| 1 | HARRIN talaði framvegis við Móses á Móabsheiðum við Jordan, beint yvir av Jeriko, og segði: |
|
| 2 | "Gev Ísraelsmonnum tað boð, at teir skulu geva Levitunum býir til bústaðir í landinum, sum teir fáa í ogn! Tit skulu eisini geva Levitunum landið rundan um hesar býir. |
|
| 3 | Býirnar skulu teir hava at búgva í, og markirnar, ið til hoyra, skulu teir hava til beiti fyri fæ sítt - fylgi síni og øll onnur kríatúr, ið teir hava. |
|
| 4 | Markirnar rundan um býirnar, ið tit skulu geva Levitum, skulu ganga 1000 alin frá býmúrinum allar vegir. |
|
| 5 | Uttan fyri býin skulu tit mála 2000 alin til eystursíðu, 2000 alin til suðursíðu, 2000 alin til vestursíðu og 2000 alin til norðursíðu, og býurin skal vera í miðjuni. Hesar markir rundan um býirnar skulu teir fáa. |
|
| 6 | Býirnir, ið tit lata Levitarnar fáa, skulu vera teir 6 griðstaðirnir, ið tit skulu geva manndráparum at kunna flýggja til; og umframt teir skulu tit lata teir fáa 42 býir. |
|
| 7 | Tilsamans skulu tit geva Levitunum 48 býir við jørðini, ið til hoyrir. |
|
| 8 | Av býunum, ið tit skulu geva av óðali Ísraelsmanna, skulu tit taka fleiri frá teirri ætt, ið størri er, og færri frá teirri, ið minni er; hvør ætt skal geva Levitunum so mangar av býum sínum, sum svarar til arvalutin, ið hon hevur fingið." |
|
| 9 | Framvegis talaði HARRIN við Móses og segði: |
|
| 10 | "Tala við Ísraelsmenn og sig við teir: "Táið tit eru komin um Jordan og inn í Kána’ansland, |
|
| 11 | skulu tit velja nakrar býir, ið skulu vera tykkum griðstaðir, so at manndrápari, sum av misgáum drepur onkun, kann flýggja hagar. |
|
| 12 | Í hesum býum skulu tit hava rætt at leita tykkum skýli undan blóðhevnaranum, so manndráparin skal ikki lata lív, áðrenn hann hevur staðið fyri samkomuni til dóms. |
|
| 13 | Býirnir, ið tit lata til griðstaðir, skulu vera 6 í tali; |
|
| 14 | tríggjar skulu tit lata hinumegin Jordan, og hinar tríggjar býirnar skulu tit lata í Kána’anslandi; teir skulu vera griðstaðir. |
|
| 15 | Bæði Ísraelsmenn og hinir fremmandu og innfluttu, sum búgva ímillum teirra, skulu hava rætt at leita sær skýli í hesum 6 býum, so ein og hvør, ið av misgáum drepur onkun, kann flýggja hagar. |
|
| 16 | Tann, ið slær onkun við jarnamboði, so hann doyr, er manndrápari; manndráparin skal lata lív. |
|
| 17 | Tann, ið tekur upp í hondina stein, nóg stóran at drepa mann við, og slær onkun við honum, so hann doyr, er manndrápari; manndráparin skal lata lív. |
|
| 18 | Tann, ið hevur í hondini træamboð, sum maður kann drepast við, og slær onkun við tí, so hann doyr, er manndrápari; manndráparin skal lata lív. |
|
| 19 | Blóðhevnarin skal drepa manndráparan; hvar hann so hittir hann, skal hann drepa hann. |
|
| 20 | Somuleiðis, um ein av hatri rennir undir ein annan ella við vilja kastar okkurt á hann, so hann doyr, |
|
| 21 | ella av fíggindskapi slær hann við hondini, so hann doyr, tá skal hann, ið sló, lata lív; hann er manndrápari, og blóðhevnarin skal drepa manndráparan, hvar hann so hittir hann. |
|
| 22 | Men um ein av misgáum, ikki av fíggindskapi, fírir undir ein annan ella kastar eitt ella annað á hann - uttan at hava ilt í huga - |
|
| 23 | ella uttan at síggja hann rakar hann við steini, sum er nóg stórur at drepa mann við - so hann doyr, men drápsmaðurin er ikki óvinur hansara og vildi honum ikki ilt, |
|
| 24 | so skal samkoman døma millum drápsmannin og blóðhevnaran eftir hesum lógum; |
|
| 25 | og samkoman skal verja manndráparan fyri blóðhevnaranum og beina hann aftur í griðstaðin, sum hann var flýddur til; har skal hann vera, inntil høvuðspresturin, hann, ið salvaður er við hini heiløgu oljuni, er deyður. |
|
| 26 | Men kemur manndráparin út um landamark griðstaðarins, ið hann er flýddur til, |
|
| 27 | og blóðhevnarin hittir hann uttan fyri landamark griðstaðar hansara og drepur manndráparan, so hevur hann onga blóðskyld á sær. |
|
| 28 | Tí manndráparin skal verða verandi í griðstaði sínum, inntil høvuðspresturin er deyður; men táið høvuðspresturin er deyður, kann hann fara aftur, hagar sum hann hevur óðal sítt. |
|
| 29 | - Hetta skal vera lóg hjá tykkum mann eftir mann, hvar tit so búgva. |
|
| 30 | Táið onkur drepur menniskja, so má manndráparin ikki verða dripin, uttan meir enn eitt vitni er móti honum; tað, ið bert ein vitnar, er ikki nóg mikið at fella deyðadóm eftir. |
|
| 31 | Tit mugu ikki taka við loysigjaldi fyri lív manndrápara, táið hann er deyðasekur - hann skal lata lív. |
|
| 32 | Heldur ikki mugu tit taka við loysigjaldi fyri ein, ið flýddur er til griðstað, so hann kann koma aftur og búgva onkustaðni í landinum, áðrenn presturin er deyður. |
|
| 33 | Vanhalgið ikki landið, ið tit búgva í! Tí blóð vanhalgar landið, og bót verður ikki gjørd fyri landið - fyri blóðið, ið har verður úthelt - uttan við blóði tess, ið úthelt tað hevur. |
|
| 34 | Tú skalt ikki gera landið óreint, sum tit búgva í, landið, ið Eg búgvi mitt í; tí Eg, HARRIN, búgvi mitt ímillum Ísraelsmenn!"" |
|
|
