| 1 | Millum Fariseararnar var maður, ið æt Nikodemus, ein ráðharri Jødanna. |
|
| 2 | Hann kom til Hansara á nátt og segði við Hann: "Rabbi! Vit vita, at Tú ert lærari, komin frá Gudi; tí eingin kann gera hesi tekin, sum Tú gert, uttan Gud er við honum." |
|
| 3 | Jesus svaraði honum: "Sanniliga, sanniliga, sigi Eg tær: Verður ein ikki føddur av nýggjum, kann hann ikki síggja ríki Guds." |
|
| 4 | Nikodemus segði við Hann: "Hvussu kann nakar verða føddur, táið hann er gamal! Man hann aðru ferð kunna fara inn í lív móður sínar og verða føddur!" |
|
| 5 | Jesus svaraði: "Sanniliga, sanniliga, sigi Eg tær: Verður ein ikki føddur av vatni og Anda, kann hann ikki koma inn í ríki Guds. |
|
| 6 | Tað, ið føtt er av holdinum, er hold, og tað, ið føtt er av Andanum, er andi. |
|
| 7 | Undrast ikki á, at Eg segði við teg: "Tit mugu føðast av nýggjum!" |
|
| 8 | Vindurin blæsur, hagar hann vil, og tú hoyrir suðið, men tú veitst ikki, hvaðani hann kemur, og hvar hann fer; so er við einum og hvørjum, ið føddur er av Andanum." |
|
| 9 | Nikodemus svaraði Honum: "Hvussu kann hetta verða?" |
|
| 10 | Jesus svaraði honum: "Tú ert lærari Ísraels og veitst ikki hetta! |
|
| 11 | Sanniliga, sanniliga, sigi Eg tær: Vit tala tað, ið vit vita, og vit vitna tað, ið vit hava sæð, og tit taka ikki ímóti vitnisburði okkara. |
|
| 12 | Trúgva tit ikki, táið Eg tali við tykkum um tað, ið hoyrir jørðini til, hvussu skulu tit tá trúgva, um Eg tali við tykkum um hitt himmalska! |
|
| 13 | Og tó er eingin farin upp til Himmals uttan Hann, sum er stigin niður av Himli, Menniskjasonurin, sum er í Himli. |
|
| 14 | Eins og Móses lyfti upp ormin í oyðimørkini, so skal Menniskjasonurin verða lyftur upp, |
|
| 15 | fyri at hvør tann, sum trýr, skal hava ævigt lív í Honum. |
|
| 16 | Tí so elskaði Gud heimin, at Hann gav Son Sín, hin einborna, fyri at hvør tann, ið trýr á Hann, skal ikki fortapast, men hava ævigt lív. |
|
| 17 | Ikki sendi Gud Son Sín í heimin, fyri at Hann skal døma heimin, men fyri at heimurin skal verða frelstur við Honum. |
|
| 18 | Tann, ið trýr á Hann, verður ikki dømdur; tann, ið ikki trýr, er longu dømdur, tí hann hevur ikki trúð á navn einborna Sonar Guds. |
|
| 19 | Og hetta er dómurin, at ljósið er komið í heimin, men menniskjuni elskaðu myrkrið meir enn ljósið; tí verk teirra vóru ónd. |
|
| 20 | Hvør tann, ið ger ilt, hatar ljósið og kemur ikki til ljósið, fyri at verk hansara skulu ikki verða opinberað. |
|
| 21 | Men tann, ið ger sannleikan, kemur til ljósið, fyri at verk hansara kunnu verða opinberað - at tey eru gjørd í Gudi." |
|
| 22 | Eftir hetta fóru Jesus og lærisveinar Hansara um Judealand, og Hann var har við teimum og doypti. |
|
| 23 | Men eisini Jóhannes doypti, í Enon, stutt frá Salim, tí har var nógv vatn; fólkið kom hagar og læt seg doypa. |
|
| 24 | Tí tá var Jóhannes enn ikki settur í fangahús. |
|
| 25 | Nú varð stríð millum lærisveinar Jóhannesar og ein Jøda um reinsan. |
|
| 26 | Og teir komu til Jóhannes og søgdu við hann: "Rabbi! Hann, sum var hjá tær hinumegin Jordan, Hann, sum tú gavst vitnisburð - nú doypir Hann, og øll koma til Hansara!" |
|
| 27 | Jóhannes svaraði: "Menniskjað kann einki fáa, uttan tað er givið tí av Himli. |
|
| 28 | Tit eru sjálvir vitni míni, at eg segði: "Eg eri ikki Kristus, men eg eri sendur út undan Honum." |
|
| 29 | Tann, ið hevur brúðrina, er brúðgómurin; men vinur brúðgómsins, sum stendur og lurtar eftir Honum, gleðist stórliga við rødd brúðgómsins. Henda gleði mín er nú vorðin fullkomin. |
|
| 30 | Hann skal vaksa, og eg skal minka. |
|
| 31 | Hann, sum kemur omanfrá, er yvir øllum; hann, sum er av jørðini, er av jørðini og talar av jørðini; Hann, sum kemur av Himli, er yvir øllum. |
|
| 32 | Tað, ið Hann hevur sæð og hoyrt, vitnar Hann, og eingin tekur ímóti vitnisburði Hansara. |
|
| 33 | Tann, sum tekur ímóti vitnisburði Hansara, hevur staðfest, at Gud er sannorðaður. |
|
| 34 | Tí Hann, sum Gud hevur sent, talar orð Guds; Gud gevur ikki Andan eftir máli. |
|
| 35 | Faðirin elskar Sonin og hevur givið Honum alt í hond. |
|
| 36 | Tann, ið trýr á Sonin, hevur ævigt lív; men tann, ið ikki vil lýða Sonin, skal ikki síggja lívið; nei, vreiði Guds verður verandi yvir honum." |
|
|
