| 1 | Seks dagar fyri páskir kom Jesus tá til Betania, har Lazarus búði, hann, sum Jesus hevði reist upp frá hinum deyðu. |
|
| 2 | Har varð gjørd kvøldmáltíð fyri Honum, og Marta kokkaðist; men Lazarus var ein teirra, sum sótu til borðs saman við Honum. |
|
| 3 | Tá tók Maria pund av óblandaðari nardussalvu, ógvuliga dýrari, salvaði føtur Jesusar og turkaði føtur Hansara við hári sínum; húsið fyltist av góða anga salvunnar. |
|
| 4 | Tá segði ein av lærisveinum Hansara, Judas Iskariot - hann, sum seinni sveik Hann -: |
|
| 5 | "Hví varð henda salva ikki seld fyri 300 denarar og givin fátækum!" |
|
| 6 | Hetta segði hann, ikki tí at hini fátæku lógu honum á hjarta, men tí hann var tjóvur; hann hevði peningapungin undir hond og tók tað, sum í hann varð lagt. |
|
| 7 | Tá segði Jesus: "Lat hana vera! Hon hevur goymt hana til tann dag, jarðarferð Mín skal vera. |
|
| 8 | Hini fátæku hava tit altíð hjá tykkum, men Meg hava tit ikki altíð." |
|
| 9 | Stór mongd av Jødunum fekk nú at vita, at Hann var har; og tey komu, ikki bert fyri Jesusar skuld, men eisini at síggja Lazarus, sum Hann hevði reist upp frá hinum deyðu. |
|
| 10 | Høvuðsprestarnir ráðløgdu tá um at drepa Lazarus við; |
|
| 11 | tí fyri hansara skuld fóru nógvir av Jødunum hagar og komu til trúgv á Jesus. |
|
| 12 | Dagin eftir, táið alt hitt nógva fólk, ið komið var til høgtíðina, fekk at hoyra, at Jesus kom til Jerúsalem, |
|
| 13 | tóku tey pálmagreinar og fóru út ímóti Honum og róptu: "Hosianna! Signaður veri Hann, sum kemur, í navni Harrans, kongur Ísraels!" |
|
| 14 | Jesus fann nú ungt esil og setti Seg á tað - sum skrivað er -: |
|
| 15 | "Óttast ikki, dóttir Zion! Hygg, kongur tín kemur, sitandi á esilsfyli!" |
|
| 16 | Hetta skiltu lærisveinar Hansara ikki tá við tað sama; men táið Jesus var vorðin dýrmætur, kom teimum í hug, at hetta var skrivað um Hann, og at teir høvdu gjørt hetta fyri Hann. |
|
| 17 | Fólkið, sum var í fylgi við Honum, vitnaði nú, at Hann hevði kallað Lazarus út úr grøvini og reist hann upp frá hinum deyðu. |
|
| 18 | Tí var tað eisini, fólkið fór ímóti Honum, tí tey frættu, at Hann hevði gjørt hetta tekinið. |
|
| 19 | Fariseararnir søgdu tá hvør við annan: "Tit síggja, at tit vinna einki! Hyggið, allur heimurin hongur uppi í Honum!" |
|
| 20 | Nú vóru nakrir Grikkar millum teirra, sum komu niðan at tilbiðja á høgtíðini. |
|
| 21 | Teir komu til Filip, sum var úr Betsaida í Galilea, og bóðu hann: "Harri, vit høvdu fegin viljað sæð Jesus!" |
|
| 22 | Filip fór og segði tað við Andrias; Andrias og Filip komu og søgdu tað við Jesus. |
|
| 23 | Jesus svaraði teimum: "Tímin er komin, at Menniskjasonurin skal verða dýrmettur. |
|
| 24 | Sanniliga, sanniliga, sigi Eg tykkum: Fellur ikki hveitikornið í jørðina og doyr, verður bert hitt eina kornið, men doyr tað, ber tað nógvan ávøkst. |
|
| 25 | Tann, ið elskar lív sítt, missir tað, men tann, ið hatar lív sítt í hesum heimi, skal hava tað, og hava ævigt lív. |
|
