| 1 | Fyri páskahøgtíðina hendi hetta. Jesus vitsti, at tími Hansara var komin, at Hann skuldi fara burtur úr hesum heimi til Faðirin; og sum Hann hevði elskað Síni egnu, sum í heiminum vóru, so elskaði Hann tey líka til endan. |
|
| 2 | Teir hildu kvøldmáltíð, og Djevulin hevði longu skotið Judasi Iskariot, syni Símun, inn í hjartað, at hann skuldi svíkja Hann. |
|
| 3 | Og Jesus vitsti, at Faðirin hevði givið Honum alt í hendur, og at Hann var gingin út frá Gudi og fór til Gud. |
|
| 4 | Tá reisti Hann seg frá máltíðini, legði klæði Síni av Sær og tók línklæði og bant upp fyri Seg. |
|
| 5 | So helti Hann vatn í fat og fór at vaska lærisveinunum um føturnar og turkaði teimum við línklæðinum, ið Hann hevði bundið upp fyri Seg. |
|
| 6 | Hann kom tá til Símun Pætur. Hann segði við Hann: "Harri, vaskar Tú mær um føturnar!" |
|
| 7 | Jesus svaraði honum: "Tað, sum Eg geri, skilir tú ikki nú; men tú fert at skilja tað seinni." |
|
| 8 | Pætur segði við Hann: "Aldri í allar ævir skalt Tú vaska mær um føturnar!" Jesus svaraði honum: "Vaski Eg tær ikki, hevur tú ikki lut saman við Mær." |
|
| 9 | Tá segði Símun Pætur við Hann: "Harri, ikki bert um føturnar, men um hendurnar og høvdið við!" |
|
| 10 | Jesus svaraði honum: "Tann, ið baðaður er, honum nýtist bert at vaska sær um føturnar; tí hann er reinur, allur sum hann er. Og tit eru reinir - tó ikki allir." |
|
| 11 | - Tí Hann vitsti, hvør hann var, sum svíkja Hann skuldi; tí segði Hann: "Tit eru ikki reinir allir." |
|
| 12 | Táið Hann nú hevði vaskað teimum um føturnar, latið Seg í klæðini og sett Seg aftur til borðs, segði Hann við teir: "Skilja tit, hvat Eg havi gjørt við tykkum? |
|
| 13 | Tit kalla Meg Meistara og Harra, og tit siga satt, tí Eg eri tað. |
|
| 14 | Havi nú Eg, Harrin og Meistarin, vaskað tykkum um føturnar, eiga eisini tit at vaska hvør øðrum um føturnar. |
|
| 15 | Tí Eg havi givið tykkum fyridømi, so tit skulu gera, sum Eg havi gjørt við tykkum. |
|
| 16 | Sanniliga, sanniliga, sigi Eg tykkum: Tænarin er ikki størri enn harri hansara; ei heldur er ein, sum sendur er, størri enn hann, ið sendi hann. |
|
| 17 | Táið tit vita hetta - sælir eru tit, um tit gera tað! |
|
| 18 | Eg tali ikki um tykkum allar; Eg veit, hvørjar Eg havi útvalt. Men skriftin mátti ganga út: "Hann, ið etur breyðið við Mær, hevur lyft hæl sín móti Mær." |
|
| 19 | Frá hesi stund sigi Eg tykkum tað, áðrenn tað hendir, fyri at tit, táið tað hevur hent, skulu trúgva, at tað eri Eg. |
|
| 20 | Sanniliga, sanniliga, sigi Eg tykkum: Tann, sum tekur ímóti honum, ið Eg sendi, tekur ímóti Mær, og tann, sum tekur ímóti Mær, tekur ímóti Honum, ið sendi Meg." |
|
| 21 | Táið Jesus hetta hevði sagt, varð Hann ógvuliga rørdur í andanum, vitnaði og segði: "Sanniliga, sanniliga, sigi Eg tykkum: Ein tykkara fer at svíkja Meg!" |
|
| 22 | Tá hugdu lærisveinarnir hvør uppá annan og hugsaðu, hvønn Hann mundi tala um. |
|
| 23 | Nú var ein av lærisveinum Hansara, sum sat til borðs undir lið Jesusar, hann, sum Jesus elskaði. |
|
| 24 | Til hansara nikkaði Símun Pætur og segði við hann: "Sig, hvønn tað er, Hann tosar um!" |
|
| 25 | Hann hallaði sær tá inn at brósti Jesusar og segði við Hann: "Harri, hvør er tað?" |
|
| 26 | Jesus svaraði: "Tað er hann, sum Eg gevi bitan, ið Eg dyppi." So dyppaði Hann bitan og gav Judasi Iskariot, syni Símun. |
|
| 27 | Og eftir at hann hevði fingið bitan, fór Satan í hann. Jesus segði tá við hann: "Tað, sum tú gert - ger tað skjótt!" |
|
| 28 | Men eingin av teimum, ið sótu til borðs, skilti, hví Hann segði hetta við hann. |
|
| 29 | Við tað at Judas hevði pungin undir hond, hugsaðu summir, at tað, sum Jesus segði við hann, var: "Keyp tað, ið okkum nýtist til høgtíðina!" - ella at hann skuldi geva hinum fátæku nakað. |
|
| 30 | Táið hann nú hevði fingið bitan, fór hann alt fyri eitt út. Nátt var. |
|
| 31 | Táið hann var út farin, segði Jesus: "Nú er Menniskjasonurin vorðin dýrmætur, og Gud er vorðin dýrmætur í Honum. |
|
| 32 | Er Gud vorðin dýrmætur í Honum, skal Gud eisini gera Hann dýrmætan í Sær, og Hann skal skjótt gera Hann dýrmætan. |
|
| 33 | Børn Míni! Lítla stund enn eri Eg hjá tykkum; tit fara at leita eftir Mær; og sum Eg segði við Jødarnar: "Hagar sum Eg fari, kunnu tit ikki koma," sigi Eg nú eisini við tykkum. |
|
| 34 | Nýtt boð gevi Eg tykkum: At tit skulu elska hvør annan; sum Eg havi elskað tykkum, skulu eisini tit elska hvør annan. |
|
| 35 | Av tí skulu øll sanna, at tit eru lærisveinar Mínir - at tit hava kærleika hvør til annan." |
|
| 36 | Tá segði Símun Pætur við Hann: "Harri, hvar fert Tú?" Jesus svaraði: "Hagar sum Eg fari, kanst tú ikki fylgja Mær nú, men tú skalt fylgja Mær seinni." |
|
| 37 | Pætur segði við Hann: "Harri, hví kann eg ikki fylgja Tær nú? Eg skal geva lív mítt fyri Teg!" |
|
| 38 | Jesus svaraði: "Skalt tú geva lív títt fyri Meg? Sanniliga, sanniliga, sigi Eg tær: Hanin fer ikki at gala, fyrrenn tú tríggjar ferðir hevur avnoktað Meg!" |
|
|
