| 1 | Eftir hetta ferðaðist Jesus um í Galilea; tí Hann vildi ikki ferðast í Judea, við tað at Jødarnir lógu Honum eftir lívinum. |
|
| 2 | Og høgtíð Jødanna - leyvsalahøgtíðin - var nær. |
|
| 3 | Tá søgdu brøður Hansara við Hann: "Far burtur hiðani og far til Judea, so eisini lærisveinar Tínir kunnu fáa at síggja verk Tíni, sum Tú gert! |
|
| 4 | Tí eingin ger nakað í loyndum, táið hann sjálvur liggur eftir at vera kendur millum fólk; gert Tú hetta, so vís Teg fyri heiminum!" |
|
| 5 | - Tí heldur ikki brøður Hansara trúðu á Hann. |
|
| 6 | Jesus segði við teir: "Tíð Mín er ikki komin enn, men tíð tykkara er altíð í hondum. |
|
| 7 | Heimurin kann ikki hata tykkum; men Meg hatar hann, tí Eg vitni um hann, at verk hansara eru ónd. |
|
| 8 | Farið tit niðan til høgtíðina! Eg fari ikki enn niðan til hesa høgtíð; tíð Mín er ikki fullkomin enn." |
|
| 9 | Táið Hann hevði sagt hetta við teir, varð Hann verandi í Galilea. |
|
| 10 | Men táið brøður Hansara vóru farnir niðan til høgtíðina, fór eisini Hann niðan, tó ikki opinlýst, men sum í loyndum. |
|
| 11 | Jødarnir leitaðu tá eftir Honum á høgtíðini og søgdu: "Hvar er Hann?" |
|
| 12 | Og í loyndum gekk nógv tos um Hann millum fólkið; summi søgdu: "Hann er góður maður!" Men summi søgdu: "Nei, Hann villleiðir fólkið!" |
|
| 13 | Tó talaði eingin opinlýst um Hann, av ótta fyri Jødunum. |
|
| 14 | Men táið longu hálv høgtíðin var liðin, fór Jesus niðan í templið og lærdi. |
|
| 15 | Tá undraðust Jødarnir og søgdu: "Hvaðani hevur hesin lærdóm Sín, táið Hann ikki hevur lært?" |
|
| 16 | Jesus svaraði teimum: "Læra Mín er ikki Mín, men Hansara, sum hevur sent Meg. |
|
| 17 | Vil nakar gera vilja Hansara, skal hann fáa at síggja, um læran er av Gudi, ella Eg tali av Mær sjálvum. |
|
| 18 | Tann, ið talar av sær sjálvum, søkir sína egnu æru; men tann, ið søkir æru hansara, sum sendi hann, er sannorðaður, og órættur er ikki í honum. |
|
| 19 | Hevur ikki Móses givið tykkum lógina! - Og eingin av tykkum heldur lógina! Hví liggja tit Mær eftir lívinum?" |
|
| 20 | Fólkið svaraði: "Tú ert settur av illum anda! Hvør liggur Tær eftir lívinum!" |
|
| 21 | Jesus svaraði teimum: "Eitt verk gjørdi Eg, og tit undrast øll á tað. |
|
| 22 | Móses hevur givið tykkum umskeringina - ikki so, at hon er frá Mósesi, men frá fedrunum - og tit umskera mann sabbat. |
|
| 23 | Verður nú maður umskorin sabbat, fyri at Móselóg skal ikki verða brotin, eru tit tá ill inn á Meg, tí Eg gjørdi eitt heilt menniskja frískt sabbat? |
|
| 24 | Dømið ikki eftir útsjónd, men dømið rættvísan dóm!" |
|
| 25 | Nakrir Jerúsalemsmenn søgdu nú: "Er tað ikki hasum, teir liggja eftir lívinum? |
|
| 26 | Og nú talar Hann frítt, og teir siga ikki orð við Hann! Munnu ráðharrarnir veruliga hava ásannað, at Hann er Kristus? |
|
| 27 | Tó, um henda vita vit, hvaðani Hann er; men táið Kristus kemur, veit eingin, hvaðani Hann er." |
|
