| 1 | Hann fór nú í bátin og fór yvirum og kom til Sín egna bý. |
|
| 2 | Nú komu teir til Hansara við lamnum manni, sum lá í song. Táið Jesus sá trúgv teirra, segði Hann við hin lamna: "Ver hugreystur, sonurin! Syndir tínar eru tær fyrigivnar." |
|
| 3 | Tá søgdu nakrir av hinum skriftlærdu við sær sjálvum: "Hesin spottar Gud!" |
|
| 4 | Við tað at Jesus nú sá hugsanir teirra, segði Hann: "Hví hugsa tit ilt í hjørtum tykkara? |
|
| 5 | Hvat er lættari, at siga: "Syndir tínar eru tær fyrigivnar!" ella at siga: "Reis teg og gakk!" |
|
| 6 | Men fyri at tit skulu vita, at Menniskjasonurin hevur vald á jørðini at fyrigeva syndir" - segði Hann við hin lamna: "Reis teg, tak song tína og far til hús!" |
|
| 7 | Tá reistist hann og fór til hús. |
|
| 8 | Táið fólkið sá hetta, óttaðust tey og prísaðu Gudi, sum hevði givið menniskjum slíkt vald. |
|
| 9 | Táið Jesus haðani fór longur, sá Hann mann, ið æt Matteus, sita við tollbúðina. Hann segði við hann: "Fylg Mær!" Og hann reistist og fylgdi Honum. |
|
| 10 | Táið Hann so sat til borðs heima hjá honum, komu nógvir tollarar og syndarar og sótu til borðs við Jesusi og lærisveinum Hansara. |
|
| 11 | Men táið Fariseararnir sóu hetta, søgdu teir við lærisveinar Hansara: "Hví etur meistari tykkara við tollarum og syndarum!" |
|
| 12 | Táið Jesus hoyrdi hetta, segði Hann við teir: "Frískum tørvar ikki lækna, men sjúkum! |
|
| 13 | Men farið tit avstað og lærið, hvat tað er: "Eg vil hava miskunn og ikki offur!" Tí Eg eri ikki komin at kalla rættvís, men syndarar." |
|
| 14 | Tá komu lærisveinar Jóhannesar til Hansara og søgdu: "Hví fasta vit og Fariseararnir so nógv, og lærisveinar Tínir fasta ikki?" |
|
| 15 | Jesus svaraði teimum: "Fara brúðmenninir at syrgja, so leingi sum brúðgómurin er hjá teimum! Men dagar skulu koma, táið brúðgómurin verður frá teimum tikin, og tá skulu teir fasta. |
|
| 16 | Eingin setur bót av ótøvdum vaðmáli á gamalt plagg; tí bótin skræðir meiri burtur úr plagginum, og holið verður verri. |
|
| 17 | Ei heldur verður nýtt vín latið í gamlar skinnsekkir; annars spreingjast skinnsekkirnir, og vínið fer fyri einki, og skinnsekkirnir spillast; nei, nýtt vín verður latið í nýggjar skinnsekkir; so varðast báðir partar." |
|
| 18 | Meðan Hann talaði hetta við teir, kom ein fyristøðumaður, fall niður fyri Honum og segði: "Dóttir mín er júst deyð; men kom, legg hond Tína á hana, so verður hon livandi!" |
|
| 19 | Tá reistist Jesus og fór við honum, og lærisveinar Hansara eisini. |
|
| 20 | Nú kom ein kvinna, sum í tólv ár hevði havt blóðsótt, til Hansara aftanfrá og nam við klædnafald Hansara. |
|
| 21 | Tí hon segði við sær sjálvari: "Bert eg nemi við klæði Hansara, verði eg hjálpin." |
|
| 22 | Tá vendi Jesus Sær á, og táið Hann sá hana, segði Hann: "Ver hugreyst, dóttirin! Trúgv tín hevur frelst teg." Og kvinnan varð grødd frá somu stund. |
|
| 23 | Táið Jesus nú kom inn í hús fyristøðumansins og sá floytublásararnar og fólkahópin, ið gjørdi óljóð, segði Hann: |
|
| 24 | "Farið burtur! Gentan er ikki deyð; hon svevur." Tá læðu tey at Honum. |
|
| 25 | Men táið fólkahópurin var koyrdur út, fór Hann innar og tók í hond hennara, og gentan reistist. |
|
| 26 | Hetta spurdist allastaðni har um vegir. |
|
| 27 | Táið Jesus fór haðani, fylgdu eftir Honum tveir blindir, ið róptu: "Miskunna okkum, Tú sonur Dávids!" |
|
| 28 | Táið Hann so var komin til hús, komu hinir blindu til Hansara, og Jesus segði við teir: "Trúgva tit, at Eg kann gera hetta?" Teir svaraðu Honum: "Ja, Harri!" |
|
| 29 | Tá nam Hann við eygu teirra og segði: "Tykkum verði eftir trúgv tykkara!" |
|
| 30 | Og eygu teirra lótust upp. Jesus beyð teimum nú strangliga og segði: "Síggið til, at eingin fær tað at vita!" |
|
| 31 | Men teir fóru avstað og bóru tíðindini um Hann út um alt landið har um vegir. |
|
| 32 | Táið nú hesir fóru, førdu tey til Hansara stumman mann, ið settur var av illum anda. |
|
| 33 | Táið hin illi andin var rikin út, talaði hin stummi. Og fólkið undraðist - og segði: "Aldri hevur slíkt verið sætt í Ísrael!" |
|
| 34 | Men Fariseararnir søgdu: "Tað er við høvdinga hinna illu anda, Hann rekur út hinar illu andar!" |
|
| 35 | Jesus ferðaðist nú um í øllum støðum og bygdum, lærdi í sýnagogum teirra, prædikaði evangelium ríkisins og grøddi hvørja sjúku og hvønn veikleika. |
|
| 36 | Táið Hann sá fólkið, tykti Honum hjartaliga synd í teimum; tí tey vóru illa hagreidd og vanrøktað sum seyður, ið ongan hirða hevur. |
|
| 37 | Tá segði Hann við lærisveinar Sínar: "Skurðurin er stórur, men arbeiðsmenninir eru fáir. |
|
| 38 | Biðið tí Harra skurðarins senda út arbeiðsmenn til skurð Sín!" |
|
|