| 26 | Vil nakar tæna Mær - hann fylgi Mær! Og har sum Eg eri, skal eisini tænari Mín vera! Um nakar tænir Mær - hann skal Faðirin æra. |
|
| 27 | Nú er sál Mín í angist, og hvat skal Eg siga? - Faðir, frels Meg frá hesum tíma? Tó, tað er júst tí, Eg eri komin - til henda tíma! |
|
| 28 | Faðir, dýrmet navn Títt!" - Tá kom rødd av Himli: "Eg bæði havi dýrmett tað og skal aftur dýrmeta tað!" |
|
| 29 | Fólkið, ið stóð har og hoyrdi tað, segði tá, at tað var toran, ið gekk; onnur søgdu: "Tað var eingil, ið talaði til Hansara!" |
|
| 30 | Tá svaraði Jesus: "Ikki fyri Mína skuld kom handa rødd, men fyri tykkara skuld. |
|
| 31 | Nú gongur dómur yvir henda heim; nú skal høvdingin yvir hesum heimi verða kastaður út. |
|
| 32 | Og táið Eg verði lyftur upp frá jørðini, skal Eg draga øll til Mín." |
|
| 33 | - Hetta segði Hann fyri at peika á, hvønn deyða Hann skuldi doyggja. |
|
| 34 | Tá svaraði fólkið Honum: "Vit hava hoyrt úr lógini, at Kristus verður í allar ævir; hvussu kanst Tú tá siga, at Menniskjasonurin skal verða lyftur upp? Hvør er hesin Menniskjasonur?" |
|
| 35 | Jesus segði við tey: "Lítla stund aftrat er ljósið hjá tykkum; gangið, meðan tit hava ljósið, so myrkrið kemur ikki á tykkum! Tann, sum gongur í myrkri, veit ikki, hvar hann fer. |
|
| 36 | Trúgvið á ljósið, meðan tit hava ljósið, so tit kunnu verða børn ljóssins!" Hetta talaði Jesus, og so fór Hann avstað og fjaldi Seg fyri teimum. |
|
| 37 | Men tóat Hann hevði gjørt so mong tekin fyri eygum teirra, trúðu tey ikki á Hann - |
|
| 38 | fyri at orð Esaiasar profets skuldi ganga út, tað, sum hann hevur sagt: "Harri, hvør trúði tí, sum hann hoyrdi av okkum, og fyri hvørjum varð armur Harrans opinberaður!" |
|
| 39 | Tí kundu tey ikki trúgva; tí Esaias hevur uppaftur sagt: |
|
| 40 | "Hann hevur blindað eygu teirra og gjørt hjarta teirra hart, so tey skulu ikki síggja við eygunum og skilja við hjartanum og venda við, so Eg kundi grøtt tey." |
|
| 41 | Hetta segði Esaias, tí hann sá dýrd Hansara og talaði um Hann. |
|
| 42 | Tó vóru mangir, sum trúðu á Hann, eisini av ráðharrunum; men teir kendust ikki við tað; tí teir óttaðust Fariseararnar og vildu sleppa frá at verða koyrdir úr sýnagoguni. |
|
| 43 | Teir elskaðu meiri heiður frá menniskjum enn heiður frá Gudi. |
|
| 44 | Men Jesus rópti: "Tann, ið trýr á Meg, trýr ikki á Meg, men á Hann, ið sendi Meg! |
|
| 45 | Og tann, ið sær Meg, sær Hann, ið sendi Meg! |
|
| 46 | Eg eri komin sum ljós í heimin, fyri at eingin, sum trýr á Meg, skal verða verandi í myrkri. |
|
| 47 | Um onkur hoyrir orð Míni og leggur sær tey ikki á hjarta - hann dømi ikki Eg; tí Eg eri ikki komin at døma heimin, men at frelsa heimin. |
|
| 48 | Tann, ið vrakar Meg og tekur ikki við orðum Mínum, hevur tann, ið dømir hann; orðið, ið Eg havi talað, skal døma hann síðsta dag. |
|
| 49 | Tí Eg havi ikki talað av Mær sjálvum; nei, Faðirin, sum sendi Meg, hevur givið Mær boð um tað, sum Eg skal siga, og tað, sum Eg skal tala. |
|
| 50 | Og Eg veit, at boð Hansara er ævigt lív. Tað, sum Eg tí tali, tali Eg, soleiðis sum Faðirin hevur sagt Mær." |
|
|
