| 1 | Táið nú alt arbeiðið var liðugt, sum Sálomo læt gera til hús HARRANS, læt hann bera inn hagar tað, ið Dávid, faðir hansara, hevði halgað HARRANUM; bæði silvurið, gullið og øll íløtini legði hann inn í skattkømur húss Guds. |
| | 2 | So sendi Sálomo boð til hinar elstu í Ísrael og allar ættarhøvdingarnar, høvdini yvir fedrahúsum Ísraelsmanna, at teir skuldu koma saman í Jerúsalem at flyta sáttmálaørk HARRANS niðan úr Dávidsbýi, tað er Zion. |
| | 3 | So savnaðust allir menn Ísraels hjá konginum á høgtíðini í sjeynda mánaði. |
| | 4 | Táið nú allir hinir elstu í Ísrael vóru komnir, lyftu Levitarnir ørkini upp. |
| | 5 | Og teir bóru ørk HARRANS niðan, og samkomutjaldið og øll hini heiløgu amboðini, sum í tjaldinum vóru; tað vóru hinir levitisku prestarnir, ið bóru tað niðan. |
| | 6 | Sálomo kongur og øll samkoma Ísraels, ið saman var komin hjá Sálomo, stóðu framman fyri ørkina; teir ofraðu slíka mongd av smáfæi og neytum, at ikki stóð til at telja og vita skil á. |
| | 7 | Prestarnir bóru sáttmálaørk HARRANS inn, hagar sum hon skuldi standa í innhúsi tempulsins, í hinum alraheilagasta - inn undir veingir kerúbanna. |
| | 8 | Tí kerúbarnir breiddu veingirnar út yvir, har sum ørkin stóð, so at kerúbarnir frá í erva fjaldu bæði ørkina og stengur hennara. |
| | 9 | Stengurnar vóru so langar, at endar teirra - sum stóðu út um ørkina - sóust framman fyri innhúsið, men ikki longur úti. Og har hevur hon verið til henda dag. |
| | 10 | Einki var í ørkini uttan talvurnar báðar, ið Móses við Horeb hevði lagt niður í hana - ta ferðina ið HARRIN gjørdi sáttmála við Ísraelsmenn, táið teir fóru út av Egyptalandi. |
| | 11 | Táið prestarnir síðani fóru út úr halgidóminum - allir prestarnir, ið har vóru, høvdu halgað seg, ógjørligt var at halda seg eftir skiftunum - |
| | 12 | og táið allir hinir levitisku sangararnir, bæði Asaf, Heman og Jedutun og synir og brøður teirra, stóðu, klæddir í hvítum líni, við skáltrummum, hørpum og sitarum eystan fyri altarið, og saman við teimum 120 prestar, sum blástu í lúðrar, |
| | 13 | táið tá teir, sum blástu í lúðrar, og sangararnir, allir sum ein og í senn, byrjaðu at lova og prísa HARRANUM, og teir lótu lúðrarnar, skáltrummurnar og hini ljóðførini hoyrast og lovaðu HARRANUM, tí Hann er góður, og náði Hansara varir í allar ævir, tá fyltist húsið, hús HARRANS, av einum skýggi, |
| | 14 | so at skýggið forðaði prestunum at standa og gera tænastu sína; tí dýrd HARRANS fylti hús Guds. |
| |
|
