| 1 | Allur hópurin fór nú á føtur, og teir leiddu Hann fyri Pilatus. |
|
| 2 | Har tóku teir at klaga Hann og søgdu: "Vit hava funnið, at hesin villleiðir fólk okkara, forbýður at lata skatt til keisaran og sigur Seg sjálvan vera Kristus, kong!" |
|
| 3 | Tá spurdi Pilatus Hann: "Ert Tú kongur Jødanna?" Hann svaraði honum: "Tú sigur tað!" |
|
| 4 | Men Pilatus segði við høvuðsprestarnar og fólkið: "Eg finni einki misbrot hjá hesum manni!" |
|
| 5 | Tá góvu teir enn meiri á og søgdu: "Hann øsir við læru Síni fólkið upp um alt Judea, úr Galilea, har sum Hann byrjaði, og líka higar." |
|
| 6 | Táið Pilatus hoyrdi um Galilea, spurdi hann, um maðurin var Galileari. |
|
| 7 | Og táið hann fekk at vita, at Hann hoyrdi undir Heródes, sendi hann Hann til hansara; tí eisini Heródes var í Jerúsalem teir dagarnar. |
|
| 8 | Táið Heródes sá Jesus, varð hann ógvuliga glaður; tí hann hevði í langa tíð ynskt eftir at sæð Hann, av tí at hann hevði hoyrt um Hann; og hann vónaði at fáa at síggja okkurt tekin gjørt av Honum. |
|
| 9 | Hann setti Honum nú spurningar við mongum orðum; men Hann svaraði honum einki. |
|
| 10 | Og høvuðsprestarnir og hinir skriftlærdu stóðu og klagaðu Hann harðliga. |
|
| 11 | Heródes og hermenn hansara háðaðu og spottaðu Hann; síðani kastaði hann skínandi klæði um Hann og sendi Hann so aftur til Pilatus. |
|
| 12 | Tann dagin gjørdust Heródes og Pilatus vinmenn; men frammanundan høvdu teir ligið í fíggindskapi hvør við annan. |
|
| 13 | Nú kallaði Pilatus saman høvuðsprestarnar, ráðharrarnar og fólkið |
|
| 14 | og segði við teir: "Tit hava ført henda mann fyri meg sum ein, ið villleiðir fólkið til fráfall; og nú havi eg avhoyrt Hann, meðan tit hava verið hjá, og eg havi ikki funnið henda mann sekan í nøkrum av tí, sum tit klaga Hann fyri; |
|
| 15 | Heródes heldur ikki; eg sendi tykkum jú til hansara; tit síggja tá, at Hann hevur einki gjørt, sum er deyða vert. |
|
| 16 | Eg skal tí revsa Hann og so geva Hann leysan." |
|
| 17 | Men hann var noyddur at geva teimum ein leysan um høgtíðina. |
|
| 18 | Tá rópti allur hópurin: "Burt við hesum, og gev okkum Barabbas leysan!" |
|
| 19 | - Hetta var ein, ið var settur fastur fyri uppreistur, sum verið hevði í staðnum, og fyri manndráp. |
|
| 20 | Pilatus talaði tá uppaftur til teirra; tí hann vildi fegin geva Jesus leysan. |
|
| 21 | Men tey róptu til hansara: "Krossfest, krossfest Hann!" |
|
| 22 | Tá segði hann triðju ferð við tey: "Hvat ilt hevur hesin maður tá gjørt? Eg havi ikki funnið Hann sekan í nakrari deyðasøk; tí skal eg revsa Hann og so geva Hann leysan." |
|
| 23 | Men tey strongdu á við hørðum rópum og kravdu, at Hann skuldi verða krossfestur - og róp teirra vórðu við yvirlutan. |
|
| 24 | Pilatus feldi tann dóm, at so skuldi verða, sum tey kravdu. |
|
| 25 | Hann gav tann leysan, sum tey bóðu um, hann, ið var settur fastur fyri uppreistur og manndráp; men Jesus gav hann upp til vilja teirra. |
|
| 26 | Táið teir so fóru avstað við Honum, løgdu teir hendur á ein mann, ið æt Símun, úr Kýrene; hann kom av markini. Teir løgdu krossin á hann, fyri at hann skuldi bera hann aftan á Jesusi. |
|
| 27 | Stórur skari av fólkinum fylgdi Honum, og nógvar kvinnur, ið venaðu seg og grótu um Hann. |
|
