| 1 | Táið Hann nú hevði endað øll orð Síni, meðan fólkið lurtaði eftir, fór Hann inn í Kapernaum. |
|
| 2 | Og høvuðsmaður hevði tænara, ið var sjúkur og deyðanum nær, og hann var ógvuliga góður við hann. |
|
| 3 | Táið hann nú hoyrdi um Jesus, sendi hann nakrar av hinum elstu Jødanna til Hansara og bað Hann koma og grøða tænara sín. |
|
| 4 | Teir komu so til Jesus og bóðu Hann bønliga og søgdu: "Hann er væl verdur, at Tú gert hetta fyri hann; |
|
| 5 | tí hann elskar fólk okkara, og tað er hann, ið hevur bygt okkum sýnagoguna." |
|
| 6 | Jesus fór tá við teimum. Men táið Hann ikki hevði langt eftir til húsið, sendi høvuðsmaðurin nakrar vinmenn til Hansara og læt siga við Hann: "Harri, ómaka Teg ikki, tí eg eri ikki verdur, at Tú skalt koma undir tak mítt! |
|
| 7 | Tí helt eg heldur ikki meg sjálvan vera verdan at koma til Tín; men sig orð, so verður drongur mín frískur! |
|
| 8 | Eg eri jú maður, ið sjálvur standi undir yvirmonnum og havi hermenn undir mær; og sigi eg við henda: "Far!" so fer hann, við ein annan: "Kom!" so kemur hann, og við tænara mín: "Ger hetta!" so ger hann tað." |
|
| 9 | Táið Jesus hoyrdi hetta, undraðist Hann á hann, og Hann vendi Sær á og segði við fólkið, ið fylgdi Honum: "Eg sigi tykkum: Eg havi ikki funnið so stóra trúgv - nei, ikki í Ísrael heldur!" |
|
| 10 | Og táið teir, ið út vóru sendir, komu aftur til hús, funnu teir hin sjúka tænaran frískan. |
|
| 11 | Dagin eftir fór Hann so til bý, sum eitur Nain, og nógvir av lærisveinum Hansara og hópur av fólki fóru við Honum. |
|
| 12 | Táið Hann nú nærkaðist býportrinum, varð ein deyður borin út, sum var einasti sonur móður sína, og hon var einkja; og nógv fólk úr býnum var við henni. |
|
| 13 | Táið Harrin sá hana, tykti Honum hjartaliga synd í henni, og Hann segði við hana: "Grát ikki!" |
|
| 14 | So steig Hann til og nam við børuna, og teir, ið bóru, steðgaðu. Og Hann segði: "Ungi maður, Eg sigi tær: Reis teg!" |
|
| 15 | Tá reisti hin deyði seg og fór at tala, og Hann gav móður hansara hann. |
|
| 16 | Tá fall ótti á øll, og tey prísaðu Gudi og søgdu: "Stórur profetur er risin upp millum okkara!" og: "Gud hevur vitjað fólk Sítt!" |
|
| 17 | Hetta tosið um Hann kom út um alt Judea og alt landið har um vegir. |
|
| 18 | Alt hetta fekk Jóhannes at frætta um frá lærisveinum sínum. Tá kallaði Jóhannes tveir lærisveinar sínar til sín, |
|
| 19 | sendi teir til Harran og læt siga: "Ert Tú tann, ið kemur, ella skulu vit vænta ein annan?" |
|
| 20 | Táið nú menninir komu til Hansara, søgdu teir: "Jóhannes doypari hevur sent okkum til Tín og letur siga: "Ert Tú tann, ið kemur, ella skulu vit vænta ein annan?"" |
|
| 21 | Júst tá grøddi Hann mong fyri sjúkur og plágur og illar andar og gav mongum blindum sjón. |
|
| 22 | Hann svaraði teimum tá: "Farið og sigið Jóhannesi frá tí, sum tit hava sæð og hoyrt: Blind síggja, lamin ganga, spitølsk verða reinsað, deyv hoyra, deyð rísa upp, og evangeliið verður boðað fátækum - |
|
| 23 | og sælur er tann, ið ikki tekur sær ilt av Mær!" |
|
| 24 | Táið nú sendimenn Jóhannesar vóru farnir, tók Hann at tala til fólkið um Jóhannes: "Hvat fóru tit út í oyðimørkina at síggja? Rør, ið sveiggjar fyri vindinum? |
|
