| 1 | Um hesa tíðina gekk út boð frá Augustusi keisara, at allur heimurin skuldi skrivast í manntal. |
|
| 2 | Henda fyrsta innskrivingin var, meðan Kvirinius var landshøvdingi í Sýrlandi. |
|
| 3 | Tá fóru øll at lata seg skriva, hvør til sín egna bý. |
|
| 4 | Eisini Jósef fór úr Galilea, úr býnum Nazaret, til Judea, til bý Dávids, sum eitur Betlehem - tí hann var av húsi og ætt Dávids - |
|
| 5 | at lata seg skriva, saman við Mariu, trúlovaðu síni, sum var við barn. |
|
| 6 | Meðan tey nú vóru har, kom tíðin, at hon skuldi eiga. |
|
| 7 | Og hon átti son sín, hin frumborna, og sveipaði Hann og legði Hann í krubbu; tí ikki var rúm fyri teimum í gistihúsinum. |
|
| 8 | Har á leið vóru nakrir hirðar, ið lógu úti á markini og hildu náttarvakt yvir fylgi sínum. |
|
| 9 | Nú stóð eingil Harrans fyri teimum, og dýrd Harrans lýsti rundan um teir; tá vórðu teir ógvuliga ræddir. |
|
| 10 | Men eingilin segði við teir: "Óttist ikki! Eg kunngeri tykkum stóra gleði, ið skal verða fyri alt fólkið: |
|
| 11 | Tykkum er í dag Frelsari føddur, sum er Kristus, Harrin, í staði Dávids. |
|
| 12 | Og hetta skulu tit hava til tekin: Tit skulu finna barn, sveipað, liggjandi í krubbu." |
|
| 13 | Í somu stund var hjá einglinum stórur himmalskur herskari, ið lovaði Gudi og segði: |
|
| 14 | "Dýrd veri Gudi á hæddini, friður á jørðini, í menniskjum góður tokki!" |
|
| 15 | Táið so einglarnir vóru farnir frá teimum upp til Himmals, søgdu hirðarnir hvør við annan: "Latið okkum tó fara til Betlehem og síggja hetta, ið hent hevur, og sum Harrin hevur kunngjørt okkum!" |
|
| 16 | So skundaðu teir sær og komu og funnu bæði Mariu og Jósef og barnið, sum lá í krubbuni. |
|
| 17 | Táið teir sóu tað, søgdu teir frá tí, sum talað var til teirra um hetta barn. |
|
| 18 | Og øll, sum hoyrdu tað, undraðust á tað, ið teimum varð sagt av hirðunum. |
|
| 19 | Men Maria legði sær øll hesi orð í minni og grundaði á tey í hjarta sínum. |
|
| 20 | Hirðarnir fóru so avstað aftur, prísandi og lovandi Gudi fyri alt tað, ið teir høvdu hoyrt og sæð - soleiðis sum teimum var sagt. |
|
| 21 | Táið nú átta dagar vóru gingnir, og Hann skuldi verða umskorin, varð navn Hansara kallað Jesus - sum tað var kallað av einglinum, áðrenn Hann var gitin í móðurlívi. |
|
| 22 | Táið reinsanardagar teirra eftir Móselóg vóru at enda, fóru tey niðan til Jerúsalem við Honum at bera Hann fram fyri Harran - |
|
| 23 | sum skrivað er í lóg Harrans, at alt mannkyn, ið opnar móðurlív, skal kallast heilagt fyri Harranum - |
|
| 24 | og fyri at bera fram offur eftir tí, sum sagt er í lóg Harrans, tvær turtildúvur ella tveir dúvuungar. |
|
| 25 | Í Jerúsalem var tá maður, ið æt Símeon; hesin maður var rættvísur og óttaðist Gud, og hann væntaði troyst Ísraels; og Heilagi Andin var yvir honum. |
|
| 26 | Honum var opinberað av Heilaga Andanum, at hann skuldi ikki síggja deyðan, fyrrenn hann hevði sæð hin salvaða Harrans. |