| 28 | Tá vendi Jesus Sær móti teimum og segði: "Døtur Jerúsalems! Grátið ikki um Meg, nei, grátið um tykkum sjálvar og børn tykkara! |
|
| 29 | Tí dagar koma, táið sagt fer at verða: "Sælar eru hinar ófruktbøru, lívini, ið ikki føddu, og bróstini, ið ikki góvu at súgva." |
|
| 30 | Tá fer at verða sagt við fjøllini: "Fallið yvir okkum!" og við heyggjarnar: "Fjalið okkum!" |
|
| 31 | Tí verður gjørt so við hitt grøna træið, hvussu fer tá at gangast hinum turra!" |
|
| 32 | Eisini tveir aðrir, tveir illgerðarmenn, vórðu leiddir út saman við Honum at verða tiknir av døgum. |
|
| 33 | Táið teir so vóru komnir til staðið, ið kallaðist Skallin, krossfestu teir Hann har og illgerðarmenninar, annan høgrumegin Hann og annan vinstrumegin. |
|
| 34 | Men Jesus segði: "Faðir, fyrigev teimum - teir vita ikki, hvat teir gera!" Teir býttu nú klæði Hansara millum sín við lutakasti. |
|
| 35 | Fólkið stóð og hugdi at. Eisini ráðharrarnir spottaðu Hann og søgdu: "Onnur hevur Hann frelst; frelsi Hann nú Seg sjálvan, er Hann Kristus Guds, hin útvaldi!" |
|
| 36 | Eisini hermenninir spottaðu Hann; teir komu og rættu Honum edik og søgdu: |
|
| 37 | "Ert Tú kongur Jødanna, so frels Teg sjálvan!" |
|
| 38 | Eisini var yvirskrift sett uppi yvir Honum: "Hetta er kongur Jødanna." |
|
| 39 | Annar av illgerðarmonnunum, ið hingu har, spottaði Hann og segði: "Ert Tú ikki Kristus! Frels Teg sjálvan og okkum!" |
|
| 40 | Men hin hevði at honum og svaraði: "Óttast heldur ikki tú Gud, tú, sum ert undir sama dómi? |
|
| 41 | Og vit av røttum; tí vit fáa aftur tað, ið gerðir okkara hava uppiborið; men hesin hevur einki skeivt gjørt." |
|
| 42 | So segði hann við Jesus: "Harri, minst til mín, táið Tú kemur í ríki Tínum!" |
|
| 43 | Hann svaraði honum: "Sanniliga, sigi Eg tær: Í dag skalt tú vera við Mær í Paradísi!" |
|
| 44 | Tað var nú um sætta tíman; tá varð myrkur um alt landið, líka til níggjunda tíman; |
|
| 45 | tí sólin myrknaði. Forhangið í templinum skrædnaði eftir miðjuni. |
|
| 46 | Og Jesus rópti við harðari rødd: "Faðir! Í hendur Tínar gevi Eg anda Mín." Táið Hann hetta hevði sagt, andaðist Hann. |
|
| 47 | Men táið høvuðsmaðurin sá tað, ið hendi, gav hann Gudi dýrd og segði: "Sanniliga var hesin Maður rættvísur!" |
|
| 48 | Og alt fólkið, sum saman var komið at síggja hetta, sló seg fyri bróstið og fór avstað aftur, táið tey sóu tað, ið hendi. |
|
| 49 | Allir kunningar Hansara stóðu langt burtur og sóu hetta, eisini kvinnurnar, ið høvdu fylgt Honum úr Galilea. |
|
| 50 | Nú var maður, ið æt Jósef; hann var ráðharri og var góður og rættvísur maður. |
|
| 51 | Hann hevði ikki samtykt í ráði og verki teirra. Hann var úr hinum jødiska býnum Arimatea, og hann væntaði ríki Guds. |
|
| 52 | Hann fór til Pilatus og bað um likam Jesusar. |
|
| 53 | So tók hann tað niður, sveipaði tað í fínt línklæði og legði tað í grøv, sum høgd var inn í klettin, og sum enn eingin hevði ligið í. |
|
| 54 | Tað var tilreiðingardagur, og sabbaturin nærkaðist. |
|
| 55 | Kvinnurnar, ið komnar vóru við Honum úr Galilea, fóru aftaná og sóu grøvina, og hvussu likam Hansara varð lagt. |
|
| 56 | So fóru tær avstað aftur og gjørdu til angandi urtir og salvur. Og sabbatin hildu tær seg stillar, eftir boðnum. |
|
|
