| 1 | Men Jesus kom aftur frá Jordan, fullur av Heilaga Andanum; og Hann varð av Andanum leiddur um í oyðimørkini |
|
| 2 | og varð 40 dagar freistaður av Djevulinum. Hann át einki teir dagarnar; og táið teir vóru á enda, fór Hann at hungra. |
|
| 3 | Tá segði Djevulin við Hann: "Ert Tú Sonur Guds, so sig við henda stein, at hann skal verða breyð!" |
|
| 4 | Jesus svaraði honum: "Skrivað er: "Menniskjan livir ikki bert av breyði."" |
|
| 5 | Tá fór hann niðan við Honum og vísti Honum alt í einum øll ríki heimsins. |
|
| 6 | Og Djevulin segði við Hann: "Tær skal eg geva valdið yvir øllum hesum, og dýrdina, sum í hesum ríkjum er; tí mær er tað givið í hendur, og eg gevi hvørjum tað, sum eg vil. |
|
| 7 | Vilt Tú nú falla niður og tilbiðja meg, skal tað alt vera Títt." |
|
| 8 | Jesus svaraði honum: "Skrivað er: "Harran Gud tín skalt tú tilbiðja, og Honum eina skalt tú tæna."" |
|
| 9 | Nú fór hann til Jerúsalem við Honum, setti Hann á takbrún tempulsins og segði við Hann: "Ert Tú Sonur Guds, so leyp niður! |
|
| 10 | Tí skrivað er: "Hann skal geva einglum Sínum boð um teg, at teir skulu varðveita teg, |
|
| 11 | og at teir skulu bera teg á hondum, so tú ongan stein skalt sláa fótin í."" |
|
| 12 | Jesus svaraði honum: "Sagt er: "Tú mást ikki freista Harran Gud tín."" |
|
| 13 | Táið Djevulin hevði endað alla freisting, veik hann frá Honum eina tíð. |
|
| 14 | Jesus kom nú í kraft Andans aftur til Galilea, og tíðindini um Hann komu út um alt landið har rundanum. |
|
| 15 | Hann lærdi í sýnagogum teirra og varð prísaður av øllum. |
|
| 16 | Hann kom tá til Nazaret, har sum Hann var uppvaksin, og fór, sum Hann var vanur, inn í sýnagoguna sabbatsdagin og reisti Seg upp at lesa. |
|
| 17 | Teir fingu Honum tá bók Esaiasar profets. Táið Hann læt sundur bókina, kom Hann niður á staðið, har skrivað stóð: |
|
| 18 | "Andi Harrans er yvir Mær, tí Hann hevur salvað Meg at kunngera fátækum evangeliið; Hann hevur sent Meg at grøða hini hjartabrotnu, at bera fangum boð um, at teir skulu sleppa leysir, og blindum, at tey skulu fáa sjón, at gera kúgað frí, |
|
| 19 | at kunngera náðiár Harrans." |
|
| 20 | So legði Hann bókina saman, fekk tænaranum hana aftur og settist; og øll í sýnagoguni stardu á Hann. |
|
| 21 | Tá fór Hann at tala til teirra: "Í dag er hetta skriftorð gingið út fyri oyrum tykkara." |
|
| 22 | Tey góvu Honum øll vitnisburð og undraðust á hini lívsælu orð, ið út gingu av munni Hansara - og tey søgdu: "Er hesin ikki sonur Jósef!" |
|
| 23 | Tá segði Hann við tey: "Sjálvsagt fara tit at minna Meg á orðtakið: "Lækni, grøð teg sjálvan!" "Ger eisini her í heimbygd Tíni slík stórverk, sum vit hava frætt, hava hent í Kapernaum!"" |
|
| 24 | Men Hann segði: "Sanniliga, sigi Eg tykkum: Eingin profetur verður væl fagnaður á heimstaði sínum! |
|
| 25 | Eg sigi tykkum tað satt, at nógvar einkjur vóru í Ísrael á døgum Eliasar, ta ferðina himmalin varð afturlatin trý ár og seks mánaðir, og stórur hungur var í øllum landinum; |
|
| 26 | og til onga teirra varð Elias sendur, men bert til eina einkju í Sarepta við Sidon. |
|
| 27 | Mong spitølsk vóru í Ísrael á døgum Elisa profets; og eingin teirra varð reinsaður, men bert Na’aman Sýrlendingur." |
|
| 28 | Táið tey, sum í sýnagoguni vóru, hoyrdu hetta, fyltust tey øll av vreiði; |
|
| 29 | og tey reistust og róku Hann av býnum, og fóru við Honum út á egg fjalsins, ið staður teirra var bygdur á, at stoyta Honum oman. |
|
| 30 | Men Hann gekk mitt ígjøgnum flokkin og fór avstað. |
|
| 31 | Hann kom tá til Kapernaum, bý í Galilea; og Hann lærdi tey sabbatin. |
|
| 32 | Tey vóru sligin av undran yvir læru Hansara; tí tala Hansara var við myndugleika. |
|
| 33 | Í sýnagoguni var nú maður, ið hevði óreinan, illan anda; hann rópti hart: |
|
| 34 | "Burt! Hvat hava vit við Teg at gera, Jesus úr Nazaret! Tú ert komin at týna okkum; eg kenni Teg, hvør Tú ert, Tú hin Heilagi Guds!" |
|
| 35 | Men Jesus hótti at honum og segði: "Tig, og far út úr honum!" Hin illi andin kastaði hann tá niður mitt ímillum teirra og fór út úr honum og hevði einki mein gjørt honum. |
|
| 36 | Tá kom ræðsla á øll, og tey tosaðu hvørt við annað og søgdu: "Hvat er hetta fyri orð? Við valdi og kraft býður Hann hinum óreinu andum, og teir fara út!" |
|
| 37 | Tíðindini um Hann komu út allastaðni har um vegir. |
|
| 38 | Hann reistist nú og fór út úr sýnagoguni og inn hjá Símuni. Vermóðir Símun lá við sterkum fepri, og tey bóðu Hann fyri henni. |
|
| 39 | Tá fór Hann og stóð uppi yvir henni; og Hann hótti at feprinum. Og hon slapp frá honum og fór alt fyri eitt upp og borðreiddi fyri teimum. |
|
| 40 | Men táið sólin gekk undir, komu øll, sum høvdu sjúk fólk við alskyns sjúkum, til Hansara við teimum; og Hann legði hendurnar á hvørt eitt teirra og grøddi tey. |
|
| 41 | Illir andar fóru eisini út úr mongum, og teir róptu: "Tú ert Sonur Guds!" Men Hann hótti at teimum og læt teir ikki sleppa at tala; tí teir vitstu, at Hann var Kristus. |
|
| 42 | Táið dagur var komin, fór Hann út og fór til oyðið stað; fólkið leitaði tá eftir Honum, og tey komu líka til Hansara og hildu Honum, so Hann skuldi ikki fara frá teimum. |
|
| 43 | Men Hann segði við tey: "Eisini í hinum býunum má Eg kunngera evangeliið um ríki Guds; tí tað eri Eg sendur til." |
|
| 44 | Hann prædikaði nú í sýnagogunum í Galilea. |
|
|
