| 1 | Sum Hann nś ein dagin lęrdi fólkiš ķ templinum og kunngjųrdi evangeliiš, stigu hųvušsprestarnir og hinir skriftlęrdu fram saman viš hinum elstu; |
|
| 2 | og teir talašu so til Hansara: "Sig okkum: Viš hvųrjum myndugleika gert Tś hetta? Ella hvųr er taš, iš hevur giviš Tęr henda myndugleika?" |
|
| 3 | Hann svaraši teimum: "Eisini Eg skal spyrja tykkum um eitt; sigiš Męr taš: |
|
| 4 | Dópur Jóhannesar, var hann frį Himli ella frį menniskjum?" |
|
| 5 | Tį tosašu teir saman um taš og sųgdu: "Siga vit: "Frį Himli", so sigur Hann: "Hvķ trśšu tit honum tį ikki?" |
|
| 6 | Men siga vit: "Frį menniskjum", so steinar alt fólkiš okkum; tķ tey trśgva fult og fast, at Jóhannes var profetur." |
|
| 7 | Teir svarašu tķ, at teir vitstu ikki, hvašani hann var. |
|
| 8 | Tį segši Jesus viš teir: "So sigi heldur ikki Eg tykkum, viš hvųrjum myndugleika Eg geri hetta." |
|
| 9 | Hann setti tį fram fyri fólkiš hetta lķknilsi: "Mašur plantaši vķngarš, leigaši vķngaršsmonnum hann og fór burt ķ annaš land og var leingi burtur. |
|
| 10 | Tįiš so tķšin kom, sendi hann tęnara til vķngaršsmenninar, fyri at teir skuldu geva honum av įvųksti vķngaršsins. Men vķngaršsmenninir bankašu hann og sendu hann burtur viš tómum hondum. |
|
| 11 | Hann gavst ikki, men sendi ein annan tęnara; men teir bankašu hann viš og hįšašu hann og sendu hann burtur viš tómum hondum. |
|
| 12 | Hann helt į og sendi hin trišja; men eisini hann bankašu teir, so hann blųddi, og kastašu hann śt. |
|
| 13 | Tį segši vķngaršsharrin: "Hvat skal eg gera? Eg skal senda son mķn, hin elskaša; teir fara kortini at hava viršing fyri honum!" |
|
| 14 | Men tįiš vķngaršsmenninir sóu hann, lųgdu teir upp rįš hvųr viš annan og sųgdu: "Hetta er arvingin; latiš okkum drepa hann, so arvurin kann verša okkara!" |
|
| 15 | Teir kastašu hann tį śt śr vķngaršinum og drópu hann. Hvat fer nś vķngaršsharrin at gera viš teir? |
|
| 16 | Hann fer at koma og gera enda į hesum vķngaršsmonnum og lata ašrar fįa vķngaršin." Tįiš teir hoyrdu hetta, sųgdu teir: "Taš verši aldri!" |
|
| 17 | Men Hann hugdi uppį teir og segši: "Hvat er tį hetta, iš skrivaš er: "Steinurin, sum vrakašur varš av teimum, iš bygdu, er voršin hornsteinur"? |
|
| 18 | Hvųr tann, iš dettur um henda stein, skal bróta seg sundur; men tann, iš Hann fellur į, skal Hann sora." |
|
| 19 | Hųvušsprestarnir og hinir skriftlęrdu hųvdu fegin viljaš lagt hond į Hann tį viš taš sama; men teir ręddust fólkiš. Tķ teir skiltu, at taš var um teir, Hann hevši talaš hetta lķknilsi. |
|
| 20 | Og tįiš teir hųvdu havt eyguni eftir Honum eina tķš, sendu teir lśrarar, sum lótust at vera ręttvķsir, til at fanga Hann ķ oršum, so teir kundu geva Hann upp til yvirvųldina og ķ hendur landshųvdingans. |
|
