| 1 | Langa tíð eftir hetta - triðja árið - kom orð HARRANS til Elias; Hann segði: "Far og stíg fram fyri Akab - so skal Eg lata regna á jørðini!" |
|
| 2 | Elias fór tá avstað, at stíga fram fyri Akab. Men hungursneyðin var svár í Samaria. |
|
| 3 | Nú sendi Akab boð eftir Obadja, hallarstjóra sínum. - Obadja óttaðist HARRAN stórliga; |
|
| 4 | ta ferðina Jesabel beindi fyri profetum HARRANS, hevði Obadja tikið 100 profetar og fjalt teir í tveimum hellum, 50 mans í hvørjum hellinum, og sæð til, at teir fingu nóg mikið av breyði og vatni. - |
|
| 5 | Akab segði nú við Obadja: "Ferðast um landið til allar keldur og løkir! Kanska vit finna gras, so vit fáa hildið lívinum í hestum og múldýrum og sleppa frá at drepa nøkur av kríatúrunum." |
|
| 6 | Teir býttu so millum sín landið, ið teir skuldu ferðast um; Akab tók eina leið fyri seg, og Obadja tók aðra leið fyri seg. |
|
| 7 | Meðan Obadja nú var á ferðini, fekk hann at síggja Elias, sum kom ímóti honum; hann kendi hann aftur og fall niður á andlit sítt og segði: "Er tað tú, harri mín Elias!" |
|
| 8 | Hann svaraði: "Ja, tað eri eg! Far og sig harra tínum, at Elias er her!" |
|
| 9 | Tá segði hann: "Hvat havi eg syndað, síðani tú gevur tænara tín í hendur Akabs, so hann drepur meg! |
|
| 10 | So satt sum HARRIN Gud tín livir: Ikki er tað fólk ella ríki til, sum harri mín hevur ikki sent boð til at leita eftir tær; og táið teir søgdu: "Her er hann ikki!" so tók hann hetta ríki ella fólk í eið, at tú vart ikki at finna har. |
|
| 11 | Og nú sigur tú: "Far og sig harra tínum, at Elias er her!" |
|
| 12 | Og so verður, at táið eg nú skiljist frá tær, rykkir Andi HARRANS teg burtur, hagar sum eg ikki veit; táið eg tá komi og sigi hatta við Akab, og hann so finnur teg ikki, drepur hann meg! - Og tænari tín hevur kortini óttast HARRAN, líka frá tí eg var ungur! |
|
| 13 | Hevur harri mín ikki frætt, hvat eg gjørdi, ta ferðina ið Jesabel drap profetar HARRANS? Tá fjaldi eg 100 av profetum HARRANS í tveimum hellum, 50 mans í hvørjum hellinum, og sá til, at teir høvdu nóg mikið av breyði og vatni. |
|
| 14 | Og nú sigur tú: "Far og sig harra tínum, at Elias er her!" - Og so drepur hann meg!" |
|
| 15 | Men Elias svaraði: "So satt sum HARRIN Gud herskaranna livir, Hann, sum eg eri tænari hjá: Eg skal stíga fram fyri hann í dag!" |
|
| 16 | Obadja fór nú ímóti Akab og segði hetta við hann; og Akab fór ímóti Eliasi. |
|
| 17 | Táið Akab fekk Elias at síggja, segði hann við hann: "Er tað tú - tú, sum fært vanlukku at koma yvir Ísrael!" |
|
| 18 | Hann svaraði: "Tað eri ikki eg, ið havi fingið vanlukku at koma yvir Ísrael, nei, tað er tú og ætt tín, tit, sum hava vent HARRANUM bakið og halda tykkum til Ba’alarnar! |
|
| 19 | Men send nú boð og savna mær alt Ísrael saman á Karmelsfjalli, eisini hinar 450 ba’alsprofetarnar og hinar 400 asjeruprofetarnar, ið eta við borð Jesabelar!" |
|
| 20 | Akab sendi tá boð um til allar Ísraelsmenn og gav profetunum boð um at koma saman á Karmelsfjalli. |
|
| 21 | Har steig Elias fram fyri alt fólkið og segði: "Hvussu leingi ætla tit at halta til báðar síður? Er HARRIN Gud, so haldið tykkum til Hansara, og er Ba’al Gud, so haldið tykkum til hansara!" - Fólkið ønti honum ikki aftur. |
|
| 22 | Nú segði Elias við fólkið: "Eg eri tann einasti av profetum HARRANS, sum eftir er, og profetar Ba’als eru 450 mans. |
|
| 23 | Latið okkum nú fáa tveir tarvar! Latið so teir velja sær annan tarvin og skera hann sundur og leggja hann á brennið - men eld mugu teir ongan leggja við! Eg skal so gera hin tarvin til og leggja hann á brennið - men ongan eld leggja við. |
|
| 24 | Ákallið tit so navn guds tykkara - eg skal ákalla navn HARRANS! Tann Gud, ið svarar við eldi, Hann er hin sanni Gud." Alt fólkið svaraði: "Hatta var væl talað!" |
