| 1 | Tá skal ríki Himmiríkis vera at líkna við tíggju moyggjar, ið tóku lampur sínar og fóru ímóti brúðgóminum. |
|
| 2 | Fimm teirra vóru dárar, og fimm klókar. |
|
| 3 | Tær, ið dárar vóru, tóku víst lampur sínar, men tóku onga olju við sær. |
|
| 4 | Men hinar klóku tóku olju í íløt síni saman við lampunum. |
|
| 5 | Við tað at nú brúðgómurin drálaði, kom tyngd á tær allar, og tær sovnaðu. |
|
| 6 | Men um midnátt hoyrdist róp: "Brúðgómurin kemur, farið ímóti honum!" |
|
| 7 | Tá vaknaðu allar moyggjarnar og gjørdu lampur sínar til. |
|
| 8 | Tær, ið dárar vóru, søgdu nú við hinar klóku: "Latið okkum fáa av olju tykkara, tí lampur okkara sløkna!" |
|
| 9 | Men hinar klóku svaraðu: "Nei, ikki verður nóg mikið bæði til okkara og tykkara; farið heldur til keypmenninar og keypið tykkum sjálvum!" |
|
| 10 | Men táið tær vóru farnar avstað at keypa, kom brúðgómurin; og tær, sum til reiðar vóru, fóru inn við honum í brúdleypið, og dyrnar vórðu latnar aftur. |
|
| 11 | Seinni komu so eisini hinar moyggjarnar og søgdu: "Harri Harri, lat okkum upp!" |
|
| 12 | Men hann svaraði: "Sanniliga, sigi eg tykkum: Eg kenni tykkum ikki." |
|
| 13 | Vakið tí! Tit vita jú hvørki dagin ella tíman. |
|
| 14 | Tí tað er, eins og maður, ið ætlaði at fara burt í annað land og kallaði til sín tænarar sínar og gav teimum upp í hendur tað, sum hann átti. |
|
| 15 | Ein læt hann fáa fimm talentir, annan tvær, uppaftur annan eina, hvønn eftir førimuni hansara; so fór hann burt í annað land. |
|
| 16 | Tann, ið hevði fingið hinar fimm talentirnar, fór nú og handlaði við teimum og vann aðrar fimm talentir. |
|
| 17 | Somuleiðis tann, ið hevði fingið hinar tvær - hann vann aðrar tvær. |
|
| 18 | Men tann, ið hevði fingið hina einu, fór avstað og gróv í jørðina og fjaldi pening harra síns. |
|
| 19 | Táið long tíð var umliðin, kom harrin hjá hesum tænarum og helt roknskap við teir. |
|
| 20 | Tann, ið hevði fingið hinar fimm talentirnar, steig tá fram og hevði við sær aðrar fimm talentir; hann segði: "Harri! Tú lætst meg fáa fimm talentir; hygg, eg havi vunnið aðrar fimm talentir!" |
|
| 21 | Harri hansara segði við hann: "Gott, tú góði og trúgvi tænari! Tú vart trúgvur yvir lítlum; eg skal seta teg yvir nógv. Far inn til gleði harra tíns!" |
|
| 22 | So steig eisini tann fram, sum hevði fingið hinar tvær talentirnar; hann segði: "Harri! Tú lætst meg fáa tvær talentir; hygg, eg havi vunnið aðrar tvær talentir!" |
|
| 23 | Harri hansara segði við hann: "Gott, tú góði og trúgvi tænari! Tú vart trúgvur yvir lítlum; eg skal seta teg yvir nógv. Far inn til gleði harra tíns!" |
|
| 24 | Síðani steig eisini tann fram, sum hevði fingið hina einu talentina; hann segði: "Harri! Eg kendi teg, at tú ert harður maður, sum heystar, har tú ikki sáaði, og savnar, har tú ikki stroyddi; |