| 28 | Tá rópti Jesus, meðan Hann lærdi í templinum: "Tit bæði kenna Meg og vita, hvaðani Eg eri! Og av Mær sjálvum eri Eg ikki komin; men Hann er sannur, sum sendi Meg, Hann, sum tit ikki kenna. |
|
| 29 | Eg kenni Hann, tí Eg eri frá Honum, og Hann hevur sent Meg." |
|
| 30 | Tá royndu teir at taka Hann; men tó legði eingin hond á Hann - tí tími Hansara var ikki komin enn. |
|
| 31 | Men mong av fólkinum trúðu á Hann; og tey søgdu: "Táið Kristus kemur, man Hann tá fara at gera fleiri tekin, enn hesin hevur gjørt!" |
|
| 32 | Fariseararnir hoyrdu, at fólkið í loyndum tosaði hetta um Hann, og høvuðsprestarnir og Fariseararnir sendu tænarar avstað at taka Hann. |
|
| 33 | Jesus segði tá: "Stutta tíð enn eri Eg hjá tykkum; so fari Eg avstað til Hansara, sum sendi Meg. |
|
| 34 | Tit skulu leita eftir Mær og ikki finna Meg, og hagar sum Eg eri, kunnu tit ikki koma." |
|
| 35 | Tá søgdu Jødarnir hvør við annan: "Hvar ætlar Hann at fara, táið vit ikki skulu kunna finna Hann? Man Hann ætla at fara til teirra, ið spjadd eru millum Grikkar, og læra Grikkar? |
|
| 36 | Hvat er hetta, Hann sigur: "Tit skulu leita eftir Mær og ikki finna Meg, og hagar sum Eg eri, kunnu tit ikki koma"?" |
|
| 37 | Hin síðsta - hin stóra - dagin í høgtíðini stóð Jesus og rópti: "Um nakar tystir, komi hann til Mín og drekki! |
|
| 38 | Tann, ið trýr á Meg, úr lívi hansara skulu, sum skriftin hevur sagt, renna streymar av livandi vatni." |
|
| 39 | Hetta segði Hann um Andan, ið tey skuldu fáa, sum trúðu á Hann; tí Heilagi Andin var ikki enn, av tí at Jesus var ikki enn vorðin dýrmætur. |
|
| 40 | Nøkur av fólkinum søgdu nú, táið tey hoyrdu hesi orð: "Vissuliga er hesin profeturin!" |
|
| 41 | Onnur søgdu: "Hann er Kristus!" Uppaftur onnur søgdu: "Kristus kemur tá ikki úr Galilea? |
|
| 42 | Hevur ikki skriftin sagt, at Kristus kemur av ætt Dávids og úr Betlehem - býnum, sum Dávid var í?" |
|
| 43 | So varð nú ósemja millum fólkið um Hann. |
|
| 44 | Og nakrir av teimum ætlaðu at taka Hann; men tó legði eingin hond á Hann. |
|
| 45 | Tænararnir komu nú til høvuðsprestarnar og Fariseararnar, og teir søgdu við teir: "Hví eru tit ikki komnir higar við Honum?" |
|
| 46 | Tænararnir svaraðu: "Aldri hevur nakað menniskja talað, soleiðis sum hesin maður!" |
|
| 47 | Tá svaraðu Fariseararnir teimum: "Eru eisini tit villleiddir! |
|
| 48 | Hevur nakar av ráðharrunum trúð á Hann, ella nakar av Farisearunum! |
|
| 49 | Men hesin hópur, ið ikki kennir lógina, er bannaður!" |
|
| 50 | Nikodemus, sum var ein teirra - hann, sum einaferð áður hevði verið hjá Honum - segði við teir: |
|
| 51 | "Lóg okkara dømir tó ongan, uttan hann fyrst er hoyrdur, og fingist hevur at vita, hvat hann hevur gjørt!" |
|
| 52 | Teir svaraðu honum: "Ert tú við úr Galilea? Rannsaka, so fært tú at síggja, at eingin profetur kemur úr Galilea!" |
|
| 53 | Og teir fóru hvør til sín sjálvs. |
|
|
