| 1 | Hvat hevur tá Jødin framum? Ella hvat nyttar umskeringin? |
|
| 2 | Nógv á allan hátt! Fyrst og fremst tað, at orð Guds eru litin teimum upp í hendur. |
|
| 3 | Tí hvat! Um nakrir vóru ótrúgvir, skal tá ótrúskapur teirra gera trúfesti Guds til einkis! |
|
| 4 | Minni enn so! Gud veri sannorðaður, og hvørt menniskja lygnari - sum skrivað er: "At Tú skalt verða kendur rættvísur í orðum Tínum og vinna, táið Tú verður dømdur." |
|
| 5 | Men um nú órættvísi okkara prógvar rættvísi Guds - hvat skulu vit tá siga? Er Gud órættvísur, Hann, sum letur vreiðina koma? - Eg tali menniskjaliga. |
|
| 6 | Minni enn so! Hvussu kundi Gud tá dømt heimin! |
|
| 7 | Og er nú tað, at Gud er sannorðaður, vorðið Honum enn meiri til heiður við tí, at eg eri lygnari, hví verði eg tá kortini dømdur sum syndari! |
|
| 8 | Og hví skulu vit tá ikki - sum vit verða spilt út fyri, og sum summi siga, at vit læra - "gera ilt, fyri at gott kann koma burtur úr tí"! - Slík fáa av røttum dóm sín! |
|
| 9 | Hvat tá? Hava vit nakað framum? Als ikki! Vit hava jú frammanundan klagað bæði Jødar og Grikkar fyri, at teir eru allir undir synd - |
|
| 10 | sum skrivað er: "Eingin rættvísur er, ikki ein; |
|
| 11 | skilafólk eru ikki til; eingin er, sum søkir Gud; |
|
| 12 | øll eru farin av leið; øll somul eru spilt; eingin er, sum ger gott, ikki so mikið sum ein; |
|
| 13 | opin grøv er barki teirra; við tungum sínum gjørdu tey svik; ormaeitur er undir vørrum teirra; |
|
| 14 | muður teirra er fullur av banni og beiskleika; |
|
| 15 | føtur teirra eru kvikir at úthella blóð; |
|
| 16 | oyðing og ósæla er á vegum teirra, |
|
| 17 | veg friðarins kenna tey ikki; |
|
| 18 | gudsótti er ikki fyri eygum teirra." |
|
| 19 | - Nú vita vit, at alt, ið lógin sigur, talar hon til teirra, sum undir lógini eru, fyri at hvør muður skal verða teptur, og allur heimurin verða sekur fyri Gudi. |
|
| 20 | Tí einki hold verður rættvísgjørt fyri Honum av lógverkum; við lógini kemur sannan av synd. |
|
| 21 | Men nú er - uttan lóg - rættvísi Guds opinberað, hon, ið vitnað er um av lógini og profetunum, |
|
| 22 | rættvísi Guds við trúgv á Jesus Kristus, fyri øll og yvir øllum, sum trúgva. Tí eingin munur er; |
|
| 23 | øll hava syndað, og teimum fattast dýrd Guds; |
|
| 24 | og tey verða rættvísgjørd fyri einki av náði Hansara, við endurloysingini, sum er í Kristi Jesusi, |
|
| 25 | Honum, ið Gud hevur sett fram sum náðistól við trúgv á blóð Hansara, fyri at vísa rættvísi Sína, við tað at Gud í langmóði Sínum hevði havt tol við syndunum, ið áður vóru gjørdar |
|
| 26 | - fyri at vísa rættvísi Sína í tíðini, sum nú er. Soleiðis kundi Hann vera rættvísur og rættvísgera tann, sum hevur trúgv á Jesus. |
|
| 27 | Hvar er so rós okkara! Tað er útistongt. Við hvørji lóg? Lóg verkanna? Nei, við lóg trúarinnar! |
|
| 28 | Tí halda vit nú, at menniskjað verður rættvísgjørt av trúgv, uttan lógverk. |
|
| 29 | Ella er Gud bert Gud Jødanna! Er Hann ikki eisini Gud heidninganna? Jú, eisini heidninganna |
|
| 30 | - so satt sum Gud er ein og skal rættvísgera hinar umskornu av trúgv og hinar óumskornu við trúnni. |
|
| 31 | Gera vit tá við trúnni lógina til einkis! Minni enn so! Nei, vit staðfesta lógina! |
|
|
