| 1 | Eg sigi sannleika í Kristusi, eg lúgvi ikki - samvitska mín vitnar við mær í Heilaga Andanum - |
|
| 2 | at eg havi í hjartanum stóra sorg og kvøl, sum aldri gevst |
|
| 3 | - um brøður mínar, skyldmenn mínar eftir holdinum. - Eg sjálvur ynskti jú at vera bannlýstur frá Kristusi. |
|
| 4 | Teir eru jú Ísraelsmenn, teimum tilhoyrir sonarætturin, dýrdin, sáttmálarnir, lóggávan, gudstænastan og lyftini; |
|
| 5 | teimum tilhoyra fedrarnir, og av teimum er Kristus komin eftir holdinum, Hann, sum er Gud yvir øllum, signaður í allar ævir. Amen. |
|
| 6 | Hetta sigi eg ikki, sum at orð Guds skuldi havt svikið; tí ikki øll, sum eru av Ísrael, eru Ísrael; |
|
| 7 | ei heldur eru øll børn, fyri tað at tey eru avkom Ábrahams - nei: "Í Ísaki skal avkom fáa navn eftir tær." |
|
| 8 | Hetta merkir: Ikki tey eru børn Guds, sum eru børn eftir holdinum; nei, tey, sum eru børn eftir lyftinum, tey roknast fyri avkom. |
|
| 9 | Tí lyftisorð er hetta: "Um hesa tíðina skal Eg koma, og tá skal Sára hava son." |
|
| 10 | Og enn meir: So var eisini við Rebekku, táið hon var við barn við einum, Ísaki, faðir okkara. |
|
| 11 | Tí táið teir enn vóru óføddir og hvørki høvdu gjørt gott ella ilt, varð - fyri at ráð Guds eftir útveljingini skuldi standa fast, ikki av verkum, men av Honum, ið kallar - |
|
| 12 | sagt við hana: "Hin eldri skal tæna hinum yngra" |
|
| 13 | - sum skrivað er: "Jákup elskaði Eg, men Esau hataði Eg." |
|
| 14 | Hvat skulu vit tá siga? Er órættvísi hjá Gudi! Minni enn so! |
|
| 15 | Hann sigur jú við Móses: "Eg skal vera honum náðigur, sum Eg eri náðigur, og miskunna honum, sum Eg miskunni." |
|
| 16 | So stendur tað ikki til tann, ið vil, ei heldur til tann, ið rennur, men til Gud, sum miskunnar. |
|
| 17 | Tí skriftin sigur við Farao: "Júst til hetta reisti Eg teg upp, at Eg kundi vísa mátt Mín á tær, og at navn Mítt kundi verða kunngjørt um alla jørðina." |
|
| 18 | So miskunnar Hann tá honum, sum Hann vil, og herðir hann, ið Hann vil. |
|
| 19 | Nú vilt tú siga við meg: "Hvat hevur Hann tá at kæra Seg um! Hvør kann standa vilja Hansara ímóti!" |
|
| 20 | Ja, men hvør ert tú, menniskja, ið svarar Gudi aftur! Skal tað, sum gjørt er, siga við Hann, ið gjørdi tað: "Hví gjørdi Tú meg so?" |
|
| 21 | Ella hevur leirkerasmiðurin ikki vald á leirinum, so hann úr sama deiggi kann gera eitt ílat til æru, eitt annað til vanæru! |
|
| 22 | Men um nú Gud - tóat Hann vildi vísa vreiði Sína og kunngera mátt Sín - tó í stórum langmóði toldi vreiðiíløtini, sum til reiðar vóru til undirgang - |
|
| 23 | so Hann eisini kundi kunngera dýrdarríkdóm Sín á miskunnaríløtunum, sum Hann frammanundan hevði gjørt til reiðar til dýrd - ! |
|
| 24 | Og at verða slík kallaði Hann okkum við, ikki bert av Jødum, men eisini av heidningum - |
|
| 25 | sum Hann eisini sigur hjá Hoseasi: "Tað, sum ikki var fólk Mítt, skal Eg kalla fólk Mítt, og hana, ið ikki var hin elskaða, skal Eg kalla hina elskaðu Mína; |
|
| 26 | og so skal verða, at á tí staði, har sagt varð við tey: "Tit eru ikki fólk Mítt!" - har skulu tey verða kallað børn hins livandi Guds." |
|
| 27 | Men Esaias rópar um Ísrael: "Um so tal Ísraelsmanna er sum sjóvarsandur, skal bert leivdin frelsast. |
|
| 28 | Tí Harrin ger upp roknskap Sín og endar hann í skundi og skal fullføra tað á jørðini." |
|
| 29 | Og - sum Esaias frammanundan hevur sagt -: "Hevði Harrin Zebaot ikki latið okkum havt avkom eftir, vóru vit vorðin sum Sodoma og gjørd Gomorra lík." |
|
| 30 | Hvat skulu vit nú siga? At heidningar, ið ikki søktu eftir rættvísi, vunnu rættvísi - men tað var rættvísina av trúgv; |
|
| 31 | men Ísrael, sum søkti eftir rættvísilóg, náddi ikki fram til slíka lóg. |
|
| 32 | Hví? Tí tey søktu hana ikki av trúgv, men av verkum - tey fullu um snávisteinin |
|
| 33 | - sum skrivað er: "Eg leggi í Zion snávistein og klett, sum er til fall; tann, ið trýr á Hann, skal ikki verða til skammar." |
|
|
