| 1 | Brøður! Hjartans ynski mítt og bøn mín til Gud fyri teimum er, at tey skulu verða frelst. |
|
| 2 | Tí eg gevi teimum tann vitnisburð, at tey hava íðinskap fyri Gud - men ikki við skili. |
|
| 3 | Tey kenna ikki rættvísi Guds og royna at fáa í lag sína egnu rættvísi; tí hava tey ikki boygt seg undir rættvísi Guds. |
|
| 4 | Tí Kristus er endi lógarinnar, hvørjum tí til rættvísi, sum trýr. |
|
| 5 | Móses skrivar jú um rættvísina av lógini: "Tað menniskja, sum hetta ger, skal liva við tí." |
|
| 6 | Men rættvísin, ið er av trúgv, sigur so: "Sig ikki í hjarta tínum: "Hvør skal fara upp til Himmals?"" - tað er, at fáa Kristus niður - |
|
| 7 | "ella: "Hvør skal fara niður í avgrundina?"" - tað er, at fáa Kristus upp frá hinum deyðu. |
|
| 8 | Hvat sigur hon tá? - "Orðið er tær nær, í munni tínum og hjarta tínum" - tað er orðið um trúnna, tað, sum vit prædika. |
|
| 9 | Tí um tú við munninum játtar Jesus sum Harra og trýrt í hjartanum, at Gud reisti Hann upp frá hinum deyðu, so skalt tú verða frelstur. |
|
| 10 | Tí við hjartanum trýr ein - til rættvísi; og við munninum játtar ein - til frelsu. |
|
| 11 | Skriftin sigur jú: "Eingin, ið trýr á Hann, skal verða til skammar." |
|
| 12 | Eingin munur er á Jøda og Grikka; hin sami er jú Harri alra og nóg ríkur fyri øll tey, sum kalla á Hann. |
|
| 13 | Tí "hvør tann, ið kallar á navn Harrans, skal verða frelstur." |
|
| 14 | Hvussu skulu tey nú kalla á tann, ið tey ikki eru komin til trúgv á! Hvussu skulu tey trúgva á tann, ið tey ikki hava hoyrt um! Hvussu skulu tey hoyra, uttan onkur er, sum prædikar! |
|
| 15 | Og hvussu skulu teir prædika, uttan teir verða sendir! - sum skrivað er: "Hvussu yndisligir eru ikki føtur teirra, ið bera fram góðan boðskap!" |
|
| 16 | Men ikki øll vóru evangeliinum lýðin. Esaias sigur jú: "Harri, hvør trúði tí, sum hann hoyrdi frá okkum!" |
|
| 17 | So kemur tá trúgvin av tí, sum prædikað verður; og tað, sum prædikað verður, kemur við orði Kristusar. |
|
| 18 | Eg spyrji tá: Hava tey ikki hoyrt? Jú, vissuliga: "Um alla jørðina er rødd teirra gingin út, og til enda jarðarríkis orð teirra." |
|
| 19 | Og eg spyrji: Hevur Ísrael ikki skilt tað? - Fyrst sigur Móses: "Eg skal vekja øvund tykkara móti tjóð, ið er ikki tjóð; móti tjóð við ongum viti skal Eg vekja vreiði tykkara." |
|
| 20 | Og Esaias vágar sær at siga: "Eg varð funnin av teimum, ið ikki søktu Meg; Eg varð teimum opinberur, sum ikki spurdu eftir Mær." |
|
| 21 | Men við Ísrael sigur hann: "Allan dagin rætti Eg út hendurnar móti ólýdnari, treiskari tjóð." |
|
|
