| 1 | Um hesa tíðina frætti Heródes fjórðingshøvdingi tíðindini um Jesus. |
|
| 2 | Tá segði hann við tænarar sínar: "Hatta er Jóhannes doypari! Hann er risin upp frá hinum deyðu; tí virka hesar kreftir í honum." |
|
| 3 | Tí Heródes hevði tikið Jóhannes og bundið hann og sett hann í fangahús. Tað komst av Heródias, konu Filip, bróður hansara. |
|
| 4 | Tí Jóhannes hevði sagt við hann: "Tú hevur ikki loyvi at hava hana." |
|
| 5 | Og hann hevði fegin viljað dripið hann; men hann ræddist fólkið; tí tey hildu hann vera profet. |
|
| 6 | Men táið Heródes helt føðingardag sín, dansaði dóttir Heródias fyri teimum, og Heródesi líktist so væl á hana, |
|
| 7 | at hann við eiði lovaði at geva henni, hvat hon so vildi hava. |
|
| 8 | Og av tí at móðir hennara fekk hana til tað, segði hon tá: "Gev mær higar høvd Jóhannesar doypara á fati!" |
|
| 9 | Tá varð kongurin illa við; men av tí at hann hevði svorið, og gestirnir høvdu hoyrt, beyð hann, at tað skuldi verða henni givið. |
|
| 10 | Hann sendi so menn sínar avstað og læt Jóhannes hálshøgga í fangahúsinum. |
|
| 11 | Høvd hansara varð tá borið fram á fati og givið gentuni, og hon bar móður síni tað. |
|
| 12 | Lærisveinar hansara komu nú og tóku líkið og jarðaðu tað; síðani fóru teir og søgdu Jesusi frá hesum. |
|
| 13 | Táið Jesus hoyrdi tað, fór Hann í báti burt haðani til oyðið stað fyri Seg sjálvan; men táið fólkið fekk hetta at hoyra, fóru tey til gongu aftan á Honum úr bygdunum. |
|
| 14 | Táið Hann kom á land, sá Hann tí nógv fólk har; og Honum tykti hjartaliga synd í teimum, og Hann grøddi tey av teimum, sum sjúk vóru. |
|
| 15 | Men táið kvøldið var komið, fóru lærisveinarnir til Hansara og søgdu: "Staðið her er oyðið, og tað seinkar; lat fólkið fara avstað, so tey kunnu fara í bygdirnar og keypa sær mat!" |
|
| 16 | Jesus segði við teir: "Teimum nýtist ikki at fara avstað; gevið tit teimum at eta!" |
|
| 17 | Teir svaraðu Honum: "Vit hava einki her uttan fimm breyð og tveir fiskar!" |
|
| 18 | Men Hann segði: "Fáið Mær tað higar!" |
|
| 19 | So beyð Hann, at fólkið skuldi seta seg niður í grasið. Og Hann tók hini fimm breyðini og fiskarnar báðar, hugdi upp móti himli og signaði. So breyt Hann breyðini og gav lærisveinunum tey, og lærisveinarnir góvu fólkinum tey. |
|
| 20 | Tey ótu nú øll og vórðu mett. Síðani savnaðu teir saman avlopið av bitunum, tólv fullar kurvar. |
|
| 21 | Teir, sum etið høvdu, vóru um 5000 menn - umframt kvinnur og børn. |
|
| 22 | Við tað sama noyddi Hann nú lærisveinar Sínar at fara í bátin og fara undan Sær yvir um aftur vatnið, meðan Hann læt fólkið fara. |
|
| 23 | Táið Hann hevði latið fólkið fara, fór Hann niðan á fjallið fyri Seg sjálvan at biðja, og táið seint var vorðið, var Hann har einsamallur. |
|
| 24 | Báturin var tá longu mitt úti á vatninum og var illa staddur av bylgjunum; tí andróður var. |
|
| 25 | Í fjórðu náttarvøku kom nú Jesus til teirra, gangandi á vatninum. |
|
| 26 | Táið lærisveinarnir sóu Hann ganga á vatninum, kom ræðsla á teir, og teir søgdu: "Hatta er spøkilsi!" og róptu av ræðslu. |
|
| 27 | Men alt fyri eitt talaði Jesus til teirra; Hann segði: "Verið hugreystir, tað eri Eg - óttist ikki!" |
|
| 28 | Tá svaraði Pætur Honum: "Harri, er tað Tú, so sig við meg, at eg skal koma til Tín á vatninum!" |
|
| 29 | Hann segði: "Kom!" Tá steig Pætur út úr bátinum og gekk á vatninum fyri at koma til Jesus. |
|
| 30 | Men táið hann sá hitt ringa veðrið, varð hann ræddur, og táið hann nú fór at søkka, rópti hann: "Harri, frels meg!" |
|
| 31 | Alt fyri eitt rætti Jesus út hondina og tók í hann, og Hann segði við hann: "Tú trúarveiki, hví ivaðist tú?" |
|
| 32 | Táið teir vóru komnir inn aftur í bátin, makaði hann vindin. |
|
| 33 | Men teir, sum á bátinum vóru, fullu niður fyri Honum og søgdu: "Sanniliga ert Tú Sonur Guds!" |
|
| 34 | Táið teir vóru komnir yvirum, løgdu teir at landi í Genezaret. |
|
| 35 | Táið fólkið har á staðnum nú kendi Hann aftur, sendu tey boð allastaðni har á leið, og tey komu til Hansara við øllum hinum sjúku. |
|
| 36 | Og tey bóðu Hann um bert at sleppa at nema við faldin á klæðum Hansara; og øll, sum numu við Hann, vórðu grødd. |
|
|
