| 1 | Fimtanda árið ið Tiberius var keisari - táið Pontius Pilatus var landshøvdingi í Judea, Heródes fjórðingshøvdingi í Galilea, Filip, bróðir hansara, fjórðingshøvdingi í Iturea og landspartinum Trakonitis, og Lýsanias fjórðingshøvdingi í Abilene - |
| | 2 | meðan Annas og Kaifas vóru høvuðsprestar - kom orð Guds til Jóhannes, son Zakarias, í oyðimørkini. |
| | 3 | Hann fór út og prædikaði allastaðni í landinum við Jordan umvendingardóp til syndafyrigeving, |
| | 4 | soleiðis sum skrivað er í bókini við orðum Esaiasar profets: "Rødd eins, sum rópar í oyðimørkini: "Gerið Harranum vegin til reiðar, javnið gøtur Hansara! |
| | 5 | Hvør dalur skal fyllast upp, og hvørt fjall og hvør heyggjur skal slættast niður; tað, sum bogið er, skal beinast; hitt óslætta skal verða slættir vegir; |
| | 6 | og alt hold skal síggja frelsu Guds."" |
| | 7 | Hann segði nú við fólkið, ið kom út at verða doypt av honum: "Ormaavkom! Hvør lærdi tykkum at flýggja undan vreiðini, ið kemur? |
| | 8 | Berið tí ávøkst, ið svarar til umvending! Og farið ikki og sigið við tykkum sjálvum: "Vit hava jú Ábraham til faðir!" Tí eg sigi tykkum, at Gud er mentur at vekja Ábrahami upp børn av hesum steinum. |
| | 9 | Øksin liggur eisini longu við rót træanna; tí verður hvørt træ, sum ikki ber góðan ávøkst, høgt niður og kastað í eldin." |
| | 10 | Fólkið spurdi hann: "Hvat skulu vit tá gera?" |
| | 11 | Hann svaraði teimum: "Tann, ið hevur tveir kyrtlar, skal geva honum, ið ongan hevur, annan, og tann, ið hevur mat, skal gera á sama hátt." |
| | 12 | Eisini tollarar komu at verða doyptir, og teir søgdu við hann: "Meistari, hvat skulu vit gera?" |
| | 13 | Hann svaraði teimum: "Krevjið ikki meir, enn tykkum er fyriskrivað!" |
| | 14 | Eisini hermenn spurdu hann: "Hvat skulu vit tá gera?" Hann svaraði teimum: "Gerið ikki yvirgangsverk móti nøkrum, brúkið ikki svik móti nøkrum, og verið nøgdir við løn tykkara!" |
| | 15 | Táið nú fólkið gekk í væntan, og øll hugsaðu í hjørtum sínum um Jóhannes, um hann mundi ikki vera Kristus, |
| | 16 | svaraði Jóhannes teimum øllum: "Eg doypi tykkum við vatni; men tann kemur, sum er sterkari enn eg, og sum eg ikki eri verdur at loysa skóreimina hjá; Hann skal doypa tykkum í Heilaga Andanum og eldi. |
| | 17 | Kastiskuplu Sína hevur Hann í hondini, fyri at Hann skal gjølla reinsa gólv Sítt og savna hveitina inn í løðu Sína; men dumbuna skal Hann brenna í ósløkkjandi eldi." |
| | 18 | Eisini mangar aðrar áminningar gav hann fólkinum og kunngjørdi teimum evangeliið. |
| | 19 | Men táið Heródes fjórðingshøvdingi varð átalaður av honum viðvíkjandi Heródias, bróðurkonu síni, og fyri alt hitt illa, ið Heródes gjørdi, |
| | 20 | legði hann eisini tað aftrat øllum hinum, at hann setti Jóhannes í fangahús. |
| | 21 | Meðan nú alt fólkið varð doypt, hendi tað, táið eisini Jesus var doyptur og bað, at Himmalin opnaðist, |
| | 22 | og Heilagi Andin dalaði niður yvir Hann í likamligum líki sum dúva, og rødd kom av Himli: "Tú ert Sonur Mín, hin elskaði; til Tín havi Eg tokka." |
| | 23 | Jesus sjálvur var um 30 ár, táið Hann byrjaði verk Sítt; og Hann var - sum tey hildu - sonur Jósef, son Eli, |
| | 24 | son Mattat, son Levi, son Melki, son Jannai, son Jósef, |
| | 25 | son Mattatias, son Amos, son Na’um, son Esli, son Naggai, |
| | 26 | son Ma’at, son Mattatias, son Sime’i, son Jósek, son Jóda, |
| | 27 | son Jóanan, son Resa, son Zerubbabel, son Sealtiel, son Neri, |
| | 28 | son Melki, son Addi, son Kósam, son Elmadam, son Er, |
| | 29 | son Jesus, son Eliezer, son Jórim, son Mattat, son Levi, |
| | 30 | son Símeon, son Juda, son Jósef, son Jónam, son Eljakim, |
| | 31 | son Melea, son Menna, son Mattata, son Natan, son Dávid, |
| | 32 | son Ísai, son Obed, son Boas, son Salmon, son Nason, |
| | 33 | son Amminadab, son Ram, son Hezron, son Perez, son Juda, |
| | 34 | son Jákup, son Ísak, son Ábraham, son Tara, son Nakor, |
| | 35 | son Serug, son Re’u, son Peleg, son Eber, son Sala, |
| | 36 | son Kenan, son Arpaksad, son Sem, son Nóa, son Lamek, |
| | 37 | son Metusala, son Enok, son Jared, son Malalael, son Kenan, |
| | 38 | son Enos, son Set, son Ádam, son Gud. |
| |
|
