| 1 | Eftir hetta fór Jesus yvir um Galileavatn - Tiberiasvatn. |
|
| 2 | Nógv fólk fylgdi Honum, tí tey sóu tekinini, ið Hann gjørdi á hinum sjúku. |
|
| 3 | Men Jesus fór niðan á fjallið og settist har við lærisveinum Sínum. |
|
| 4 | Páskirnar, høgtíð Jødanna, vóru nær. |
|
| 5 | Táið nú Jesus lyfti upp eygu Síni og sá, at nógv fólk kom til Hansara, segði Hann við Filip: "Hvar skulu vit keypa breyð, so hesi kunnu fáa at eta?" |
|
| 6 | Hetta segði Hann fyri at royna hann; tí Hann vitsti sjálvur, hvat Hann fór at gera. |
|
| 7 | Filip svaraði Honum: "Breyð fyri 200 denarar er ikki nóg mikið til teirra, so hvør kann fáa eitt lítið sindur." |
|
| 8 | Ein av lærisveinum Hansara, Andrias, bróðir Símun Pætur, segði við Hann: |
|
| 9 | "Her er ein smádrongur, sum hevur fimm byggbreyð og tveir smáar fiskar; men hvat er tað til so mong!" |
|
| 10 | Jesus segði: "Latið fólkið seta seg niður!" - Har var nógv gras á staðnum. Menninir settu seg tá niður, okkurt um 5000 í tali. |
|
| 11 | So tók Jesus breyðini, takkaði og býtti út til teirra, ið sótu har, somuleiðis av fiskunum, so mikið sum tey vildu hava. |
|
| 12 | Og táið tey vóru mett, segði Hann við lærisveinar Sínar: "Savnið saman bitarnar, ið av leypa, so einki spillist burtur!" |
|
| 13 | Teir savnaðu tá saman og fyltu tólv kurvar við bitum av hinum fimm byggbreyðunum, avlopið frá teimum, ið etið høvdu. |
|
| 14 | Táið nú fólkið sá tekinið, ið Hann gjørdi, søgdu tey: "Vissuliga er hesin profeturin, ið koma skal í heimin!" |
|
| 15 | Táið nú Jesus skilti, at teir fóru at koma og taka Hann við valdi at gera Hann til kong, fór Hann niðan aftur á fjallið heilt einsamallur. |
|
| 16 | Táið kvøldið var komið, fóru lærisveinar Hansara oman at vatninum. |
|
| 17 | Og teir fóru í bát og hildu yvir um vatnið, til Kapernaum. Myrkt var longu vorðið, og Jesus var enn ikki komin til teirra. |
|
| 18 | Óslætt varð á vatninum; tí vindurin var nógvur. |
|
| 19 | Táið teir nú høvdu róð okkurt um 25 ella 30 stadiur, sóu teir Jesus ganga á vatninum og nærkast bátinum; og teir ræddust. |
|
| 20 | Men Hann segði við teir: "Tað eri Eg; óttist ikki!" |
|
| 21 | Teir vildu tá taka Hann inn í bátin, og alt fyri eitt kom báturin til lands, har sum teir stevndu ímóti. |
|
| 22 | Dagin eftir hendi hetta: Fólkið, ið stóð hinumegin vatnið, hevði sæð, at har var ikki meir enn ein bátur, og at Jesus var ikki farin í tann bátin saman við lærisveinum Sínum, men at lærisveinar Hansara fóru avstað einsamallir. |
|
| 23 | Men aðrir bátar komu úr Tiberias nær til staðið, har tey høvdu fingið at eta, eftir at Harrin hevði takkað. |
|
| 24 | Táið fólkið tí nú sá, at Jesus var ikki har, og lærisveinar Hansara heldur ikki, fóru tey eisini sjálv í bátarnar og komu til Kapernaum at leita eftir Jesusi. |
|
| 25 | Og táið tey hittu Hann hinumegin vatnið, søgdu tey við Hann: "Rabbi, nær ert Tú komin higar?" |
|
| 26 | Jesus svaraði teimum: "Sanniliga, sanniliga, sigi Eg tykkum: Tit søkja Meg, ikki tí tit sóu tekin, men tí tit ótu av breyðunum og vórðu mett. |
|
| 27 | Arbeiðið ikki fyri matin, sum forferst, men fyri matin, ið varir til ævigt lív, tann, sum Menniskjasonurin skal geva tykkum! Tí Hann hevur Faðirin, Gud sjálvur, innsiglað." |
|
| 28 | Tá søgdu teir við Hann: "Hvat skulu vit gera, fyri at vit kunnu útinna verk Guds?" |
|
| 29 | Jesus svaraði teimum: "Hetta er verk Guds, at tit trúgva á tann, ið Hann hevur sent." |
|
| 30 | Teir søgdu við Hann: "Hvat tekin gert Tú tá, so vit kunnu síggja tað og trúgva tær? Hvat arbeiði gert Tú? |
|
| 31 | Fedrar okkara ótu manna í oyðimørkini - sum skrivað er: "Hann gav teimum breyð av Himli at eta."" |
|
| 32 | Tá svaraði Jesus teimum: "Sanniliga, sanniliga, sigi Eg tykkum: Móses hevur ikki givið tykkum breyðið av Himli, men Faðir Mín gevur tykkum hitt sanna breyðið av Himli. |
|
| 33 | Tí breyð Guds er tað, ið kemur niður av Himli og gevur heiminum lív." |
|
| 34 | Tá søgdu teir við Hann: "Harri, gev okkum altíð tað breyðið!" |
|
| 35 | Jesus svaraði teimum: "Eg eri breyð lívsins. Tann, ið kemur til Mín, skal ikki hungra, og tann, ið trýr á Meg, skal aldri tysta. |
