um nú Satan rekur út Satan, er hann komin í stríð við seg sjálvan; hvussu verður ríki hansara tá standandi! |
|
| 27 | Reki Eg nú út hinar illu andar við Be’elzebul, við hvørjum reka tá synir tykkara teir út? Teir skulu tí vera dómarar tykkara. |
|
| 28 | Men reki Eg út hinar illu andar við Anda Guds, er jú ríki Guds komið til tykkara. |
|
| 29 | Ella hvussu kann nakar fara inn í hús hins sterka og ræna tað, sum hann eigur, uttan hann fyrst bindur hin sterka! Tá kann hann ræna hús hansara. |
|
| 30 | Tann, ið ikki er við Mær, er ímóti Mær; og tann, ið ikki savnar við Mær, skilir sundur. |
|
| 31 | Tí sigi Eg tykkum: Øll synd og spottan skal verða menniskjum fyrigivin; men spottan móti Andanum skal ikki verða fyrigivin. |
|
| 32 | Og um onkur talar orð móti Menniskjasyninum - tað skal verða honum fyrigivið; men tann, ið talar móti Heilaga Andanum, honum skal tað ikki verða fyrigivið, hvørki í hesi tíð ella í hini komandi. |
|
| 33 | Latið annaðhvørt træið vera gott og ávøkst tess góðan, ella latið træið vera ringt og ávøkst tess ringan! Tí av ávøkstinum kennist træið. |
|
| 34 | Ormaavkom! Hvussu kunnu tit tala gott, tit, sum eru óndir! Tí muðurin talar tað, sum hjartað er ov fult av. |
|
| 35 | Gott menniskja ber fram gott av hinum góða, ið tað hevur til, og ringt menniskja ber fram ónt av hinum ónda, ið tað hevur til. |
|
| 36 | Men Eg sigi tykkum, at menniskjuni skulu dómsdagin svara fyri hvørt tómt orð, tey tala. |
|
| 37 | Tí eftir orðum tínum skalt tú verða dømdur rættvísur, og eftir orðum tínum skalt tú verða dømdur sekur." |
|
| 38 | Tá tóku nakrir av hinum skriftlærdu og Farisearunum til orða og søgdu við Hann: "Meistari! Okkum hevði dámt at sæð tekin frá Tær." |
|
| 39 | Men Hann svaraði teimum: "Ónd og ótrúgv ætt krevur tekin; men henni skal einki tekin verða givið uttan tekin Jónasar profets. |
|
| 40 | Tí eins og Jónas var tríggjar dagar og tríggjar nætur í búki havdýrsins, so skal Menniskjasonurin verða tríggjar dagar og tríggjar nætur í fangi jarðarinnar. |
|
| 41 | Menn úr Nineve skulu stíga fram í dóminum saman við hesi ætt og dómfella hana; tí teir vendu við, táið Jónas prædikaði fyri teimum - og hyggið, her er meir enn Jónas! |
|
| 42 | Drotningin úr Suðurlandi skal rísa upp í dóminum saman við hesi ætt og dómfella hana; tí hon kom frá enda jarðarinnar at hoyra vísdóm Sálomons - og hyggið, her er meir enn Sálomon! |
|
| 43 | Táið hin óreini andin er farin út úr menniskjanum, gongur hann um á vatnleysum støðum og leitar eftir hvílu, men finnur hana ikki. |
|
| 44 | Tá sigur hann: "Eg skal fara aftur í hús mítt, sum eg fór úr." Og táið hann kemur hagar, sær hann, at tað stendur tómt og er sópað og prýtt. |
|
| 45 | Tá fer hann avstað og tekur við sær sjey aðrar andar, ið verri eru enn hann sjálvur; táið teir so eru farnir inn, verða teir búgvandi har, og hitt seinna hjá tí menniskja verður verri enn hitt fyrra. So skal eisini gangast hesi óndu ætt." |
|
| 46 | Meðan Hann enn talaði til fólkið, stóðu móðir og brøður Hansara uttanfyri og vildu tosa við Hann. |
|
| 47 | Ein segði nú við Hann: "Móðir Tín og brøður Tínir standa uttanfyri og vilja tosa við Teg!" |
|
| 48 | Men Hann svaraði honum, ið bar Honum hesi boð: "Hvør er móðir Mín, og hvørjir eru brøður Mínir?" |
|
| 49 | Og Hann rætti út hondina yvir lærisveinar Sínar og segði: "Hygg, her er móðir Mín, og her eru brøður Mínir! |
|
| 50 | Tí hvør tann, ið ger vilja Faðirs Míns, sum í Himli er, hann er bróðir og systir og móðir Mín." |
|
|