| 21 | Teir spurdu Hann: "Meistari! Vit vita, at Tś talar og lęrir rętt og gert ikki mannamun, men lęrir veg Guds ķ sannleika. |
|
| 22 | Er okkum loyviligt at lata skatt til keisaran, ella ikki?" |
|
| 23 | Men Hann var varur viš svik teirra og segši viš teir: "Hvķ freista tit Meg? |
|
| 24 | Vķsiš Męr ein denar! - Hvųrs mynd og yvirskrift ber hann?" Teir svarašu: "Keisarans." |
|
| 25 | Tį segši Hann viš teir: "So geviš tį keisaranum taš, iš keisarans er, og Gudi taš, iš Guds er!" |
|
| 26 | Teir vóru tį ikki fųrir fyri at fanga Hann ķ oršum, so fólkiš hoyrdi; og teir undrašust į svar Hansara og tagdu. |
|
| 27 | Men nakrir Saddukearar - teir, sum nokta, at nųkur uppreisn er - komu til Hansara og spurdu Hann: |
|
| 28 | "Meistari! Móses skrivaši okkum taš boš, at um onkur eigur bróšur, iš er giftur, men doyr barnleysur, so skal bróšir hansara taka konuna og reisa bróšur sķnum upp avkom. |
|
| 29 | Nś vóru sjey brųšur. Hin fyrsti tók sęr konu og doyši barnleysur. |
|
| 30 | Somuleišis hin annar. |
|
| 31 | Og hin triši tók hana, og į sama hįtt allir sjey; teir doyšu uttan at lata avkom eftir seg. |
|
| 32 | Til endan doyši konan viš. |
|
| 33 | Hvųr teirra fęr hana nś til konu ķ uppreisnini? Teir hava jś allir sjey havt hana til konu." |
|
| 34 | Jesus svaraši teimum: "Bųrnini av hesum heimi taka til ekta og verša givin til ekta. |
|
| 35 | Men tey, sum verša hildin verd at fįa lut ķ hinum heimi og ķ uppreisnini frį hinum deyšu, tey hvųrki taka til ekta ella verša givin til ekta. |
|
| 36 | Tey kunnu jś heldur ikki doyggja meir; tķ tey eru einglunum lķk og eru bųrn Guds, viš taš at tey eru bųrn uppreisnarinnar. |
|
| 37 | Men at hini deyšu rķsa upp, hevur Móses eisini vķst, har sum talast um tornarunnin, tįiš hann kallar Harran Gud Įbrahams, Gud Ķsaks og Gud Jįkups. |
|
| 38 | Hann er ikki Gud hinna deyšu, men hinna livandi; tķ fyri Honum liva ųll." |
|
| 39 | Tį svarašu nakrir av hinum skriftlęrdu: "Meistari, Tś talaši vęl!" |
|
| 40 | Og teir tordu ikki at spyrja Hann um nakaš uppaftur. |
|
| 41 | Men Hann segši viš teir: "Hvussu kann verša sagt, at Kristus er sonur Dįvids? |
|
| 42 | Dįvid sigur jś sjįlvur ķ Sįlmabókini: "Harrin segši viš Harra mķn: "Set Teg viš hųgru hond Mķna, |
|
| 43 | inntil Eg fįi lagt fķggindar Tķnar fótum Tķnum til skammul!"" |
|
| 44 | So kallar nś Dįvid Hann Harra; hvussu kann Hann tį vera sonur hansara!" |
|
| 45 | Og Hann segši viš lęrisveinarnar, so alt fólkiš hoyrdi: |
|
| 46 | "Varšiš tykkum fyri hinum skriftlęrdu, sum fegin vilja ganga ķ sķšum klęšum og gjarna vilja verša heilsašir į torgunum, hava hinar fremstu sessirnar ķ sżnagogunum og sita ovastir til boršs ķ veitslunum - |
|
| 47 | teir, iš eta upp hśsini hjį einkjum og į kvamsvķs halda langar bųnir! - Hesir skulu fįa tess haršari dóm!" |
|
|