|
| 36 | Men Eg havi sagt tykkum, at tit hava sæð Meg og trúgva tó ikki. |
|
| 37 | Øll tey, sum Faðirin gevur Mær, koma til Mín, og tann, ið kemur til Mín, skal Eg als ikki koyra burtur. |
|
| 38 | Tí Eg eri komin niður av Himli, ikki at gera vilja Mín, men vilja Hansara, sum sendi Meg. |
|
| 39 | Og hetta er vilji Hansara, sum sendi Meg, at Eg skal einki missa av øllum, ið Hann hevur givið Mær, men reisa tað upp síðsta dag. |
|
| 40 | Tí hetta er vilji Faðirs Míns, at hvør tann, ið sær Sonin og trýr á Hann, skal hava ævigt lív, og Eg skal reisa hann upp síðsta dag." |
|
| 41 | Tá knarraðu Jødarnir um Hann, tí Hann segði: "Eg eri breyðið, sum er komið niður av Himli"; |
|
| 42 | teir søgdu: "Er hesin ikki Jesus, sonur Jósef! Kenna vit ikki faðir og móður Hansara! Hvussu kann Hann tá siga: "Eg eri komin niður av Himli!"" |
|
| 43 | Jesus svaraði teimum: "Knarrið ikki tykkara millum! |
|
| 44 | Eingin kann koma til Mín, uttan Faðirin, sum sendi Meg, dregur hann; og Eg skal reisa hann upp síðsta dag. |
|
| 45 | Skrivað stendur hjá profetunum: "Tey skulu øll verða lærd av Gudi." Hvør tann, sum hevur lurtað eftir Faðirinum og lært, kemur til Mín. |
|
| 46 | Ikki so, at nakar hevur sæð Faðirin; bert Hann, sum er frá Gudi, hevur sæð Faðirin. |
|
| 47 | Sanniliga, sanniliga, sigi Eg tykkum: Tann, ið trýr, hevur ævigt lív. |
|
| 48 | Eg eri breyð lívsins. |
|
| 49 | Fedrar tykkara ótu manna í oyðimørkini - og doyðu. |
|
| 50 | Hetta er breyðið, ið kemur niður av Himli, fyri at tey skulu eta av tí og ikki doyggja. |
|
| 51 | Eg eri hitt livandi breyð, sum kom niður av Himli; etur nakar av hesum breyði, skal hann liva í allar ævir; og breyðið, ið Eg gevi, er hold Mítt, sum Eg gevi, fyri at heimurin skal liva." |
|
| 52 | Jødarnir kjakaðust tá hvør við annan og søgdu: "Hvussu kann Hann geva okkum hold Sítt at eta!" |
|
| 53 | Jesus segði tí við teir: "Sanniliga, sanniliga, sigi Eg tykkum: Eta tit ikki hold Menniskjasonarins, og drekka tit ikki blóð Hansara, hava tit ikki lív í tykkum. |
|
| 54 | Tann, ið etur hold Mítt og drekkur blóð Mítt, hevur ævigt lív, og Eg skal reisa hann upp síðsta dag. |
|
| 55 | Tí hold Mítt er av sonnum matur, og blóð Mítt er av sonnum drekka. |
|
| 56 | Tann, ið etur hold Mítt og drekkur blóð Mítt, verður í Mær, og Eg verði í honum. |
|
| 57 | Eins og hin livandi Faðirin sendi Meg, og Eg livi við Faðirinum, so skal eisini tann, ið etur Meg, liva við Mær. |
|
| 58 | Hetta er breyðið, ið komið er niður av Himli; ikki er við tí, sum táið fedrar tykkara ótu og doyðu; tann, ið etur hetta breyð, skal liva í allar ævir." |
|
| 59 | Hetta segði Hann, meðan Hann lærdi í eini sýnagogu í Kapernaum. |
|
| 60 | Nógvir av lærisveinum Hansara søgdu nú, táið teir hoyrdu tað: "Hetta er hørð tala; hvør orkar at hoyra hana!" |
|
| 61 | Men Jesus vitsti við Sær sjálvum, at lærisveinar Hansara knarraðu um hetta; og Hann segði við teir: "Er hetta tykkum ástoyt? |
|
| 62 | Hvat, um tit tá fáa at síggja Menniskjasonin fara upp, hagar sum Hann var áður! |
|
| 63 | Tað er Andin, sum ger livandi, holdið er ikki til nakað gagn; orðini, ið Eg havi talað til tykkara, eru andi og eru lív. |
|
| 64 | Men nakrir eru av tykkum, sum ikki trúgva." - Tí Jesus vitsti alla tíðina, hvørjir teir vóru, sum ikki trúðu, og hvør hann var, sum skuldi svíkja Hann. |
|
| 65 | Og Hann segði: "Tí var tað, Eg segði tykkum, at eingin kann koma til Mín, uttan tað er honum givið av Faðirinum." |
|
| 66 | Frá hesi tíð fóru nógvir av lærisveinum Hansara at halda seg burtur og ferðaðust ikki longur um við Honum. |
|
| 67 | Jesus segði tá við hinar tólv: "Ætla eisini tit at rýma?" |
|
| 68 | Símun Pætur svaraði Honum: "Harri! Hvønn skulu vit fara til! Tú hevur orð hins æviga lívs, |
|
| 69 | og vit hava trúð og fingið at síggja, at Tú ert hin Heilagi Guds." |
|
| 70 | Jesus svaraði teimum: "Havi Eg ikki útvalt tykkum tólv! Og ein tykkara er djevul!" |
|
| 71 | Hetta segði Hann um Judas, son Símun Iskariot; tí tað var hann, ið skuldi svíkja Hann, tóat hann var ein av hinum tólv. |
|
|
