1 | Benhadad kongur í Áram savnaði allan her sín, og hann hevði við sær 32 kongar við hestum og vagnum; hann kom og kringsetti Samaria og herjaði á tað. |
|
2 | Hann sendi nú boð inn í býin til Akab kong í Ísrael |
|
3 | og læt siga við hann: "So sigur Benhadad: "Silvur og gull títt hoyrir mær til, og tey bestu av konum og børnum tínum, tey hoyra mær til."" |
|
4 | Kongurin í Ísrael svaraði: "Tað er, sum tú sigur, harri kongurin - eg og alt, ið mítt er, hoyrir tær til!" |
|
5 | Men sendiboðini komu aftur og søgdu: "So sigur Benhadad: "Eg sendi tær boð og læt siga: "Silvur og gull títt, konur og børn tíni skalt tú lata meg fáa." |
|
6 | So sendi eg nú um hesa tíðina í morgin tænarar mínar til tín; teir skulu rannsaka hús títt og hús tænara tína; og alt, ið gleðir eygu tíni, skulu teir taka og hava avstað við sær."" |
|
7 | Tá sendi ísraelskongur boð eftir øllum hinum elstu í landinum og segði: "Har síggja tit, at hann hevur ilt í huga móti okkum! Hann sendi boð til mín eftir konum og børnum mínum, silvuri og gulli mínum, og eg sýtti honum tað ikki!" |
|
8 | Allir hinir elstu og alt fólkið svaraðu honum: "Tú mást ikki lurta eftir honum og ikki geva eftir!" |
|
9 | Hann segði tá við sendiboð Benhadads: "Sigið við harra mín kongin: "Alt, ið tú fyrru ferð sendi tænara tínum boð um, skal eg gera; men hetta kann eg ikki gera!"" Við hesum svari fóru sendiboðini aftur til hansara. |
|
10 | Tá sendi Benhadad honum boð og læt siga: "Gudarnir lati mær gangast illa bæði nú og hereftir, um dustið í Samaria skal vera upp í nevarnar á øllum fólkinum, sum er í fylgi við mær!" |
|
11 | Men ísraelskongur læt svara: "Tann, ið gyrðir seg við belti, eigur ikki at rósa sær sum tann, ið loysir tað av sær!" |
|
12 | Táið Benhadad fekk hetta svar - júst sum hann sat og drakk í leyvhúsunum saman við kongunum - segði hann við menn sínar: "Gerið tykkum til reiðar!" Og teir gjørdu seg til reiðar at halda á býin. |
|
13 | Tá steig profetur fram fyri Akab kong í Ísrael og segði: "So sigur HARRIN: Sært tú alla hesa stóru mannamúgvu! Eg gevi hana í hendur tínar í dag, og tú skalt sanna, at Eg eri HARRIN." |
|
14 | Akab spurdi: "Við hvørjum?" Hann svaraði: "So sigur HARRIN: Við monnum landshøvdinganna." Nú spurdi hann: "Hvør skal leypa á?" Hann svaraði: "Tú!" |
|
15 | Hann kannaði tá menn landshøvdinganna, og teir vóru 232; síðani kannaði hann allan herin, allar Ísraelsmenn, 7000 mans. |
|
16 | Um middagin gjørdu teir so álop út, meðan Benhadad sat og drakk seg druknan í leyvhúsunum, hann og hinir 32 kongarnir, ið vóru komnir honum til hjálpar. |
|
17 | Menn landshøvdinganna hildu fyrst avstað. Njósnararnir, ið Benhadad hevði sent út, bóru honum nú boð: "Menn koma út úr Samaria." |
|
18 | Tá segði hann: "Hvørt teir eru komnir út at biðja um frið, ella teir eru komnir út til bardaga, so takið teir livandi!" |
|
19 | - Teir hildu tá út úr býnum, menn landshøvdinganna og herurin, ið eftir teimum fylgdi, |
|
20 | og teir høgdu niður hvør sín mann; Áramearar flýddu, og Ísrael elti teir. Men Benhadad kongur í Áram slapp á hesti, hann og nakrir aðrir hestmenn. |
|
21 | Nú fór ísraelskongur út og tók bæði hestarnar og vagnarnar sum herfong og vann stóran sigur á Áramearum. |
|
22 | Men profeturin steig fram fyri ísraelskong og segði við hann: "Menn teg nú, og hugsa væl um, hvat tú skalt gera! Tí næsta ár heldur áramskongur á teg aftur!" |
|
23 | Tænarar áramearakongs søgdu nú við hann: "Gudar teirra eru fjallagudar, tí vunnu teir okkum; men berjast vit við teir niðri á slættanum, vinna vit óivað sigur á teimum. |
|
24 | Ger nú hetta: Set allar kongarnar av, og set landshøvdingar aftur í stað teirra! |
