| 1 | "Hjarta tykkara óttist ikki! Tit trúgva á Gud - trúgvið á Meg við! |
|
| 2 | Í húsi Faðirs Míns eru nógvir bústaðir; var tað ikki so, hevði Eg sagt tykkum tað; tí Eg fari burtur at gera tykkum stað til reiðar. |
|
| 3 | Og táið Eg eri farin burtur og havi gjørt tykkum stað til reiðar, komi Eg aftur og taki tykkum til Mín, so eisini tit skulu vera, har sum Eg eri. |
|
| 4 | Og hagar sum Eg fari, vita tit vegin." |
|
| 5 | Tummas segði við Hann: "Harri, vit vita ikki, hvar Tú fert, og hvussu kunnu vit vita vegin!" |
|
| 6 | Jesus svaraði honum: "Eg eri vegurin, sannleikin og lívið; eingin kemur til Faðirin uttan við Mær. |
|
| 7 | Høvdu tit kent Meg, so kendu tit Faðir Mín við; og frá hesi stund kenna tit Hann og hava sæð Hann." |
|
| 8 | Filip segði við Hann: "Harri, vís okkum Faðirin, og tað er okkum nóg mikið!" |
|
| 9 | Jesus svaraði honum: "So langa tíð havi Eg verið hjá tykkum, og tú kennir Meg ikki, Filip? Tann, ið hevur sæð Meg, hevur sæð Faðirin. Hvussu kanst tú tá siga: "Vís okkum Faðirin!" |
|
| 10 | Trýrt tú ikki, at Eg eri í Faðirinum, og Faðirin er í Mær? Orðini, ið Eg tali til tykkara, tali Eg ikki av Mær sjálvum; nei, Faðirin, sum í Mær býr, Hann ger verk Síni. |
|
| 11 | Trúgvið Mær, at Eg eri í Faðirinum, og Faðirin er í Mær! - Og um ikki, so latið verkini sjálv fáa tykkum at trúgva Mær! |
|
| 12 | Sanniliga, sanniliga, sigi Eg tykkum: Tann, ið trýr á Meg, skal eisini gera tey verk, ið Eg geri - og hann skal gera størri enn hesi. Tí Eg fari til Faðirin; |
|
| 13 | og hvat tit so biðja um í navni Mínum, skal Eg gera, fyri at Faðirin skal verða dýrmætur við Syninum. |
|
| 14 | Biðja tit um nakað í navni Mínum, skal Eg gera tað. |
|
| 15 | Elska tit Meg, so haldið boð Míni! |
|
| 16 | Og Eg skal biðja Faðirin, og Hann skal geva tykkum annan Talsmann at vera hjá tykkum allar ævir, |
|
| 17 | Anda sannleikans, sum heimurin ikki kann fáa; tí hann sær Hann ikki og kennir Hann ikki. Men tit kenna Hann, tí Hann verður hjá tykkum og skal vera í tykkum. |
|
| 18 | Eg skal ikki lata tykkum faðirleysar eftir; Eg komi til tykkara. |
|
| 19 | Lítla stund aftrat, so sær heimurin Meg ikki longur, men tit síggja Meg; tí Eg livi, og tit skulu liva. |
|
| 20 | Tann dag fara tit at sanna, at Eg eri í Faðir Mínum, at tit eru í Mær, og at Eg eri í tykkum. |
|
| 21 | Tann, ið hevur boð Míni - og heldur tey - er tann, ið elskar Meg; og tann, ið elskar Meg, skal verða elskaður av Faðir Mínum, og Eg skal elska hann og opinbera Meg fyri honum." |
|
| 22 | Judas - ikki Iskariot - segði við Hann: "Harri! Hvussu ber tað til, at Tú ætlar at opinbera Teg fyri okkum og ikki fyri heiminum?" |
|
| 23 | Jesus svaraði honum: "Um nakar elskar Meg, heldur hann orð Mítt, og Faðir Mín skal elska hann, og Vit skulu koma til hansara og taka bústað hjá honum. |
|
| 24 | Tann, ið ikki elskar Meg, heldur ikki orð Míni, og orðið, tit hoyra, er ikki Mítt, men Faðirsins, sum hevur sent Meg. |
|
| 25 | Hetta havi Eg talað til tykkara, meðan Eg havi verið hjá tykkum; |
|
| 26 | men Talsmaðurin, Heilagi Andin, sum Faðirin skal senda í navni Mínum, skal læra tykkum alt og minna tykkum um alt, sum Eg havi sagt tykkum. |
|
| 27 | Frið lati Eg tykkum eftir, frið Mín gevi Eg tykkum; ikki sum heimurin gevur, gevi Eg tykkum. Hjarta tykkara óttist ikki og missi ikki mótið! |
|
| 28 | Tit hoyrdu, at Eg segði við tykkum: "Eg fari burtur, og Eg komi aftur til tykkara." - Elskaðu tit Meg, høvdu tit gleðst um, at Eg fari til Faðirin; tí Faðirin er størri enn Eg. |
|
| 29 | Og nú havi Eg sagt tykkum tað, áðrenn tað hendir, fyri at tit skulu trúgva, táið tað hendir. |
|
| 30 | Nú fari Eg ikki at tala mikið við tykkum aftrat; tí høvdingi heimsins kemur, og hann hevur einki í Mær. |
|
| 31 | Men fyri at heimurin kann sanna, at Eg elski Faðirin og geri, sum Faðirin hevur boðið Mær - reisist, latið okkum fara hiðani!" |
|
|
