| 1 | Men tá kom eftir boði HARRANS ein gudsmaður úr Juda til Betel - júst sum Jeroboam stóð við altarið og skuldi brenna roykilsi. |
|
| 2 | Hann rópti - eftir boði HARRANS - móti altarinum: "Altar! Altar! So sigur HARRIN: Sonur skal verða føddur húsi Dávids, Josias skal hann eita; hann skal á tær ofra prestar offurheyggjanna, teir, ið brenna roykilsi á tær, og menniskjabein skulu verða brend á tær." |
|
| 3 | Samstundis kunngjørdi hann tekin og segði: "Hetta er tekinið fyri, at HARRIN hevur talað: Altarið skal rivna, og øskan, ið á tí er, skal stoytast niður!" |
|
| 4 | Táið Jeroboam kongur hoyrdi orðini, ið gudsmaðurin rópti móti altarinum í Betel, rætti hann út hondina frá altarinum og segði: "Takið hann!" Men hondin, ið hann rætti út móti honum, visnaði, so hann fekk ikki tikið hana at sær aftur. |
|
| 5 | Og altarið rivnaði, og øskan stoyttist niður av altarinum; hetta var tekinið, ið gudsmaðurin eftir boði HARRANS hevði kunngjørt. |
|
| 6 | Tá tók kongurin til orða og segði við gudsmannin: "Bøna HARRAN Gud tín og bið fyri mær, at eg skal fáa tikið hondina at mær aftur!" Gudsmaðurin bønaði nú HARRAN, og kongurin fekk tikið hondina at sær aftur - hon varð, sum hon hevði verið áður. |
|
| 7 | Nú segði kongurin við gudsmannin: "Kom heim við mær og fá okkurt at styrkja teg við, og loyv mær at geva tær eina gávu!" |
|
| 8 | Men gudsmaðurin svaraði konginum: "Um tú so gavst mær hálvt hús títt, kom eg kortini ikki heim við tær; á hesum staði vil eg hvørki eta ella drekka! |
|
| 9 | Tí hetta boð havi eg fingið við orði HARRANS: "Tú mást hvørki eta ella drekka, og tú skalt ikki fara heimaftur, somu leið sum tú komst."" |
|
| 10 | Síðani fór hann burtur ein annan veg - hann fór ikki avstað aftur, somu leið sum hann var komin til Betel. |
|
| 11 | Nú búði í Betel gamal profetur; sonur hansara kom og segði honum alt tað, ið gudsmaðurin hevði gjørt í Betel henda dagin, og orðini, ið hann hevði talað við kongin. Táið teir høvdu sagt faðir sínum hetta, |
|
| 12 | spurdi hann teir: "Hvønn veg fór hann?" - Tí synir hansara høvdu sæð, hvørja leið hann var farin, gudsmaðurin, ið komin var úr Juda. |
|
| 13 | Tá segði hann við synir sínar: "Saðlið mær eslið!" Teir saðlaðu honum nú eslið, og hann setti seg á tað |
|
| 14 | og reið avstað aftan á gudsmanninum. Hann hitti hann sitandi undir eini eik, og hann spurdi hann: "Ert tú gudsmaðurin, ið komin er úr Juda?" Hann svaraði: "Ja, tað eri eg!" |
|
| 15 | Tá segði hann við hann: "Kom til hús við mær og fá tær ein bita at eta!" |
|
| 16 | Men hann svaraði: "Eg kann ikki venda aftur við tær og koma heim við tær; eg vil hvørki eta ella drekka við tær á hesum staði. |
|
| 17 | Tí orð kom til mín frá HARRANUM: "Tú mást hvørki eta ella drekka har, og tú mást ikki fara avstað aftur, somu leið sum tú komst."" |
|
| 18 | Tá segði hann við hann: "Eg eri profetur við, eins og tú, og eingil hevur við orði HARRANS sagt við meg: "Fá hann aftur við tær, heim til tín, so hann kann fáa sær at eta og drekka!"" - Men hetta leyg hann fyri honum. |
|
| 19 | So vendi hann tá aftur við honum og át og drakk heima hjá honum. |
|
| 20 | Men meðan teir sótu við borðið, kom orð HARRANS til profetin, ið hevði fingið hann aftur við sær, |
|
| 21 | og hann rópti til gudsmannin, ið komin var úr Juda: "So sigur HARRIN: Aftur fyri at tú vart orði HARRANS ólýðin og heltst ikki boðið, ið HARRIN Gud tín gav tær, |
|
| 22 | men vendi aftur og átst og drakst á tí staði, ið Hann hevði sagt við teg um: "Har mást tú hvørki eta ella drekka!" so skal lík títt ikki koma í grøv fedra tína!" |
|
| 23 | Táið hann nú hevði etið og drukkið, saðlaði hann honum eslið - profetinum, ið hann hevði fingið aftur við sær. |
|
| 24 | Hann fór so avstað; men á vegnum kom leyva ímóti honum og drap hann; lík hansara lá slongt har á vegnum, og eslið stóð hjá tí; eisini leyvan stóð har hjá líkinum. |
|
| 25 | Nakrir menn komu nú framvið; teir sóu líkið, ið lá slongt har á vegnum, og leyvuna, ið stóð hjá líkinum; táið teir komu til býin, har sum hin gamli profeturin búði, søgdu teir hetta har. |
|
| 26 | Táið profeturin, ið hevði fingið hann aftur av leið hansara, hoyrdi hetta, segði hann: "Tað er gudsmaðurin, ið var orði HARRANS ólýðin; HARRIN hevur afturfyri latið leyvuna fáa fatur á honum, so hon hevur skrætt hann sundur og dripið hann, eftir orðinum, ið HARRIN hevði talað við hann." |
|
| 27 | Síðani segði hann við synir sínar: "Saðlið mær eslið!" Táið teir so høvdu saðlað tað, |
|
| 28 | fór hann avstað og fann lík hansara liggjandi slongt har á vegnum og eslið og leyvuna standandi hjá líkinum; leyvan hevði hvørki etið líkið ella skrætt eslið sundur. |
|
| 29 | Profeturin tók nú lík gudsmansins upp, legði tað á eslið og fór heimaftur við tí; og hesin gamli profeturin fór inn í bý sín at halda syrgihátíð eftir hann og jarða hann. |
|
| 30 | Hann legði lík hansara í sína egnu grøv, og tey hildu syrgihátíð eftir hann og róptu: "Á bróðir mín!" |
|
| 31 | Táið hann nú hevði jarðað hann, segði hann við synir sínar: "Táið eg doyggi, skulu tit jarða meg í grøvini, sum gudsmaðurin er jarðaður í; tit skulu leggja bein míni hjá beinum hansara. |
|
| 32 | Tí orðið skal ganga út, sum hann eftir boði HARRANS rópti móti altarinum í Betel og móti øllum halgidómum offurheyggjanna í býum Samaria." |
|
| 33 | Men heldur ikki hetta fekk Jeroboam at venda við av óndu leið síni; hann helt við at taka menn frá hond av fólkinum til prestar við offurheyggjarnar; hann innsetti hvønn, ið hug hevði til tað, til prest við heyggjarnar. |
|
| 34 | Hetta varð húsi Jeroboams til synd og voldi, at tað varð týnt av jørðini, og endi gjørdur á tí. |
|
|