|
| 25 | Síðani segði Elias við profetar Ba’als: "Verið tit nú fyrr - tit eru jú mannsterkari - veljið tykkum annan tarvin og gerið hann til, og ákallið so navn guds tykkara! Men eld mugu tit ongan leggja við!" |
|
| 26 | Teir tóku so tarvin, ið hann fekk teimum, gjørdu hann til og ákallaðu frá morgni til middags navn Ba’als og róptu: "Svara okkum, Ba’al!" Men einki ljóð hoyrdist; har var eingin, ið svaraði; og teir hinkaðu rundan um altarið, ið teir høvdu reist. |
|
| 27 | Táið middagur var komin, speirak Elias teir og segði: "Rópið harðari! Hann er jú Gud - hann man sita burtur í øðrum heimi ella vera farin avsíðis ella vera farin eina ferð - ella kanska hann svevur - so man hann fara at vakna!" |
|
| 28 | Teir róptu nú enn harðari; og sum siður var hjá teimum, særdu teir likam síni við svørðum og spjótum, so blóðið rann av teimum. |
|
| 29 | Táið farið var um middag, vórðu teir frá sær sjálvum, og hetta vardi við, líka til matofrið verður borið fram; men ikki hoyrdist ljóð; har var eingin, ið svaraði, og eingin, ið aktaði eftir teimum. |
|
| 30 | Tá segði Elias við alt fólkið: "Komið higar til mín!" Táið so alt fólkið var komið yvir til hansara, reisti hann upp aftur altar HARRANS, sum niður hevði verðið rivið. |
|
| 31 | Elias tók tólv steinar - eftir tali ætta sona Jákups, hansara, ið hetta orð HARRANS var komið til: "Ísrael skal vera navn títt." |
|
| 32 | Av hesum steinum reisti hann í navni HARRANS altar og gjørdi grøv rundan um altarið, so stóra, sum tvær seur av sáði høvdu farið í. |
|
| 33 | Síðani legði hann brennið til rættis og skar tarvin sundur og legði hann oman á viðin. |
|
| 34 | So segði hann: "Fyllið fýra krukkur við vatni og stoytið tað út yvir brenniofrið og brennið!" Hann segði: "Gerið tað eina ferð enn!" Og teir gjørdu tað aðru ferð. Tá segði hann: "Gerið tað triðju ferð!" Og teir gjørdu tað triðju ferð. |
|
| 35 | Vatnið rann rundan um altarið, og eisini grøvina fylti hann við vatni. |
|
| 36 | Men um ta tíðina matofrið verður borið fram, steig Elias profetur fram og segði: "HARRI, Gud Ábrahams, Ísaks og Ísraels! Lat í dag verða sannað, at Tú ert Gud í Ísrael, og at eg eri tænari Tín, og at tað er eftir boði Tínum, eg havi gjørt alt hetta! |
|
| 37 | Svara mær, HARRI, svara mær, so hetta fólk kann sanna, at Tú, HARRI, ert Gud, og at Tú vendir hjarta teirra aftur til Tín!" |
|
| 38 | Tá fall eldur HARRANS niður; hann gjørdi enda á brenniofrinum, brenninum, grótinum og svørðinum og turkaði upp vatnið, sum í grøvini var. |
|
| 39 | Hetta sá alt fólkið; og teir fullu niður á andlit sítt og søgdu: "Tað er HARRIN, sum er Gud! Tað er HARRIN, sum er Gud!" |
|
| 40 | Men Elias segði við teir: "Takið profetar Ba’als, latið ikki ein teirra sleppa!" Og teir tóku teir, og Elias fór við teimum oman at Kisonsløki og læt teir drepa har. |
|
| 41 | Síðani segði Elias við Akab: "Far nú niðan og et og drekk! Tí eg hoyri ljóð av regni." |
|
| 42 | Akab fór so niðan at eta og drekka; men Elias fór niðan á Karmelstind og boygdi seg til jarðar við andlitinum millum knøini. |
|
| 43 | So segði hann við tænara sín: "Far niðan og hygg út í havið!" Hann fór niðan og hugdi út, men segði: "Einki er at síggja!" Sjey ferðir segði hann: "Far avstað aftur!" |
|
| 44 | Sjeyndu ferðina, tá segði hann: "Nú stígur lítið skýggj, til støddar sum manshond, upp úr havsbrúnni." Tá segði hann: "Far avstað og sig við Akab: "Set hestarnar fyri vagnin og far oman, meðan framkomandi er fyri regni!"" |
|
| 45 | Eftir eini løtu var himmalin svartur av stormskýggjum, og ógvuligt regn kom. Akab fór upp í vagn sín og helt avstað til Jizre’el; |
|
| 46 | men hond HARRANS kom yvir Elias; hann gyrdi lendar sínar og rann undan Akab líka til Jizre’el. |
|
|