|
| 27 | Hann kom nú, drivin av Andanum, inn í templið; og táið foreldrini bóru barnið Jesus inn at gera við Hann, sum siður var eftir lógini, |
|
| 28 | tók hann Hann í favn, lovaði Gudi og segði: |
|
| 29 | "Harri, nú letur Tú tænara Tín fara hiðani í friði, sum Tú hevur sagt; |
|
| 30 | tí eygu míni hava sæð frelsu Tína, |
|
| 31 | sum Tú gjørdi til fyri eygum alra tjóða, |
|
| 32 | ljós til at lýsa upp heidningarnar, og Ísrael, fólki Tínum, dýrd." |
|
| 33 | Faðir og móðir Hansara undraðust á tað, ið sagt varð um Hann. |
|
| 34 | Símeon signaði tey nú og segði við Mariu, móður Hansara: "Hesin er settur mongum í Ísrael til fall og uppreising, og til tekin, ið verður mótsagt |
|
| 35 | - ja, eisini tína egnu sál skal svørð fara ígjøgnum - fyri at opinberast skal, hvat mong hjørtu hugsa." |
|
| 36 | Har var eisini profetinna, Anna, dóttir Fanuel, av ætt Asers; hon var ógvuliga gomul, hevði livað sjey ár við manni sínum, frá tí hon var moyggj. |
|
| 37 | og var nú einkja, um 84 ára gomul; hon veik ikki úr templinum, men tænti Gudi við føstu og bøn, nátt og dag. |
|
| 38 | Hon kom til í somu stund og lovaði Gudi; og hon tosaði um Hann við øll, sum væntaðu endurloysing Jerúsalems. |
|
| 39 | Táið tey nú høvdu fullført alt eftir lóg Harrans, fóru tey aftur til Galilea, til bý sín, Nazaret. |
|
| 40 | Men barnið vaks og varð sterkt og fult av vísdómi, og náði Guds var yvir Honum. |
|
| 41 | Foreldur Hansara fóru hvørt ár til Jerúsalem um páskahøgtíðina. |
|
| 42 | Táið Hann var tólv ára gamal, og tey fóru niðan hagar, sum siður var um høgtíðina, |
|
| 43 | og høvdu verið har teir dagarnar, varð drongurin Jesus eftir í Jerúsalem, táið tey fóru heimaftur, og foreldur Hansara vitstu ikki av tí. |
|
| 44 | Tey hugsaðu, at Hann var millum ferðafólkið, og hildu so fram eina dagsferð; og tey leitaðu eftir Honum hjá skyldfólki og kunningum sínum. |
|
| 45 | Við tað at tey nú ikki funnu Hann, vendu tey aftur til Jerúsalem og leitaðu eftir Honum. |
|
| 46 | Táið so tríggir dagar vóru gingnir, funnu tey Hann í templinum, har Hann sat mitt millum lærararnar og bæði lurtaði eftir teimum og spurdi teir. |
|
| 47 | Og øll, sum hoyrdu Hann, vóru heilt ovfarin av undran yvir vit og svar Hansara. |
|
| 48 | Táið tey nú sóu Hann, kom ræðsla á tey; og móðir Hansara segði við Hann: "Barn, hví gjørdi Tú okkum hetta! Faðir Tín og eg hava sorgarfull leitað eftir Tær." |
|
| 49 | Tá segði Hann við tey: "Hví leitaðu tit eftir Mær? Vitstu tit ikki, at Eg eigi at vera í verki Faðirs Míns?" |
|
| 50 | Men tey fataðu ikki tað, sum Hann segði við tey. |
|
| 51 | So fór Hann heim við teimum og kom til Nazaret og var teimum lýðin. Og móðir Hansara goymdi øll hesi orð í hjarta sínum. |
|
| 52 | Jesus tók til í vísdómi og aldri og yndi hjá Gudi og menniskjum. |
|
|
