| 1 | Takið ímóti honum, sum veikur er í trúnni, uttan at seta tykkum til dóms um áskoðanir hansara! |
|
| 2 | Ein hevur trúgv at eta alt; men hin veiki etur bert urtir. |
|
| 3 | Tann, ið etur, má ikki vanvirða tann, ið ikki etur; og tann, ið ikki etur, má ikki døma tann, ið etur; tí Gud hevur tikið ímóti honum. |
|
| 4 | Hvør ert tú, ið dømir tænara annars mans! Fyri sínum egna Harra stendur ella fellur hann - men hann skal verða standandi, tí Harrin er mentur at lata hann standa! |
|
| 5 | Ein setur ein dag hægri enn annan; ein annar setur allar dagar líka - ein og hvør havi fulla vissu í sínum egna sinni! |
|
| 6 | Tann, ið aktar eftir deginum, ger tað fyri Harranum. Tann, ið etur, ger tað fyri Harranum - hann takkar jú Gudi. Og tann, ið ikki etur, ger tað fyri Harranum og takkar Gudi. |
|
| 7 | Eingin av okkum livir sær sjálvum, og eingin doyr sær sjálvum. |
|
| 8 | Liva vit, so liva vit Harranum, og doyggja vit, so doyggja vit Harranum; annaðhvørt vit tí liva ella doyggja, hoyra vit Harranum til. |
|
| 9 | Tí doyði jú Kristus og varð livandi aftur, at Hann skuldi vera Harri yvir bæði livandi og deyðum. |
|
| 10 | Men tú, hví dømir tú bróður tín? Ella tú, hví vanvirðir tú bróður tín? Vit skulu jú øll standa fyri dómstóli Guds. |
|
| 11 | Skrivað er: "So satt sum Eg livi - sigur Harrin - fyri Mær skal hvørt knæ boyggja seg, og hvør tunga skal játta Gud!" |
|
| 12 | So skal tá hvør av okkum gera Gudi roknskap fyri seg sjálvan. |
|
| 13 | Latið okkum tí ikki longur døma hvør annan! Nei, fellið heldur tann dóm, at eingin má leggja ástoyt ella fellu fyri bróður sín! |
|
| 14 | Eg veit og eri í Harranum Jesusi vísur í, at einki er í sær sjálvum óreint; bert honum, ið roknar nakað fyri óreint - honum er tað óreint. |
|
| 15 | Verður nú volt bróður tínum sorg við mati tínum, so er atferð tín ikki longur í kærleika. Leið ikki við mati tínum tann í undirgang, sum Kristus er deyður fyri! |
|
| 16 | Latið tá ikki hitt góða tykkara verða til spott! |
|
| 17 | Tí ríki Guds er ikki at eta og drekka; nei, tað er rættvísi, friður og gleði í Heilaga Andanum. |
|
| 18 | Tann, sum í tí tænir Kristusi, toknast Gudi og er menniskjum dámligur. |
|
| 19 | Latið okkum tí stevna eftir tí, sum er til frið og til uppbygging hvørs annars! |
|
| 20 | Brótið ikki niður verk Guds fyri mats skuld! Víst er alt reint; men tað er tí menniskja ónt, sum við at eta fær ástoyt. |
|
| 21 | Beint er, ikki at eta kjøt, drekka vín ella gera nakað, sum er bróður tínum ástoyt. |
|
| 22 | Tú hevur trúgv! Hav hana hjá tær sjálvum, fyri Gudi! Sælur er tann, sum ikki dømir seg sjálvan í tí, hann velur! |
|
| 23 | Men tann, ið ivast - etur hann, er hann dómfeldur, tí hann gjørdi tað ikki av trúgv. Alt, ið ikki er av trúgv, er synd. |
|
|
