| 1 | Táið Jósafat hevði vunnið nógv ríkidømi og miklan heiður, svágdi hann seg við Akab. |
|
| 2 | Og táið nøkur ár vóru gingin, fór hann til Samaria til Akab. Akab læt tá drepa nógv av smáfæi og neytum fyri honum og monnunum, ið hann hevði við sær; síðani yvirtalaði hann hann at koma við og herja á Ramot í Gilead. |
|
| 3 | Akab ísraelskongur segði við Jósafat kong í Juda: "Vilt tú koma við mær móti Ramot í Gilead?" Hann svaraði: "Sum tú, so eg, sum fólk títt, so fólk mítt - eg skal koma við tær í bardagan!" |
|
| 4 | Men Jósafat segði framvegis við ísraelskong: "Spyr tó fyrst, hvat HARRIN sigur!" |
|
| 5 | Ísraelskongur sendi tá boð eftir profetunum, 400 monnum, og spurdi teir: "Skulu vit fara og herja á Ramot í Gilead, ella skal eg sláa av?" Teir svaraðu: "Far! Gud skal geva tað í hendur kongsins." |
|
| 6 | Men Jósafat spurdi: "Er her eingin profetur HARRANS eftir, sum vit kunnu spyrja HARRAN við?" |
|
| 7 | Ísraelskongur svaraði Jósafat: "Her er ein maður enn, sum vit kunnu spyrja HARRAN við; men eg hati hann, av tí at hann aldri spáar mær gott, men eina ilt; tað er Mika, sonur Jimla." Men Jósafat segði: "Kongurin má ikki tosa so!" |
|
| 8 | Tá rópti ísraelskongur ein hirðmann og segði: "Skunda tær eftir Mika, syni Jimla!" |
|
| 9 | Ísraelskongur og Jósafat kongur í Juda sótu, skrýddir í kongaklæðum, hvør í sínum hásæti, á einum treskiplássi uttan fyri portur Samaria; og allir profetarnir spáddu framman fyri teir. |
|
| 10 | Zedekias, sonur Kena’ana, gjørdi sær horn av jarni og segði: "So sigur HARRIN: Við hesum skalt tú stanga Áramearar, inntil endi er á teimum!" |
|
| 11 | Og allir profetarnir spáddu hetta sama og søgdu: "Far móti Ramot í Gilead! Eydnan skal vera við tær, og HARRIN skal geva tað í hendur kongsins." |
|
| 12 | Boðið, ið farið var eftir Mika, segði við hann: "Profetarnir hava allir sum ein spátt kongi gott; lat nú orð tíni vera eins og teirra, og spáa gott!" |
|
| 13 | Mika svaraði: "So satt sum HARRIN livir: Tað, ið Gud mín talar, skal eg siga!" |
|
| 14 | Táið hann nú kom til kongin, segði kongurin við hann: "Mika! Skulu vit fara og herja á Ramot í Gilead, ella skal eg sláa av?" Hann svaraði: "Farið! Eydnan skal vera við tykkum, og teir skulu verða givnir í hendur tykkara." |
|
| 15 | Men kongurin segði við hann: "Hvussu mangan skal eg taka teg í eið, at tú sigur mær ikki annað enn sannleikan í navni HARRANS!" |
|
| 16 | Tá segði hann: "Eg sá alt Ísrael spjatt á fjøllunum sum seyðafylgi, ið ongan hirða hevur; og HARRIN segði: "Hasir hava ongan harra; lat teir fara í friði, hvønn heim til sín!"" |
|
| 17 | Tá segði ísraelskongur við Jósafat: "Var tað ikki tað, ið eg segði tær, at hann spáar mær aldri gott, men eina ilt!" |
|
| 18 | Nú segði Mika: "Hoyrið tá nú orð HARRANS! Eg sá HARRAN sita í hásæti Sínum og allan her Himmalsins standa høgrumegin og vinstrumegin Hann. |
|
| 19 | HARRIN segði: "Hvør vil dára Akab kong í Ísrael, so hann fer móti Ramot í Gilead - og fellur har?" Ein segði nú hetta, og annar hitt. |
|
| 20 | Men so steig andi fram, fór og stóð fyri ásjón HARRANS og segði: "Eg skal dára hann!" HARRIN spurdi hann: "Hvussu?" |
|
| 21 | Hann svaraði: "Eg skal fara og vera lygiandi í munni alra profeta hansara." Tá segði HARRIN: "Ja, tú kanst dára hann, og tað fer at eydnast tær - far og ger so!" |
|
| 22 | - Sært tú - soleiðis hevur HARRIN lagt lygianda í munn alra profeta tína, ið her eru - men HARRIN hevur spátt tær vanlukku!" |
|
| 23 | Tá steig Zedekias, sonur Kena’ana, fram, sló Mika undir vangan og segði: "Hvørja leið er Andi HARRANS farin frá mær at tala við teg!" |
|
| 24 | Mika svaraði: "Tað skalt tú fáa at síggja, tann dag tú flýggjar úr einum kamari í annað at krógva teg!" |
|
| 25 | Ísraelskongur segði nú: "Takið Mika og leiðið hann aftur til Amon, høvuðsmannin í staðnum, og til Jóas kongason |
|
| 26 | og sigið: "So sigur kongur: Setið henda mann í fangahús og gevið honum neyðarbreyð og neyðarvatn, inntil eg komi aftur í øllum góðum!"" |
|
| 27 | Men Mika segði: "Kemur tú aftur í øllum góðum, so hevur HARRIN ikki talað við mær!" Og hann segði: "Hoyrið hetta, øll tit fólkasløg!" |
|
| 28 | So fóru ísraelskongur og Jósafat kongur í Juda móti Ramot í Gilead. |
|
| 29 | Ísraelskongur segði við Jósafat: "Eg skal lata meg í dularbúna, áðrenn eg fari í bardagan; men ver tú klæddur, sum tú ert vanur!" So læt ísraelskongur seg í dularbúna, og teir fóru í bardagan. |
|
| 30 | Áramskongur hevði givið vagnhøvdingum sínum hetta boð: "Tit skulu ongan herja á, hvørki lítlan ella stóran, uttan ísraelskong eina!" |
|
| 31 | Táið nú vagnhøvdingarnir sóu Jósafat, søgdu teir: "Hatta er ísraelskongur!" Og teir kringsettu hann og skuldu herja á hann. Tá skar Jósafat í róp, og HARRIN hjálpti honum; Gud vendi teimum burtur frá honum. |
|
| 32 | Tí táið vagnhøvdingarnir raktu við, at tað var ikki ísraelskongur, vendu teir við og lótu hann vera. |
|
| 33 | Men ein maður, ið spenti bogan og skeyt av handahógvi, rakti ísraelskong millum reimarnar og brynjuna. Tá segði hann við vagnstýraran: "Vend við og kom burtur úr orrustuni við mær, tí eg eri særdur!" |
|
| 34 | Bardagin harðnaði í hvørjum henda dag; og ísraelskongur varð standandi í vagninum, vendur móti Áramearum, líka til kvølds; men um sólsetur doyði hann. |
|
|