|
| 25 | tí óttaðist eg og fór avstað og fjaldi talent tína í jørðini; hygg, her hevur tú títt!" |
|
| 26 | Tá svaraði Harri hansara honum: "Óndi og lati tænari tín! Tú vitsti, at eg heysti, har eg ikki sáaði, og savni, har eg ikki stroyddi. |
|
| 27 | Tí skuldi tú sett pening mín inn hjá peningavekslarunum, so eg fekk mítt aftur við rentu, táið eg kom heim. |
|
| 28 | Takið tí hasa talentina frá honum, og latið hann, ið hevur hinar tíggju talentirnar, fáa hana! |
|
| 29 | Tí hvør tann, ið hevur, honum skal verða givið, og hann skal hava yvirflóð; men tann, ið ikki hevur, frá honum skal verða tikið eisini tað, ið hann hevur. |
|
| 30 | Og kastið hin ónýta tænaran út í myrkrið uttanfyri!" - Har skal vera grátur og tannagrísl! |
|
| 31 | Men táið Menniskjasonurin kemur í dýrd Síni, og allir einglarnir koma við Honum, skal Hann sita í hásæti dýrdar Sínar. |
|
| 32 | Øll fólkasløgini skulu savnast framman fyri Hann; og Hann skal skilja tey hvørt frá øðrum, eins og hirðin skilir seyðin frá bukkunum. |
|
| 33 | Og Hann skal seta seyðin við høgru lið Sína, men bukkarnar við vinstru. |
|
| 34 | Tá skal Kongurin siga við tey við høgru lið Sína: "Komið higar, tit signaðu Faðirs Míns! Arvið ríkið, ið hevur verið tykkum til reiðar, frá tí heimurin varð grundaður! |
|
| 35 | Tí Eg var svangur, og tit góvu Mær at eta; Eg var tystur, og tit góvu Mær at drekka; Eg var fremmandur, og tit tóku ímóti Mær; |
|
| 36 | Eg var nakin, og tit klæddu Meg; Eg var sjúkur, og tit vitjaðu Meg; Eg var í fangahúsi, og tit komu til Mín." |
|
| 37 | Tá skulu hini rættvísu svara Honum: "Harri! Nær sóu vit Teg svangan og góvu Tær at eta ella tystan og góvu Tær at drekka! |
|
| 38 | Nær sóu vit Teg fremmandan og tóku ímóti Tær ella naknan og klæddu Teg! |
|
| 39 | Nær sóu vit Teg sjúkan ella í fangahúsi og komu til Tín!" |
|
| 40 | Kongurin skal svara teimum: "Sanniliga, sigi Eg tykkum: Tað, sum tit hava gjørt einum av hesum minstu brøðrum Mínum, hava tit gjørt Mær!" |
|
| 41 | So skal Hann eisini siga við tey við vinstru lið Sína: "Farið burt frá Mær, tit bannaðu, í hin æviga eld, sum gjørdur er til reiðar Djevulinum og einglum hansara! |
|
| 42 | Tí Eg var svangur, og tit góvu Mær ikki at eta; Eg var tystur, og tit góvu Mær ikki at drekka; |
|
| 43 | Eg var fremmandur, og tit tóku ikki ímóti Mær; Eg var nakin, og tit klæddu Meg ikki; Eg var sjúkur og í fangahúsi, og tit vitjaðu Meg ikki." |
|
| 44 | Tá skulu eisini tey svara: "Harri! Nær sóu vit Teg svangan, tystan, fremmandan, naknan, sjúkan ella í fangahúsi og tæntu Tær ikki!" |
|
| 45 | Men Hann skal svara teimum: "Sanniliga, sigi Eg tykkum: Tað, sum tit ikki hava gjørt einum av hesum minstu, hava tit heldur ikki gjørt Mær." |
|
| 46 | Og hesi skulu fara burtur til æviga revsing, men hini rættvísu til ævigt lív." |
|
|
