|
|
|
|
Nýggja Testamenti
|
Gamla Testamenti
|
| | | Bræv Paulusar til samkomuna í Róm | | | Kapittul 12 | | | | | 1 | Eg áminni tykkum tí, brøður, við miskunn Guds, at bera fram likam tykkara sum livandi, heilagt, Gudi dámligt offur - hetta er andaliga gudsdýrkan tykkara. |
| | 2 | Og berið tykkum ikki at sum henda øld, nei, verðið umskapt við endurnýggjan sinnis tykkara, so tit kunnu royna, hvat vilji Guds er - hitt góða, dámliga og fullkomna! |
| | 3 | Tí við náðini, ið mær er givin, sigi eg við ein og hvønn tykkara, at hann má ikki hugsa hægri, enn hann eigur at hugsa, men hugsa við vísdómi, alt eftir sum Gud hevur býtt einum og hvørjum mál hansara av trúgv. |
| | 4 | Tí eins og vit hava nógvar limir á einum likami, men allir limirnir hava ikki sama starv, |
| | 5 | soleiðis eru vit mongu eitt likam í Kristusi, men hvørt fyri seg eru vit limir hvørs annars. |
| | 6 | Við tað at vit nú hava ymiskar náðigávur, eftir náðini, ið okkum er givin, so latið okkum - um tað nú er profetagáva - nýta hana, eftir sum vit hava trúgv, |
| | 7 | ella - um tað er tænasta - so latið okkum akta eftir tænastuni, ella - um ein er lærari - eftir lærdóminum, |
| | 8 | ella - um ein áminnir - eftir áminningini! Tann, ið býtir út, geri tað av ærligum huga! Tann, ið fyristøðumaður er, veri tað við ídni! Tann, ið miskunn ger, geri tað við gleði! |
| | 9 | Kærleikin veri ikki bert eiti! Skýggið hitt illa, haldið fast við hitt góða! |
| | 10 | Verið í bróðurkærleikanum hjartaliga eymir hvør við annan! Kappist um at vísa hvør øðrum heiður! |
| | 11 | Verið ikki flógv í íðinskapi tykkara, verið brennandi í andanum - tænið Harranum! |
| | 12 | Verið glað í vónini, tolin í trongdini, áhaldandi í bønini! |
| | 13 | Takið tykkum av hinum heiløgu í trongd teirra, leggið tykkum eftir at vera gestablíð! |
| | 14 | Signið tey, sum liggja eftir tykkum, signið, og bannið ikki! |
| | 15 | Gleðist við hinum glaðu, og grátið við teimum, ið gráta! |
| | 16 | Semjist tykkara millum! Tráið ikki eftir hinum høga, nei, haldið tykkum til hitt lága! Gerist ikki klók í tykkara egnu hugsanum! |
| | 17 | Lønið ongum ilt fyri ilt! Leggið tykkum eftir tí, sum gott er í eygum alra menniskja! |
| | 18 | Er tað møguligt - so langt sum til tykkara stendur - so haldið frið við øll menniskju! |
| | 19 | Hevnið tykkum ikki sjálv, tit elskaðu, nei, gevið vreiðini rúm! Tí skrivað er: "Mær hoyrir hevndin til, Eg skal løna aftur! sigur Harrin." |
| | 20 | "Er tí fíggindi tín svangur, so gev honum at eta, er hann tystur, so gev honum at drekka! Tí táið tú hetta gert, savnar tú gløðandi kol á høvd hansara." |
| | 21 | Lat teg ikki vinna av hinum illa, nei, vinn hitt illa við góðum! |
| |
|
|
|
|
|
|