|
25 | Fá tær síðani sjálvur ein her, líka stóran sum hin, ið tú misti, og fá tær líka nógvar hestar og vagnar aftur! Lat okkum so berjast við teir niðri á slættanum, tá fara vit óivað at vinna teir!" Hann fylgdi ráðum teirra og gjørdi so. |
|
26 | Árið eftir kannaði Benhadad Áramearar og helt til Afek í bardaga við Ísrael. |
|
27 | Eisini Ísraelsmenn vórðu kannaðir og fingu mat við og hildu so móti teimum; Ísraelsmenn tóku støðu beint yvir av teimum eins og tvey smá fylgi av geitum; men landið var fult av Áramearum. |
|
28 | Tá steig ein gudsmaður fram fyri ísraelskong og segði: "So sigur HARRIN: Aftur fyri at Áramearar hava sagt, at HARRIN er fjallagud og ikki dalagud, so skal Eg geva alla hesa stóru mannamúgvu í hendur tínar, og tit skulu sanna, at Eg eri HARRIN." |
|
29 | Teir høvdu nú tikið støðu, hvør beint yvir av øðrum, og sjey dagar gingu; sjeynda dagin kom tað til bardaga, og Ísraelsmenn feldu eftir einum degi 100 000 mans av fótfólki av Áramearum. |
|
30 | Teir, ið eftir vóru, flýddu til Afek - inn í býin; men múrurin fall oman yvir teir 27 000 menninar, ið eftir vóru. Benhadad flýddi eisini inn í býin og rann har úr einum kamari inn í annað. |
|
31 | Tá søgdu tænarar hansara við hann: "Vit hava hoyrt, at kongarnir yvir húsi Ísraels eru mildir kongar; lat okkum binda okkum sekk um lendarnar og tog um høvdið og fara út til ísraelskong! Kanska hann letur teg sleppa at liva." |
|
32 | So bundu teir sekk um lendarnar og tog um høvdið, og táið teir komu til ísraelskong, søgdu teir: "Tænari tín Benhadad sigur: "Lat meg sleppa at liva!"" Hann svaraði: "Er hann á lívi enn? - Hann er bróðir mín!" |
|
33 | Hetta hildu menninir vera gott merki, og teir skundaðu sær at taka hann á orði og søgdu: "Ja, Benhadad er bróðir tín!" Tá segði hann: "Farið eftir honum!" So kom Benhadad út til hansara, og hann læt hann koma upp í vagnin til sín. |
|
34 | Benhadad segði nú við hann: "Býirnar, ið faðir mín tók frá faðir tínum, skal eg lata aftur, og tú kanst gera tær gøtur í Damaskus, eins og faðir mín gjørdi í Samaria." "Við hesum korum", segði Akab, "skal eg lata teg sleppa." Hann gjørdi so sáttmála við hann og læt hann sleppa. |
|
35 | Men ein av profetalærisveinunum segði eftir boði HARRANS við ein annan: "Slá meg!" Maðurin vildi tó ikki sláa hann. |
|
36 | Tá segði hann við hann: "Aftur fyri at tú aktaði ikki rødd HARRANS, skal leyva drepa teg, táið vit skiljast." Og táið hann fór frá honum, kom leyva ímóti honum og drap hann. |
|
37 | So møtti hann øðrum manni og segði: "Slá meg!" Og maðurin sló hann og særdi hann. |
|
38 | Síðani fór profeturin og stóð á vegnum fyri konginum; men hann gjørdi seg ókenniligan við at binda fyri eyguni. |
|
39 | Táið nú kongurin kom framvið, rópti hann á kongin: "Tænari tín var farin við í bardagan; men í tí sama kom maður haðani til mín við øðrum manni og segði: "Ansa eftir hesum manni! Sleppur hann burtur, so skalt tú svara fyri lív hansara við tínum egna lívi, ella skalt tú bøta talent av silvuri." |
|
40 | Men við tað at tænari tín hevði okkurt at gera her og har, slapp maðurin burtur." Tá segði ísraelskongur við hann: "Tú ert dømdur - tú hevur sjálvur felt dómin!" |
|
41 | Nú skundaði hann sær at taka bindið frá eygunum, og ísraelskongur kendi hann, at hann var ein av profetunum. |
|
42 | Hann segði nú við kongin: "So sigur HARRIN: Aftur fyri at tú lætst tann mann sleppa úr hondum tínum, sum Eg hevði lýst í bann, skalt tú svara fyri lív hansara við tínum egna lívi og fyri fólk hansara við tínum egna fólki." |
|
43 | Tá fór ísraelskongur heim, í ringum hýri og illur, og kom til Samaria. |
|
|