| 25 | Ella hvat fóru tit út at síggja? Mann í fínum klæðum? - Teir, sum ganga í dýrum klæðum og liva í góðgæti, eru í kongahøllunum. |
|
| 26 | Ella hvat fóru tit út at síggja? Profet? Ja, sigi Eg tykkum: Og meir enn profet! |
|
| 27 | Hann er tann, ið skrivað er um: "Eg sendi boðbera Mín undan Tær; hann skal gera Tær veg Tín til reiðar." |
|
| 28 | Eg sigi tykkum: Størri profetur enn Jóhannes er ikki millum teirra, ið føddir eru av kvinnu; men hin minsti í ríki Guds er størri enn hann. |
|
| 29 | Og alt fólkið, sum hoyrdi hann, gav Gudi rætt, tollararnir við, og lótu seg doypa við dópi Jóhannesar; |
|
| 30 | men Fariseararnir og hinir lógkønu hava vanvirt ráð Guds viðvíkjandi sær, við tað at teir lótu seg ikki doypa av honum. |
|
| 31 | Hvat skal Eg tá líkna menniskjuni í hesi ætt við, og hvørjum eru tey lík? |
|
| 32 | Tey líkjast børnum, ið sita á torginum og rópa hvørt til annað: "Vit blástu á floytu fyri tykkum, og tit dansaðu ikki, vit sungu sorgarsongir fyri tykkum, og tit grótu ikki!" |
|
| 33 | Tí Jóhannes doypari kom - hann hvørki át breyð ella drakk vín - og tit siga: "Hann hevur illan anda!" |
|
| 34 | Menniskjasonurin kom - Hann etur og drekkur - og tit siga: "Hygg - átari og vínsvølgur, vinmaður tollara og syndara!" |
|
| 35 | Tó, vísdómurin er rættvísgjørdur av øllum børnum sínum." |
|
| 36 | Ein av Farisearunum bað Hann koma og eta hjá sær; Hann fór tá inn hjá Farisearanum og setti Seg til borðs. |
|
| 37 | Og har í býnum var syndafull kvinna; táið hon fekk at vita, at Hann sat til borðs heima hjá Farisearanum, kom hon við alabasturkrukku við salvu |
|
| 38 | og stóð aftan fyri Hann, við føtur Hansara, græt og fór at væta føtur Hansara við tárum sínum, turkaði teir við hári sínum, kysti føtur Hansara og salvaði teir við salvuni. |
|
| 39 | Táið nú Farisearin, ið hevði boðið Honum inn, sá hetta, segði hann við sær sjálvum: "Var hesin profetur, so vitsti Hann, hvør og hvussu henda kvinna er, ið nemur við Hann, at hon er syndafull kvinna." |
|
| 40 | Tá tók Jesus til orða og segði við hann: "Símun, Eg havi nakað at siga við teg!" Hann svaraði: "Meistari, sig tað!" |
|
| 41 | "Ein maður, ið lænti út pening, átti hjá tveimum; annar skyldaði honum 500 denarar, og annar 50. |
|
| 42 | Við tað at teir nú einki áttu at gjalda við, gav hann báðum tað eftir. Hvør teirra man nú fara at elska hann meiri?" |
|
| 43 | Símun svaraði: "Eg haldi, tann, ið hann gav meiri eftir." Tá segði Hann við hann: "Tú dømdi beint!" |
|
| 44 | So vendi Hann Sær móti kvinnuni og segði við Símun: "Sært tú hesa kvinnu! Eg kom inn hjá tær - tú gavst Mær ikki vatn til føtur Mínar, men hon vætti føtur Mínar við tárum sínum og turkaði teir við hári sínum. |
|
| 45 | Tú gavst Mær ongan koss, men hon helt ikki uppat at kyssa føtur Mínar, frá tí Eg kom inn. |
|
| 46 | Tú salvaði ikki høvd Mítt við olju, men hon salvaði føtur Mínar við salvu. |
|
| 47 | Tí sigi Eg tær: Hinar mongu syndir hennara eru henni fyrigivnar - hon hevur jú elskað nógv. Men tann, ið lítið verður fyrigivið, elskar lítið." |
|
| 48 | So segði Hann við hana: "Syndir tínar eru fyrigivnar." |
|
| 49 | Tá fóru teir, ið sótu til borðs við Honum, at siga við sær sjálvum: "Hvør er hesin, ið líka fyrigevur syndir!" |
|
| 50 | Men Hann segði við kvinnuna: "Trúgv tín hevur frelst teg; far í friði!" |
|
|
