| 1 | HARRIN talaði framvegis við Móses og segði: |
|
| 2 | "Send nakrar menn avstað at kanna Kána’ansland, sum Eg fari at geva Ísraelsmonnum! Ein mann av hvørji fedraætt skulu tit senda, og ongar uttan menn, ið eru høvdingar millum teirra." |
|
| 3 | Móses sendi teir tá úr Paransoyðimørk eftir boði HARRANS, menn, ið allir vóru høvdingar millum Ísraelsmenn. |
|
| 4 | Hetta eru nøvn teirra: Av ætt Rubens Sammua, sonur Zakkur, |
|
| 5 | av ætt Símeons Safat, sonur Hori, |
|
| 6 | av ætt Juda Kaleb, sonur Jefunne, |
|
| 7 | av ætt Issakars Jigeal, sonur Jósef, |
|
| 8 | av ætt Efra’ims Hosea, sonur Nun, |
|
| 9 | av ætt Benjamins Palti, sonur Rafu, |
|
| 10 | av ætt Zebulons Gaddiel, sonur Sodi, |
|
| 11 | av ætt Jósefs - av ætt Manasse - Gaddi, sonur Susi, |
|
| 12 | av ætt Dans Ammiel, sonur Gemalli, |
|
| 13 | av ætt Asers Setur, sonur Mikael, |
|
| 14 | av ætt Naftali Nabi, sonur Vofsi, |
|
| 15 | av ætt Gads Ge’uel, sonur Maki. |
|
| 16 | Hetta vóru nøvn teirra manna, ið Móses sendi at kanna landið. - Men Móses gav Hosea, syni Nun, navnið Josva. |
|
| 17 | Móses sendi teir tá avstað at kanna Kána’ansland. Hann segði við teir: "Farið inn í Suðurlandið, og farið niðan í fjøllini, |
|
| 18 | og hyggið, hvussu landið er, og um fólkið, ið býr har, er sterkt ella veikt, um tey eru fá ella mong, |
|
| 19 | um landið, ið tey búgva í, er gott ella vánaligt, og um býirnir, ið tey búgva í, eru tjaldbygdir ella víggirdir staðir, |
|
| 20 | og hvussu jørðin er, um hon er feit ella soltin, og um trø vaksa har ella ikki! - Havið nú gott áræði og takið aftur við tykkum okkurt av ávøksti landsins!" - Tað var júst um ta tíðina, táið tey fyrstu vínberini vóru staðin. |
|
| 21 | Teir fóru nú avstað og kannaðu landið úr Zinsoyðimørk líka til Rehob, har sum leiðin liggur til Hamat. |
|
| 22 | Teir fóru inn í Suðurlandið og komu til Hebron; har búðu Ahiman, Sesai og Talmai, eftirkomarar Anaks. - Hebron er grundað sjey ár fyrr enn Zoan í Egyptalandi. |
|
| 23 | Táið teir komu í Eskoldal, skóru teir har grein av víntræi; hon bar vínberjatyssi, sum tveir menn máttu vera um at bera á beristong; líkaleiðis tóku teir nøkur granatepli og nakrar fikur. |
|
| 24 | Hetta staðið fekk navnið Eskoldalur - eftir vínberjatyssinum, ið Ísraelsmenn skóru av har. |
|
| 25 | Táið fjøruti dagar vóru gingnir, komu teir aftur og høvdu tá kannað landið. |
|
| 26 | Teir komu til Móses og Áron og alla samkomu Ísraelsmanna í Paransoyðimørk í Kades og góvu teimum og allari samkomuni frásøgn um tað, ið teir høvdu sæð, og vístu teimum ávøkst landsins. |
|
| 27 | "Vit komu til landið, ið tú sendi okkum til" - søgdu teir við Móses - "og tað er vist, at tað er land, ið flýtur í mjólk og hunangi - her er ávøkstur tess! |
|
| 28 | Men sterkt er fólkið, sum í landinum býr, og býirnir eru víggirdir og ógvuliga stórir, ja, vit sóu eisini eftirkomarar Anaks har! |
|
| 29 | Amalekitar búgva í suðurlandinum, Hetitar, Jebusitar og Amoritar í fjallalandinum, og Kána’anitar úti við havið og fram við Jordan." |
|
| 30 | Tá byrjaði fólkið at knarra móti Mósesi; men Kaleb royndi at sissa tey og segði: "Latið okkum bert fara hagar og leggja landið undir okkum - vit taka tað sum einki!" |
|
| 31 | Men menninir, ið høvdu verið har saman við honum, søgdu: "Vit eru ikki menn fyri at fara ímóti hasum fólki, tí tað er sterkari enn vit!" |
|
| 32 | Teir tosaðu ilt millum Ísraelsmenn um landið, ið teir høvdu verið og kannað, og søgdu: "Landið, ið vit hava ferðast ígjøgnum og kannað, er eitt land, ið etur upp tey, sum í tí búgva, og alt fólkið, ið vit sóu har, var risavaksið. |
|
| 33 | Har sóu vit risar - synir Anak, sum eru av risaætt; móti teimum vóru vit í okkara egnu eygum sum grashoppur, og sama hildu teir um okkum." |
|
|
